آرش حرف های بسیاری برای گفتن داشت، با این همه...
 

 تابستان سال 1388 کادر فنی استقلال برای حضوری پرقدرت در لیگ برتر نهم حرفه‌ای درصدد رفع نقاط ضعف خط حمله این تیم برآمد و از این‌رو با جذب رضا عنایتی و سیدمهدی سیدصالحی تعداد مهاجمان استقلال را به اضافه فرهاد مجیدی، سیاوش اکبرپور و آرش برهانی به عدد 5 رساند. همان زمان بود که برخی منتقدان و کارشناسان اهل فن بابت این ترافیک سنگین برای خط حمله استقلال ابراز نگرانی کردند و حضور این تعداد مهاجم را خطرناک دانستند. خطرناک از این جهت که هریک از این افرد جزو نفرات سرشناس فوتبال ایران بودند و بحث نیمکت‌نشینی هریک از آنها در طول فصل باعث بروز نگرانی‌هایی می‌شد که البته اولین ترکش‌های این نگرانی را در همان اواخر نیم‌فصل اول لیگ برتر جاری شاهد بودیم.

آنجا که غلامرضا عنایتی عطای بازی در تیم پرطرفدار استقلال را به لقایش بخشید و با زدن قید حضور در لیگ قهرمانان آسیا به یکی از تیم‌های در حال سقوط اماراتی (الامارات)‌ پیوست تا حداقل از جنگ اعصاب ذخیره‌نشینی در امان بماند. پس از آن هم شاهد پشت چشم نازک کردن‌های سیاوش اکبرپور و مصاحبه‌های این مهاجم شیرازی بودیم که وعده کرد نیم‌فصل از استقلال جدا خواهد شد.

هرچند او را به ماندن در استقلال امیدوار و در تیم حفظ کردند. در این جمع 5 نفره سیدمهدی سیدصالحی به واسطه اولین سال حضورش در چنین تیم بزرگی ادعای چندانی نداشت و فرهاد مجیدی هم با داشتن روابط نزدیکش با مشاور جوان مدیرعامل و حتی خود مدیرعامل نگرانی چندان از بابت حضور در ترکیب استقلال نداشت، ‌اما این وسط این آقای گل فصل قبل استقلال بود که سرش بی‌کلاه ماند.

او که تا اینجای فصل توانسته با آمار 10 گل زده بهترین گلزن استقلال در لیگ برتر باشد تنها در 11 بازی از ابتدا به میدان رفته و در 6 دیدار دیگر هم به عنوان یار جانشین به زمین رفته است. آرش حرف‌های بسیاری برای گفتن داشت و اتفاقا خیلی‌هایش را هم به شکل درددل با جام جم در میان گذاشت و نخواست که یک کلمه از آن حرف‌ها را چاپ شود. با این همه او همچنان پسر بی‌‌جار و جنجال کرمانی است و دنبال کمی توجه است تا باز هم برای استقلال مثمرثمر واقع شود.

پیداست نیمکت‌نشینی حسابی حوصله‌ات را سرآورده؟
هیچ‌کس نیمکت‌نشینی را دوست ندارد جالب این است که با وجود این که مثل دیگران لب به اعتراض و مصاحبه باز نمی‌کنم و حرف‌های دوپهلو هم نمی‌زنم ولی بیشترین دلخوری‌ها از من به وجود می‌آید. من هرگز به نیمکت‌نشینی‌ام اعتراض نکرده‌ام. آرشیو روزنامه‌ها را ببینید و اگر من دروغ می‌گویم شما خودتان آن مطلب را با تاریخ و تیترش چاپ کنید. آنهایی که اعتراض می‌کنند فوری به خواسته‌شان می‌رسند، ‌ولی آرش برهانی که همیشه خودش را تابع نظر کادرفنی تیمش می‌داند هزار جور حرف و حدیث برایش درست می‌شود.

