نامه خداحافظی مهدوی‌کیا و پاسخ به صحبت‌های وطن‌فروشی!

به نام پروردگار یكتا

با درود بر مردم با فرهنگ و متمدن ایران در سراسر دنیا

در ابتدا با شما سخن می‌گویم كه در همه حال و همواره حامی و پشتیبان تیم ملی و بازیكنان آن بوده اید و در تمامی پیروزی‌ها و شكست‌ها در كنار ما و در غم‌ها و شادی‌های یكدیگر شریك بوده‌ایم، با پیروزی‌های تیم ملی اشك شوق و با شكست‌ها گریسته‌اید.

تلاش برای سربلندی ایران و به وجود آوردن لحظات شاد و زیبا برای شما، از وظایف اصلی من و همبازیانم در طول این سال‌ها بوده است، اما از جهت شكست‌ها و لحظات بدی كه در ذهن شما نشانده‌ایم، به نوبه خود از همه شما عذرخواهی می‌كنم و برای تك تك شما عزیزان آرزوی سلامتی و موفقیت در راه رسیدن به اهداف‌تان را دارم.

اولین باری كه با پیراهن تیم ملی به میدان رفتم را فراموش نخواهم كرد و مدت حضورم در تیم ملی از بهترین زمان عمرم به حساب می‌آید، از آنجا كه در عمل به جوانگرایی اعتقاد خاصی داشته‌ام و به همین دلیل از شركت در بسیاری از بازی‌های ملی به خاطر حضور جوانان و تجربه‌اندوزی آنان، صرفنظر كرده‌ام، زمان را مناسب می‌بینم كه برای همیشه از فوتبال ملی كناره گیری كرده تا این جوانان برومند و توانا در سال‌های آینده افتخارات بی‌شماری را برای ایران به ارمغان آورند.

آرزوی موفقیت می‌كنم برای تیمی كه همیشه عاشقانه دوستش داشته‌ام و برای سربلندی‌اش تلاش كرده‌ام و از این به بعد عنوان هوادار و حامی، بازی‌های تیم ملی را دنبال خواهم كرد.

از مربیان عزیزم، بازیكنانی كه در طول این سال‌ها در تیم ملی همبازی بوده ایم و همیشه از دوستان خوب من هستند، از تمامی عزیزانی كه در طول این سال‌ها افتخار همكاری با آنها در تیم ملی را داشته‌ام، از مطبوعات و رسانه‌های ورزشی كه همیشه سعی كرده‌ام احترام متقابلی بین ما باشد، از همه شما صمیمانه تشكر و قدردانی می‌كنم.

از تك تك اعضای خانواده‌ام، دوستان خوبم در سراسر دنیا كه همواره مرا یاری كرده‌اند، از همسرم و دختر عزیزم كه در طول این سال‌ها به علت حضورم در اردوها و مسابقات بیشتر اوقات را تنها بوده‌اند و سهم بزرگی در موفقیت‌های من داشته‌اند صمیمانه تشكر و قدردانی می‌كنم و در پایان بعد از هفته‌ها سكوت لازم می‌دانم كه نسبت به دو نكته اظهار نظر كرده و بعد از این هیچ اظهارنظر و مصاحبه‌ای در مورد تیم ملی و فوتبال ایران انجام نخواهم داد.

اول آن كه همه می‌دانیم با راه نیافتن تیم ملی به جام جهانی و حذف نمایندگان فوتبال ما از جام باشگاه‌های آسیا، زنگ خطر برای فوتبال ایران به صدا در آمده است.

از تمامی پیشكسوتان و اهالی فوتبال كه در فوتبال این مملكت زحمت كشیده‌اند و دلشان برای فوتبال ایران می‌سوزد، درخواست می‌كنم دست به دست هم داده و با همت و تلاش و دور اندیشی شرایطی را به وجود آورید تا فوتبال ایران به جایگاهی كه استحقاقش را دارد، باز گردد و از مسوولین فوتبال كشور و افرادی كه به هر نحوی در اداره فوتبال ایران نقشی دارند، خواهش می‌كنم به جای نامه‌نگاری و پیگیری مسایلی كه اصولا از وظایف آنها به شمار نمی‌رود، به دنبال اجرای طرحی منظم و دقیق و دراز مدت همراه با امكانات لازم برای فوتبال ایران باشند، به مانند دیگر كشورهای آسیایی كه در فوتبال در حال پیشرفت هستند، تا در آینده شاهد شكوفایی و درخشش فوتبال ایران در سطح آسیا و جهان باشیم.

كلام آخرم خطاب به افرادی است كه بازیكنان ملی را وطن‌فروش! خوانده‌اند:
شما با ارائه كدام مدرك و با چه جراتی به خود اجازه می‌دهید در مورد بازیكنان ملی این گونه قضاوت كنید. بازیكنانی كه در طول این سال‌ها با كوچك‌ترین چشم داشتی با تحمل اردوهای سخت و طاقت فرسا و فشارهای روحی و روانی ناشی از بازی‌های مهم و سرنوشت ساز ملی و تحمل دوری از خانواده‌هایشان، تنها به دنبال كسب افتخار برای وطن و مردم‌شان بوده‌اند و تلاش نموده‌اند در تمامی مسابقات آسیایی و جهانی و لیگ‌های معتبر اروپایی از اعتبار ایران و فوتبال ایران دفاع كنند.

بازیكنان ملی همه این تلاش‌ها را نكرده‌اند كه حالا شما افراد اندك آنها را با این القاب ناشایست بخوانید.

توصیه می‌كنم، شب هنگام كه سر بر بالین می‌گذارید، كمی به شرف و وجدان فكر كنید تا فردا روز قبل از بیان هر مطلبی این دو ارزش انسانی كه در وجود هر انسانی باید پیدا شود، را مد نظر قرار داده و از این به بعد بازیكنان ملی را با القابی كه شایسته آنهاست بخوانید.
كارنامه ما در راه به دست آوردن عزت و افتخار برای وطن و مردم دارای نمرات خوب و بد بسیاری است، اما هرچه هست روشن است، از شما تقاضا دارم با ارائه نام و كارنامه خود، به ما این افتخار را بدهید تا با ورق زدن كارنامه درخشان و زرین وطن پرستی‌تان، ما نیز مقداری بر وطن پرستی خود بیفزاییم، گر چه معتقدم مردم به خوبی بین ما وطن‌فروشان و شما وطن‌پرستان قضاوت خواهند كرد.