کودکي که براي اولين بار از خانه و خانواده جدا شده و مدتي را در محيط بيرون از خانه به سر مي برد، در معرض آموزش دانش ها و مهارت هاي مختلف و نيز شيوه هاي برخورد با ديگران و رفتار جمعي است، لذا بايد ترتيبي اتخاذ کنيم که ارتباطات او، پدر و مادرش و نيز معلم ، مدرسه و محيط محل تحصيل و سکونت او از هر لحاظ با هم در تعامل باشد.
اگر همراه کودک به مدرسه مي آييد، بموقع حاضر شويد. فراموش نکنيد زود رسيدن و انتظار کشيدن زياد هم ، ممکن است باعث خستگي و تشويش کودک شود.
مي توانيد ضمن همراهي، به او بياموزيد که وجود شما را به عنوان يک همراه موقت بپذيرد تا مراقبت شما موجب اتکاي بيش از اندازه او به شما نشود. خوابيدن بموقع و کافي اهميت زيادي دارد.
دقت کنيد کودک غذايش را بموقع خورده و به اندازه کافي استراحت کرده باشد. اگر فرزندتان از هم اکنون که آغاز ورود به دبستان است با لزوم برنامه ريزي و رعايت نظم و انضباط آشنا شود، بدون شک در آينده از مشکلات ناشي از بي نظمي رنج نخواهد برد.
کفش و لباس او بايد خارج از منزل تميز و مناسب بيرون باشد. بکوشيد از لباسهاي داراي آرم و نشانه و نيز عکسهاي خارجي استفاده نکنيد.
نوع پوشاک کودک در سالهاي آغاز دبستان مي تواند تاثير زيادي در انتخاب هاي بعدي او در سنين بالا بگذارد. دنياي بچه ها، دنياي رنگي و سرشار از تخيل است.
استفاده نکردن از لباسهاي آرم دار و منقوش به عکس، به معناي استفاده از لباسهاي رنگين و متنوع نيست. از دادن پول براي خوراکي و چيزهاي ديگر به کودک کلاس اولي خودداري کنيد. خوراکي مناسب و مورد نياز او را قبلا تهيه کنيد و در اختيارش قرار دهيد.
مطمئن شويد کودک شما ليوان، دستمال و وسايل شخصي خود را به همراه دارد و يادآور شويد که وسايل فقط مخصوص استفاده خود اوست.
براي کودک مشارکت و همکاري با ديگران، نبايد به معناي استفاده از وسايل شخصي فرد ديگر معنا دهد. اگر احساس مي کنيد که فرزند شما از رفتن به مدرسه بيم دارد، در راه با او صحبت کنيد و به او اطمينان دهيد که جاي هيچ نگراني اي نيست. بازگو کردن خاطرات گذشته او را سرگرم و دلگرم خواهد کرد.
اين بيم کاذب، نتيجه جدا شدن کودک از محيط خانه و ورود او به محيطي است که هيچ گونه آگاهي در مورد آن ندارد و همچنين پيوستن به جمع ديگر دانش آموزان است.
بنابراين تفاوت هاي مدرسه و خانواده براي کودک تشريح شده و برتري هاي محيط دوم برايش بازگو شوند، به مرور از بيم کاذب کاسته مي شود. او را تشويق کنيد که مشکلات خود را با آموزگارش در ميان بگذارد.
به او اطمينان دهيد آموزگارش مهربان است و او را حمايت خواهد کرد. براي کودک ، هيچ کس در محيط بيرون از خانه نمي تواند دلسوزتر و موثرتر از آموزگارش باشد. کودک بايد دريابد که در محيط يا خانه دومش ، سرپرست دومي دارد و او معلم اوست.
بکوشيد تمامي مدتي را که در مدرسه هستيد به توصيه اولياي دبستان عمل کنيد. از درخواست غيرمنطقي بپرهيزيد. تعارضات ميان خانه و مدرسه ، اثرات سويي بر شخصيت دانش آموز مي گذارد.
نقش اولياي خانه و مدرسه، بايد کاستن اين تعارضات باشد. کمترين تعارض رفتاري ميان پدر و مادر و اولياي مدرسه، بر رفتار و شخصيت کودک موثر است.
به موقع دنبال فرزند خود بياييد و به حرفهاي او در راه بازگشت به منزل با علاقه گوش بدهيد. اين نشانه احترام شما به او و پذيرفتن او به عنوان يک شخصيت از سوي شماست.
نکته مهم ديگر اين است که از درگيري و نزاع حتي به صورت لفظي و در حضور فرزندان پرهيز و از کم جلوه دادن اهميت تحصيل و کسب دانش حتي در قالب طنز و شوخي جدا خودداري کنيد، چرا که تکرار اين رويه کم کم موجب دلسردي و عدم اطمينان دانش آموز به آينده تحصيلي اش خواهد شد.
در طول سال تحصيلي، ارتباط خود را با انجمن اوليائ و مربيان مدرسه و معلمان حفظ کنيد و در ارائه پيشنهادها و همکاري با آنان دريغ نورزيد.
به برنامه ملاقاتي که آموزگاران يا مديريت مدرسه براي شما تهيه کرده اند، توجه و از حضور بي موقع در مدرسه خودداري کنيد.
معاونان مدرسه، نقش بسيار مهمي در ايجاد انضباط و علاقه مندي کودکان در محيط واحد آموزشي دارند. جايگاه با اهميت معاونان را به فرزند خود گوشزد کنيد و به او بگوييد به توصيه هاي معاون مدرسه گوش فرا دهد.