مربیان استقلال در چنین مواردی می‌گویند ما در تمرینات حضور داریم ووقتی می‌بینیم کدام نفرات به لحاظ فنی نسبت به بقیه برتری دارند بهترین‌ها را در ترکیب اصلی قرار می‌دهیم. این نکته را که می‌پذیری؟
خیر! قبول ندارم. این را در مورد خودم می‌گویم. بارها شده از نظر فنی در اوج آمادگی بوده‌ام و هیچ نقصی در تمریناتم وجود نداشته و حتی این را از زبان کادر فنی هم شنیده‌ام، اما روز مسابقه روی نیمکت نشستم. اگر مربیان در چنین مواردی مصاحبه کنند و بگویند فلان بازیکن از لحاظ تاکتیکی به ترکیب تیم‌مان نمی‌خورد برای من قابل قبول‌تر است. در آن صورت حداقل بازیکن بیرون مانده هم از بابت تمرینات سنگینی که در طول هفته انجام داده خستگی بر تنش نمی‌ماند و پیش هواداران و دوستانش سرخورده نمی‌شود،‌ اما وقتی گفته می‌شود بازیکن به لحاظ فنی شرایط لازم را ندارد مثل این است که بگویند طرف یا کم‌تمرین کرده یا توانایی‌های لازم را ندارد. فکر می‌کنم در چنین حالتی بازیکن علاوه بر آن که به واسطه در ترکیب قرار نگرفتن، ضربه می‌خورد از نظر تخریب شدن هم آسیب می‌بیند و آن وقت بازگشتش به شرایط روحی مطلوب کار دشواری به نظر می‌رسد. من که این‌گونه هستم و نمی‌توانم ببینم پس از یک‌هفته تمرین عالی با توجیه اینچنینی روی نیمکت‌ نشسته‌ام. حداقل در طول این چند سالی که در فوتبال بوده‌ام کسی چنین انگی به من نزده بود. چون همه می‌دانند آرش برهانی در تمرینات تیم چطور ظاهر می‌شود و تا چه حد با قدرت تمرین می‌کند.

یعنی اگر بگویند با تاکتیک فلان بازی همخوانی نداری، ناراحت نمی‌شوی؟
روی نیمکت ماندن در کل غم‌انگیز است، اما به هر حال وقتی کادر فنی بگوید که دلیل نیمکت‌نشینی تاکتیکی بوده است حداقل می‌توان این بحث را راحت‌تر پذیرفت.

آیا در انتخاب نفرات اصلی تبعیضی دیده می‌شود؟
(پس از مکثی کوتاه)‌ نمی‌خواهم در این باره حرف بزنم!!

برخی معتقدند رفاقت‌های بابایی (مشاور جوان واعظ)‌ و مدیرعامل با فرهاد مجیدی سبب شده که او به بازیکن ثابت استقلال تبدیل شود. آیا تو هم چنین حسی داری؟
نمی‌خواهم در این باره صحبت کنم.

نوع ارتباطت با فرهاد مجیدی چطور است؟
ما با هم مشکلی نداریم و رابطه‌مان معمولی است.

رابطه‌ات با مرفاوی چطور؟
رابطه بدی نداریم.

چقدر روی بحث روحی ـ روانی تکیه داری؟
خیلی زیاد. وقتی یک فوتبالیست بداند که از ابتدای هفته در ترکیب تیم جای دارد خیلی راحت‌تر کار می‌کند و با اعتماد به نفس بالاتری به میدان می‌رود. در نهایت درون زمین هم کمتر نگران آن است که با اولین توپی که هدر بدهد، تابلوی تعویض را برایش هوا می‌کنند.

خب این به این معنی است که تو هر طور بازی کنی، فیکس هستی و این شیوه مورد پسند خیلی از مربیان نیست. قبول داری؟
من از آن دست فوتبالیست‌ها هستم که وقتی احساس کنم کادر فنی تیم به من اعتماد دارد و مطمئن است که من برایش گل می‌زنم با خیال راحت کارم را می‌کنم و گلم را هم می‌زنم، اما وقتی در شرایط دیگری قرار بگیرم نمی‌توانم تمرکز لازم را داشته باشم. من در اکثر مسابقاتی که در این فصل از ابتدا در ترکیب اصلی قرار داشتم گل زده‌ام. این چه چیزی را نشان می‌دهد؟ وقتی چنین فضایی برای من فراهم باشد من هم راه به راه برای تیم گل می‌زنم، اما اگر استرس داشته باشم که با اولین موقعیت از دست داده جایگاهم را از دست می‌دهم نمی‌توانم آن بازی همیشگی‌ام را انجام بدهم.

