وقتی که رفت و منو از یاد بُرد
هرچی که داشتم همه رو باد بُرد
تو کُنجِ عُزلت خودم نشستم
هرچی که آیینه بود زدم شکستم
زخم زبونا رو به جون خریدم
از همه حتی از خودم بریدم
چه عشق ناروایی
چه درد بی دوایی
چه زخم ناتمومی
چه سرنوشت شومی
با تواَم ای که آبرومو بردی
کشتی منو اما خودت نمُردی
مثل یه کابوس اومدی و رفتی
آتیش به زندگیم زدی و رفتی
رفتی و من موندم و خاکسترم
بلای تو کاش نمیاومد سرم
بلای تو کاش نمیاومد سرم
مطالب مرتبط:
به تو تبریک میگم!
قایم باشک!!
از دورها میآیی!
گردآوری: گروه سرگرمی سیمرغ
www.seemorgh.com/entertainment
منبع: ترانه حسین صفا- آلبوم یه شاخه نیلوفر
اختصاصی سیمرغ