اما لازم است در ابتدا تفاوت وابستگی و اعتیاد مشخص شود؛ در بسیاری از بیماریهای مزمن از جمله دیابت، تیرویید، فشارخون و... فرد به مصرف دارو وابسته است اما اعتیاد ندارد و درصورت دردسترس بودن درمان مناسبتر (به جز مصرف دارو) بهراحتی میتواند مصرف آن را قطع كند. در اعتیاد دارویی، فرد به افزایش دوز دارو و ادامه مصرف باوجود عواقب آن و... نیاز دارد...
داروهای اعتیادآور انواع زیادی دارند و مهمترین آنها داروهای خوابآور – آرامبخش، داروهای شبه افیونی و محرکها (ریتالین) هستند:
شایعترین داروهای خوابآور - آرامبخش که با مصرف آنها خطر وابستگی و اعتیاد وجود دارد، داروهایی از خانواده بنزودیازپینها (دیازپام، لورازپام، کلردیازپوکساید- کلونازپام و آلپرازولام) و باربیتوراتها (فنوباربیتال و...) هستند. این گروه از داروها، هرچه نیمه عمر کوتاهتری داشته (لورازپام) و هرچه قدرتمندتر باشند (آلپرازولام)، احتمال وابستگی و اعتیاد بیشتر خواهد بود. متاسفانه بسیاری از پزشکان آلپرازولام را برای بیماران تجویز میكنند ولی بیمار بعد از 3-2 هفته مصرف، برای قطع آن دچار مشکل میشود. البته بسیاری از مصرفکنندگان آلپرازولام سرخود یا با توصیه دوستان و نزدیکان به علت اثر آرامبخش و تا حدودی افزایش سرخوشی، به مصرف «آلپرازولام» روی میآورند، اما بعد از چند هفته، با قطع عمدی یا اتفاقی (مثلا فراموشکردن مصرف دارو) دچار حملههای اضطرابی شدید و بیخوابی میشوند.
گروهی دیگر از مصرفکنندگان داروهای خوابآور- آرامبخش، مصرفکنندگان متامفتامین (شیشه) هستند که برای کاهش عوارض مصرف شیشه مانند اضطراب، بیقراری و بیخوابی شدید، به استفاده از آلپرازولام روی میآورند. البته اگر فرد تحتنظر پزشک برای مدت زمان طولانی، داروهای آرامبخش – خوابآور استفاده كند، اما معیارهای اعتیاد (نیاز به افزایش دوز، درگیری ذهنی با مصرف و ...) در او وجود نداشته باشد، لازم نیست دارو را قطع كند.
گروه دیگری از داروها که مورد سوءمصرف قرار میگیرند و احتمال اعتیادآوریشان بالاست، شبهمخدرها هستند. از این گروه داروها میتوان به ضددردهای شبهمخدر از جمله مورفین و پتیدین و... اشاره كرد كه در صورت مصرف طولانیمدت، اعتیادآورند، اما برای افرادی که در ICU وCCU مخدرهای تزریقی میگیرند، در صورت بهبود و نداشتن درد مزمن، احتمال اعتیاد به دارو، در آنها بسیار کم است. بیشتر معتادان این گروه داروها را کادر درمانی (پزشکان و پرستاران و ...) تشکیل میدهند. داروی دیگری كه جزو گروه شبهمخدرها محسوب میشود، «ترامادول» است که علاوه بر خواص «شبه افیونی»، با تاثیر بر گیرندههای سروتونینی، خلق فرد را هم بالا میبرد و میتواند او را نسبتا سریع وابسته كند. در صورت مصرف زیاد این دارو، تشنج نیز دیده میشود. در موارد زیادی سوءمصرفکنندگان و وابستگان به موادمخدر برای ترک، «ترامادول» را جایگزین میکنند ولی بعد از مدتی ترک مصرف این قرص هم خود مشکلی دوچندان میشود. داروی دیگر از این گروه «دیفنوکسیلات» و کاربرد اصلی آن، کاهش حرکات روده بزرگ و جلوگیری از بروز اسهالهای غیرعفونی است. مصرفكنندگان موادمخدر این دارو را با دوز بسیار بالا، برای ترک، مورد سوءمصرف قرار میدهند.
بیشتر بدانید : قرص زولپیدم را با احتیاط مصرف کنید+ درمان اعتیاد به زولپیدم
بیشتر بدانید : قرص آلپرازولام یا زاناکس چیست و چه عوارضی دارد؟
اگر می خواهید بیشتر بدانید : عوارض قرص زولپیدم چیست؟
گردآوری: گروه سلامت سیمرغ
seemorgh.com/health
منبع :Salamat.ir