تشخیص پای پرانتزی آسان است اما متخصص می‌تواند تشخیص دهد که این بیماری تا چه حد شدید است یا اینکه ناشی از یک بیماری زمینه‌ای است یا خیر. در حین مراجعه به متخصص او به کمک تست‌های مخصوص، پاها را اندازه‌گیری کرده و راه رفتن فرد را مشاهده می‌کند. آن‌ها ممکن است برای دیدن هرگونه ناهنجاری استخوانی در پاها و زانوها، یک پرتونگاری یا آزمایشات تصویربرداری دیگری تجویز کنند که به تشخیص بهتر و سریع‌تر وجود پای پرانتزی کمک کند. همچنین ممکن است آزمایش خون را برای کمک به تعیین اینکه آیا مشکل شما ناشی از بیماری دیگری مانند rickets یا Paget’s disease است، تجویز کنند.
در کودک در حال رشد ممکن است از جراحی جهت رشد هدایت شده و حداقل برش برای تشویق اندام به رشد تدریجی صحیح و در راستای مستقیم استفاده شود.
جراحی در در نوجوانان بالغ از نظر اسکلتی و در بزرگسالان، درمانی برای صاف کردن پا است. از اشعه ایکس برای تعیین محل و میزان تغییر شکل استفاده می‌شود.
راه های درمان پای پرانتزی
تنها گزینه درمان برای افراد با پای پرانتزی شدید، عمل جراحی است. برای درمان افرادی که صفحات رشد آن‌ها بسته شده باشد، ابتدا استخوان‌ها شکسته می‌شود و استخوان را صاف می‌کنند و در نهایت این ناهنجاری اصلاح می‌شود. در این روش، درمان به صورت قطعی است و پس از جراحی 1 تا 1.5 سانتیمتر قد فرد بلندتر می‌شود. افرادی که کاندیدای درمان پای پرانتزی با جراحی هستند افرادی هستند که با احساس درد در مفاصل به پزشک مراجعه می‌کنند.
در بیشتر موارد، استخوان درشت نی درمان می‌شود، اما شرایطی وجود دارد که استخوان ران یا هر دو استخوان ران و استخوان درشت نیتحت درمان قرار می‌گیرند. در صورت تغییر شکل متوسط، استئوتومی به طور معمول با تثبیت داخلی (وارد کردن یک صفحه یا میله در پا) تثبیت می‌شود. هنگامی که عدم تطابق شدیدتر باشد، اصلاح مجدد تدریجی اندام از طریق استئوتومی با فیکساتور خارجی انجام می‌شود. با استفاده از فیکساتورهای خارجی، صفحه و یا میله‌ها به استخوان وارد می‌شوند و پس از مدتی از بدن خارج می‌شوند تا به یک ساختار تثبیت کننده خارجی متصل شوند. در بعضی موارد، وجود پای پرانتزی باعث کوتاه شدن یک پا از پای دیگر می‌شود. با استفاده از جراحی و افزایش و کاهش طول اندام می‌توان این مورد را نیز اصلاح کرد.
زانوی ضربدری ، وضعیتی است که زانوها را دچار ناهنجاری می‌کند. این ناهنجاری اغلب در کودکان خردسال دیده می‌شود و ممکن است برای والدینی که ممکن است اطلاعات بسیار کمی در مورد این بیماری داشته باشند بسیار نگران کننده باشد. در بیشتر موارد، کودک با وجود زانوهای ضربدری بزرگ می‌شود و نگرانی کمی وجود دارد. در مواردی که این اتفاق نمی‌افتد، یا زمانی که زانوی ضربدری در زندگی آینده فرد ایجاد می‌شود، ممکن است نیاز به درمان خاص داشته باشد.
راه تشخیص زانوی ضربدری
وقتی شخصی که دارای زانو ضربدری است با زانوهای در کنار هم بایستد، فاصله قابل توجهی بین مچ پاها وجود دارد که حدود 2 تا 3 اینچ است. به نظر می‌رسد زانوها به سمت یکدیگر فشار می‌آورند. این وضعیت نسبتاً شایع است و بیش از 20 درصد کودکان 3 ساله را درگیر می‌کند. در بیشتر کودکان خردسال، این وضعیت به طور طبیعی خودش را اصلاح می‌کند. تنها 1 درصد از کودکان 7 ساله به این ناهنجاری مبتلا هستند. در موارد نادر، زانوی ضربدری ممکن است تا نوجوانی ادامه یابد. در موارد دیگر، در کودکان بزرگ‌تر ممکن است آن در نتیجه بیماری زمینه‌ای ایجاد شود. در بیشتر مواقع نمی‌توان از بروز آن جلوگیری کرد. با این وجود گزینه‌های درمانی مختلفی وجود دارد که ممکن است به سهولت تشخیص برخی از علائم کمک کند. در صورت مشخص شدن و معالجه علت، از زانو ضربدری که در نتیجه یک بیماری زمینه‌ای ایجاد می‌شود، جلوگیری می‌شود.
وجود زانوی ضربدری معمولاً در کودکان کوچک‌تر تشخیص داده نمی‌شود، زیرا این بیماری در رشد اولیه شایع است. در کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان، پزشک سعی خواهد کرد تا علت ابتلا به زانوی ضربدری را تشخیص دهد. علت مشخص خواهد کرد که آیا درمانی برای اصلاح بیماری لازم است یا خیر. برای تشخیص ناهنجاری زانوی ضربدری، یک پزشک باید به سابقه فرد مراجعه کند. سؤالات شامل اطلاعاتی در مورد سابقه خانوادگی و سایر شرایط شناخته شده از قبل است که ممکن است باعث زانوی ضربدری شود. اگر درد وجود داشته باشد، پزشک به احتمال زیاد از شخص می‌خواهد تا مشخص کند که درد در کجا احساس شده است، چقدر شدید است و چه زمانی رخ می‌دهد.
گردآوری : گروه پیشنهادی برای سلامت و زیبایی
seemorgh.com
منبع:dr-golshani.ir