درمان ناخن جویدن در کودکان، والدین چه کنند؟

مشکل ناخن جویدن در کودکان معمولاً از سه سالگى شروع مى شود و میزان بروز آن به تدریج تا ۱۲ سالگى افزایش مى یابد

3239
روابط والدین و فرزندان
1401/02/27

والدين و جويدن ناخن در كودكان

جویدن ناخن یك اختلال محسوب می شود. اگر چه روان شناسان علل این اختلال را نامعلوم مى دانند، اما معتقد هستند كه جویدن ناخن یك واكنش روانی به احساس اضطراب، تنش، خستگى، بى حوصلگى و بی توجهی از سوی والدین و اطرافیان نزدیك است. این مشكل معمولاً از سه سالگى شروع مى شود و میزان بروز آن به تدریج تا ۱۲ سالگى افزایش مى یابد. گاه نیز كودك چنین رفتاری را از والدین خود الگو گیری می كند و به تدریج آن را به صورت عادتی لذت بخش و آرامش بخش ادامه می دهد. منظور از عادت، رفتارى مقاوم شده است كه بارها و بارها تكرار مى شود. یك عادت ممكن است گاه به عنوان یك سرگرمى و گاه به عنوان راهى براى رهایى از اضطراب ها و تنش هاى روزانه كودك انتخاب شود. در این صورت، ترك این عادت بسیار سخت خواهد شد. بنابراین، به والدین توصیه می شود تا از هر گونه غر زدن و یا سرزنشی خود داری نمایند، چرا كه غر زدن یا سرزنش نمودن نه تنها وضع را بهتر نمی كند كه آن را بدتر نیز خواهد كرد. باید توجه داشت كه كودكان این عادت را كاملاً غیرارادى و به طور ناخودآگاه انجام مى دهند و به هیچ وجه قصدشان آزردن و برانگیختن دیگران نیست.

والدینی كه به نشانه های اضطراب كودكانشان توجه نشان داده و پیوسته نسبت به این نشانه ها واكنش مناسب نشان می دهند، به كودكان خود می آموزند كه در خانواده یك رابطه حامیانه پایدار وجود دارد. لذا، این كودكان می توانند به والدین خود تكیه كرده و توانایی سازگاری و انعطاف پذیری را در خود پرورش دهند.
این امكان وجود دارد كه كودكان بسیار آسیب پذیر، حتی با وجود حمایت عالی خانواده دچار اختلال های اضطرابی شوند. اما، كودكانی كه به طور ذاتی از آسیب پذیری كمتری برخوردار هستند، ممكن است فقط در صورت وجود خشونت یا سایر ضربه های عاطفی جدی دچار اختلال های ناشی از اضطراب شده و نشانه های ناخن جویدن را به شدت بروز دهند، به گونه ای كه اطراف ناخن هایشان را زخم كنند.