این نقطه ضعف نیست؟
اگر از یک نگاه نقطه ضعف محسوب شود در عوض از خیلی جهات نقطه مثبت محسوب می‌شود. آیا اگر یک مهاجم با خیال راحت آن جلو کارش را انجام داده و گل بزند بد است؟ ضمن این که در مورد خراب شدن موقعیت‌های گل نیز این نکته را باید یادآوری کنم که اگر قرار بود همه موقعیت‌های گل یک مهاجم به گل تبدیل شود آن وقت نتایج فوتبال همیشه دورقمی می‌شد. تازه کار یک مهاجم با همه بازیکنان درون زمین متفاوت است. کاری که من انجام می‌دهم کار مدافع نیست که وقتی توپ به سمت او می‌رود به هر طرف که بخواهد زیر توپ بزند تا توپ را از محدوده خطر دور کند. من یا هر مهاجمی باید در محدوده‌ای 7 متری ضربه بزنیم، آن هم در میان چند مدافع و با حضور یک دروازه‌بان آماده.

یعنی تو تنها نیاز به روحیه و اعتماد کادر فنی داری؟
صددرصد! 15 بازی، 10 گل. فکر نمی‌کنم آمار بدی برای یک مهاجم باشد. هرچند که من از خودم بیشتر از اینها توقع دارم. شما ببینید همین اعتمادی که کادر فنی نسبت به آقا فرهاد (مجیدی)‌ داشته چطور باعث شده او در ترکیب تیم جا بیفتد و راحت کارش را انجام دهد. فکر می‌کنم اعتماد کردن به افراد حالا نه صرفا در فوتبال، باعث می‌شود که طرف، توانایی‌هایش را بیشتر و بهتر به نمایش بگذارد.

در فصل گذشته امیر قلعه‌نویی از چنین روشی برای روحیه دادن به تو استفاده می‌کرد‌ که باعث شد آقای گل شوی.
دقیقا، او تقریبا هفته‌ای سه، چهار بار با من حرف می‌زد و به من روحیه می‌داد.

امسال از دست مرفاوی ناراحت هستی؟
در واقع امسال بیشتر از هر کسی، از دست خودم ناراحت هستم.

یعنی همه چیز برای موفقیت تو مهیا بوده و از آن استفاده نکرده‌ای؟
اگر بگویم همه چیز OK بوده است دروغ گفته‌ام، اما به هر حال باید یک جوری با این موضوع کنار آمد و من هم این کار را انجام می‌دهم.

چرا راحت حرف‌هایت را نمی‌زنی؟
الان زمان مناسبی برای حرف زدن نیست و شاید برخی صحبت‌ها باعث رنجش کسی شود و من نمی‌خواهم این چنین باشد.

قبول داری که خودت هم در این سلب اعتماد مقصری؟
چطور؟ مگر من چه کار کرده‌ام؟!

وقتی جلوی دروازه توپ را به هوا می‌زنی یا 7 متر دروازه خالی را بی‌دقت به همان نقطه‌ای می‌زنی که دروازه‌بان ایستاده، کادر فنی حق دارد بابت این نوع بازی‌هایت دلخور شده و تعویض‌ات کند.
همان طور که گفتم شما باید درون زمین از بابت همه شرایط OK باشید.

آیا این شرایط، شرایط ویژه‌ای است؟
همین که یک فوروارد در طول مسابقه در موقعیت گلزنی قرار می‌گیرد، خودش کار بزرگی است. من در همین بازی با شاهین بوشهر در دقیقه 90 در موقعیت گلزنی قرار گرفتم، اما تعادلم را از دست دادم. خب این اتفاقات ممکن است برای هر فوتبالیستی پیش بیاید و اجتناب‌ناپذیر است. جالب اینجاست که همه فقط موقعیت‌های خراب شده مرا می‌بینند، در حالی که این مساله تنها به من محدود نمی‌شود. همین عمادرضا را دیدید که در مصاف با العین امارات چطور دروازه خالی را گل نمی‌کرد؟! هیچ کس در این مورد حرفی نمی‌زند، اما وقتی به من می‌رسد همه جور متلک و طعنه و زخم‌زبان ردیف می‌شود که برهانی فلان و بهمان است. قبول کنید که همه روی من حساس هستند.

