تاثیر اختلالات اضطرابی بر رابطه زناشویی

طبیعتا در اینجا هم وقتی افراد مضطرب به درمانگرشان مراجعه می‌کنند، آن‌قدر در مورد اضطراب و مشکلات حاصل از آن حرف می‌زنند که مشکل جنسی‌شان از یاد می‌رود و مغفول می‌ماند.
پیشنهاد روان‌پزشکان این است که طی دو یا سه جلسه پس از فرآیند درمان، پزشک، همسر بیمار را ملاقات کرده و ببیند که آیا درمانی که برای فرد بیمار انجام داده است روی زندگی زناشویی‌شان تاثیر گذاشته یا خیر؟
ممکن است خود بیمار مشکل را حس نکند و طرف مقابل متوجه این تغییر شود که نسبت به قبل، فعالیت، میل جنسی و ارضای همسرش دچار تغییر و اختلال شده است. دخالت نکردن درمانگران در این زمینه باعث می‌شود  خانواده از نظر روابط زناشویی به هم خورده و درمان یک مشکل سبب ایجاد مشکل دیگری در روابط بین فردی شود.
طبیعی است در بیماران روان‌پزشکی به خصوص آنهایی که بیماری مزمنی پیدا می‌کنند، مشکلات ناشی از این بیماری مثل افسردگی، مشکلات خواب، خوراک، اشتها و ... طرف مقابل‌شان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگر این آگاهی وجود داشته باشد که همسر بیمار در فرآیند درمان شرکت داده شود بیمار می‌فهمد که تنها نیست و همسرش از وی حمایت می‌کند. همین امر سبب می‌‌شود که فرآیند جنسی زوجین وضعیت مطلوب‌تری در طول درمان داشته باشد.