هیچکس برای این فوتبال دست به دعا بر نمی دارد
فوتبال ایران هر روز با چالشهای جدیدی روبرو است .چالشهایی که خود باعث عدم پیشرفت فوتبال ایران می شود.در این فوتبال از هوادار تا مدیران رده اول باشگاهها ، ناخود آگاه از فوتبال و لذت بردن از آن دور شده اند و دیگر هیچکس حواسش به فوتبال و زیباییهای آن نیست .
هیچ نوشته ای در روزنامه ها و سایتها پیدا نمی کنی که از لذت این رشته ورزشی جذاب برایت گفته باشد .همه و همه بازگو کردن موارد منفی و چندش آور است .زشتیهای فوتبال ما چنان زیاد شده که درصد بسیار زیادی از هواداران ، نسبت به فوتبال بی تفاوت شده اند و دیگر مانند سالهای قبل کسی برای پیروزی این فوتبال دست به دعا بر نمی دارد.
جنگهای بچه گانه بین دوستان قدیمی و دشمنان فعلی
اینروزها مانند سابق روزنامه نگاران برای پیدا کردن سوژه زحمت زیادی به خود نمی دهند آنقدر دعوا بین دوستان قدیمی و دشمنان فعلی در این فوتبال اتفاق می افتد که هیچ خبرنگاری نگران پیدا کردن سوژه نیست.هر روز صبح که از خواب بلند شی می بینی که بازیکن یا مربی یا مدیری می خواهد افشاگری کند و دشمنانش را به خاک سیاه بنشاند.بازیکنی که 5 دقیقه زودتر تعویض شده چنان با حرارت از مسائل پشت پرده باشگاهش می گوید که تعجب می کنی چگونه او در این باشگاه تا به حال طاقت آورده و ماند گار شده است.
.واژه حرمت در فرهنگ لغت مردان فوتبال ما وجود ندارد و هیچکس احترام و منزلت دیگری را حفظ نمی کند.
هوادار مظلوم و بی گناه
در این بازار بلبشو فوتبال ما، تنها قشری که ضرر می کند همان سالم ترین قشر فوتبال یعنی هواداران و طرفداران فوتبال هستند .هواداری که باز هم برای داربی از هزاران کیلومتر دورتر به پایتخت می آید و شب پشت در ورزشگاه می خوابد به امید اینکه این بازی مانند بازیهای قبلی نباشد .کافی است که 10 دقیقه از بازی بگذرد آنجاست که هزار لعنت بر خود می فرستد که چرا برای تماشای این بازی اینهمه سختی کشیده اما دوباره برای داربی بعدی او را در ورزشگاه خواهی دید.این عشق لعنتی به قدری در وجودت نقش می بنند که ترکش محال و غیر ممکن می شود.
کاش مدیران فوتبال هم مانند هواداران عاشق فوتبال بودند عاشق زیباییهای فوتبال.