جادوگران شب؛ زنانی که نازی ها از آنها وحشت داشتند! عکس

دسته جادوگران شب چه کسانی بودند؟

بهار سال 1943 و در اوج جنگ جهانی دوم بود که دو خلبان (از اعضای نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی)، هواپیماهای دو باله پولیکارپوف پی او- 2 خود را بر فراز نقطه اتصال یکی از راه آهن های شوروی هدایت می کردند.

جالب است بدانید که این هواپیماها عمدتا از تخته چند لایه و نوعی پارچه برزنتی ساخته شده بودند. پرواز آنها تا پیش از مواجهه با مجموعه ای از بمب افکن های آلمانی (چهل و دو فروند)، یک گشت و گذار هوایی معمول محسوب می شد.

حداکثر سرعت هواپیماهای مذکور از سرعت واماندگی (واماندگی از اصطلاحات هوانوردی است که در آن جریان هوا از لایه مرزی سطح هواپیما مانند بال ها جدا شده و اصطکاک با هوا افزایش می یابد) هواپیماهای نازی کمتر بود و به همین دلیل دو خلبان شوروی می توانستند با چالاکی بیشتری نسبت به مهاجمین، پرنده های خود را مانور دهند. بدین ترتیب پیش از آن که بال یکی از هواپیماهای شوروی توسط آتش دشمن مورد اصابت قرار گیرد، دو فروند از هواپیمای نازی سقوط کردند. هواپیمای آسیب دیده شوروی نیز توانست فرودی موفقیت آمیز را تجربه کند.

مردمی که روی زمین شاهد این زد و خورد بودند، به یاری خلبان صدمه دیده شتافتند. این خلبان کسی نبود جز Tamara Pamyatnykh، یکی از اعضای هنگ 588 ام بمب افکن شبانه نیروهای هوایی شوروی.

هنگ 588 ام متشکل از نیروهای خانمی بود که طی دوره ای چهار ساله، 30،000 ماموریت را به انجام رسانده و در حمله به ارتش آلمان جمعا 23،000 تن بمب پرتاب کردند. اعضای هنگ که معمولا سنی بین 17 الی 26 سال داشتند با استفاده از هواپیماهای ساخته شده از تخته چند لایه و پارچه برزنتی (بیشتر برای اهداف آموزشی کاربرد داشتند)، به پروازهای شبانه می پرداختند.

آنها غالبا ماموریت های خود را به گونه ای پنهانی دنبال می کردند. بدین ترتیب که در مجاورت اهداف، موتورهای خود را به حالت تعلیق درآورده و از نقاط رها سازی بمب به دشمن نزدیک می شدند. رویکرد نام برده منتج به تولید صدای کمی همانند “دسته جاروی جادوگر” می شد و به همین دلیل نازی ها خلبانان زن جنگنده های شوروی را Nachthexen به معنای جادوگران شب صدا می زدند.

زنان خلبان روسی

از نظر نازی ها، جادوگران شب بسیار منفور و حتی ترسناک بودند. اگر خلبانی آلمانی موفق به هدفگیری و نابودی پرنده یکی از جادوگران شب می شد، به طور خودکار صلیب آهنین (نشان نظامی کشور آلمان) را دریافت می کرد.

جادوگران شب هیچ راداری برای یافتن راه خود در آسمان تاریک شب نداشتند و این کار را با استفاده از نقشه های کاغذی عادی انجام می دادند. از طرفی در صورت اصابت گلوله، هواپیماهای آنها مانند سازه هایی کاغذی آتش می گرفتند. اما خطرات متعدد و ریسک بالای پرواز به ویژه در شب، مانع از فعالیت و فداکاری جادوگران شب نمی شد.

گردآوری:گروه سرگرمی سیمرغ
seemorgh.com/entertainment
منبع: gunsmonitor.com