خب چون تو خودت را جزو گلزنان برتر این مملکت معرفی کرده‌ای، همه حق دارند روی تو حساس باشند. اینطور نیست؟
مردم به من لطف دارند و هرگز بابت موقعیت خراب کردن، مرا تخریب نکرده‌اند. این انتظارات سریالی همواره از سوی برخی افراد مطرح می‌شود که انگار از این طریق دنبال جلب توجه هستند. شکر خدا هواداران استقلال همیشه درون ورزشگاه و بیرون آن به من لطف داشته‌اند. اگر هم تا امروز در استقلال مانده‌ام بیشتر از هر چیز فقط به خاطر همین صحبت‌های هواداران بوده است.

اگر از این موضوع بگذریم به بحث آفساید می‌رسیم. قبول داری زیاد درون آفساید قرار می‌گیری؟
نه قبول ندارم. اگر هم درون آفساید قرار می‌گیرم به خاطر نوع بازی‌ام و محل استقرارم است. من رو به جلو کار می‌کنم و باید دائم دنبال فرصت باشم تا از دست مدافعان فرار کنم. طبیعی است در چنین شرایطی در هر بازی یکی، دو بار هم درون آفساید قرار بگیرم. فکر می‌کنم این تعداد آفساید هم برای یک مهاجم آمار معمولی باشد. گاهی اوقات هم کمک‌داورها به اشتباه آفساید مرا اعلام می‌کنند، نمونه بارزش هم بازی داربی برابر پرسپولیس بود که من پس از ارسال پاس از 2 متر عقب‌تر از آخرین مدافع پرسپولیس، استارت زدم اما کمک‌داور آفساید مرا اعلام کرد و پاس خوب خسرو حیدری و حرکت توی عمق مرا خراب کرد.

در کل با آفساید مشکل داری؟
خیر.

اما وقتی آن جلو هستی انگار محو جریان بازی می‌شوی و گاهی اوقات یادت می‌رود که خودت را با مدافعان آخر حریف هماهنگ کنی و یک مرتبه فرار می‌کنی. این را که قبول داری؟
من در آن لحظات اهداف مهم‌تری در سر دارم و مطمئن باشید که محو بازی نمی‌شوم.

پیشنهاد خارجی داری؟
خیر.

پیشنهاد داخلی چطور؟
پیشنهاد داخلی دارم اما تا زمانی که در ایران فوتبال بازی کنم فقط با پیراهن استقلال به میدان خواهم رفت، مگر آن که مرا نخواهند.

این اواخر روابطت با مدیرعامل باشگاه صمیمانه شده است. دلیل خاصی دارد؟
خیر، من از ابتدای فصل رابطه‌ای صمیمانه با آقای واعظ داشته‌ام و خیلی اوقات درددل‌هایم را با او در میان گذاشته‌ام. در کل من همیشه در طول دوران بازی‌ام روابط خوبی با مدیران باشگاه‌هایم داشته‌ام. البته دلیل آن هم خودم بوده‌ام. چون در تیم همیشه مطیع دستورات باشگاه بوده‌ام و طبیعتا کسی کاری به کارم نداشته است. البته این را هم بگویم اگر کسی یا مدیری بخواهد اذیتم کند، از آن نخواهم گذشت.

در این فصل تنها مورد انضباطی تو همان غیبتت در سفر استقلال به عربستان برای بازی با الاهلی بود یا ...؟
به خدا در آن زمان من با هماهنگی آقاصمد و به دلیل سرماخوردگی همراه تیم نرفتم ولی از آنجا که همه روی من زوم هستند موضوع را طور دیگری جلوه دادند و خودتان دیدید که چطور مرا وارد حاشیه کردند.

مورد دیگر هم به بازی اخیرتان در امارات با الجزیره مربوط بود؟
کدام مورد؟ من در امارات مشکلی با کسی نداشتم.

این‌که وقتی قرار شد زمین را ترک کنی آن‌قدر قدم‌زنان و آهسته به طرف نقطه تعویض حرکت کردی که انگار استقلال از الجزیره جلو است. همان زمان مرفاوی از دستت عصبانی شد و گفت که برابر شاهین تو را بازی نخواهد داد.
خیر، چنین نیست! من در بوشهر بازی کردم.

اما تو در بوشهر باوجود سه کارته بودن سیاوش و مجیدی روی نیمکت نشستی و رینالدو که یک مهاجم نیست به تو ترجیح داده شد. این را که نمی‌توانی کتمان کنی؟
اینطور نیست و قبول ندارم که در امارات کار اشتباهی انجام دادم. وقتی در دقیقه 60 دیدم تابلوی تعویض بالا رفته ناراحت شدم اما سریع هم به بیرون از زمین رفتم و هرگز مرفاوی یا کس دیگری به من حرفی نزد.

چرا در امارات تعویض شدی؟
نمی‌دانم، داشتم خوب کار می‌کردم و مطمئن بودم اگر تا آخر می‌ماندم استقلال نمی‌باخت. به هر حال نظر کادر فنی اینگونه بود و من هم تابع نظر آنها هستم.

پس چرا در بوشهر از ابتدا در ترکیب نبودی؟
این هم به نظر کادر فنی ربط داشت. من که نمی‌توانستم به آنها حکم کنم مرا بازی بدهند. ضمن این‌که من در بوشهر بازی کردم و همه هم از من راضی بودند.

اما قبول کن که اگر سیدصالحی مصدوم نمی‌شد شاید این فرصت هرگز به تو داده نمی‌شد.
این را خدا می‌داند اما از لحظه‌ای که وارد زمین شدم با تمام قدرت کار کردم و همه تلاشم هم این بود که برای استقلال گل بزنم اما خب نشد و خوشحالم که رینالدو با پاس من درون محوطه جریمه سرنگون شد و خطای پنالتی گرفت.

از مصدومیت سیدصالحی خوشحال شدی؟
شکر خدا هنوز آن‌قدر تنگ‌نظر و بیچاره نشده‌ام که با چنین اتفاقاتی خوشحال شوم یا به ترکیب راه پیدا کنم. سوابق هر فوتبالیستی در داخل و خارج از کشور موجود است و من هم سابقه‌ام روشن است.
شکر خدا من در جام جهانی هم به میدان رفته‌ام و فکر می‌کنم خیلی‌ها در ایران هستند که با چنین آرزویی وارد فوتبال شدند و با همان آرزوی دست نیافته‌شان هم از دنیای فوتبال خداحافظی کردند. من همیشه بهترین‌ها را برای هم‌تیمی‌هایم خواسته‌ام و آرزو می‌کنم سیدصالحی هرچه زودتر به تمرینات تیم برگردد.

چرا در مصاف با راه‌آهن از ابتدا در ترکیب قرار نگرفتی؟
نمی‌دانم! قرار نیست من برای کادر فنی تعیین تکلیف کنم. آنها خودشان صلاح کار تیم استقلال را می‌دانند و این‌گونه هم تصمیم می‌گیرند.

وقتی به میدان رفتی بازهم دو، سه موقعیت خیلی خوب را از دست دادی! برخی می‌گفتند تو به عمد این کار را می‌کردی.
هرگز چنین روحیه‌ای نداشته و هرگز هم نخواهم داشت. من هرگز ناراحتی و دلخوری‌ام از شخص را به جمع منتقل نمی‌کنم. ضمن این که من در استقلال کار می‌کنم و با حقوقی که از آن می‌گیرم روی زندگی‌ام برنامه‌ریزی کرده‌ام. هیچ وقت نمی‌توانم حتی ریالی از این پول را به ناحق بگیرم و از این بابت مطمئن باشید هیچ وقت به عمد توپی را خراب نکرده‌ام و هرگز هم این کار را نخواهم کرد.

گفتی ناراحتی‌ات از شخص؛ منظورت مرفاوی است؟
خیر! من این کلمه را برای مثال گفتم و در حال حاضر هم از هیچ فردی در استقلال ناراحت نیستم. ضمن این که مطمئن باشید من هر چقدر بیشتر گل بزنم و توانایی‌هایم را بهتر عرضه کنم در قراردادم برای فصل بعد تاثیر مثبت خواهد داشت. از این بابت هم خیال همه کسانی که به من تهمت می‌زنند توپ‌ها را به عمد خراب می‌کنم راحت باشد که هرگز اهل این کارها نیستم.

در کل، بازی با راه‌آهن را چطور دیدی؟
خب بازی مقابل راه‌آهن برای ما خیلی مهم بود و حالا که توانستیم 3 امتیاز این بازی را هم کسب کنیم به کسب سهمیه لیگ قهرمانان بیشتر امیدوار شدیم و خیلی از این بابت خوشحالم.

  

 گردآورِی: گروه خبر سیمرغ
www.seemorgh.com/news
منبع:esteghlaltehranfc.com