به گزاش خبرگزاری فارس، تخصصی شدن وظایف در برنامه "یك جهان یك جام "، سطح توقع بیننده تلویزیونی را بالا برده و ضریب احترام به مردم را دو چندان كرده است.
توجه ویژه شبكه سه سیما به جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی مسئله‌ای است كه در این مدت به خصوص با نزدیك شدن به رقابت‌های حساس این جشنواره بزرگ، شاید به كفایت به آن پرداخته شده است؛ اما در برنامه‌های آن نكات برجسته‌ای از این پروژه سیما در شبكه سه كه اصالتا به نام شبكه ورزش متولد شده است، به چشم خورد.
اختصاص وقت كافی به جام جهانی و پخش مستقیم بازی‌ها با كیفیت مناسب مسئله‌ای است كه در اولین قدم باید به آن پرداخته شود. حیف است كه رسانه‌ها در زمینه اطلاع‌رسانی به عموم مردم حقیقت را گوشزد نكنند؛ حقیقتی ارزشمند كه ارزش كار "یك جهان یك جام " را بیش از پیش روشن می‌كند.
بسیاری از خانواده‌های اروپایی در كشورهای پیشرفته قاره سبز حسرت تماشای یك بازی فوتبال با پخش مستقیم از جام جهانی را در آرامش داخلی منزل خود در دل دارند چرا كه اصولا یا شبكه‌ای كه امتیاز پخش مستقیم را خریداری كرده باشد، وجود ندارد یا كارت آن شبكه آنقدر گرانقیمت است كه ارزش آن لذت و آرامش را نخواهد داشت.
مردم در بسیاری از كشورهای جهان از دوران كودكی آموخته‌اند كه باید فوتبال را در میادین اصلی شهر، رستوران‌ها و پاتوق‌های شبانه با ورودی‌های گرانقیمت مشاهده كنند. در اینجاست كه ارزش داشتن امتیاز پخش مستقیم بازی‌های جام نوزدهم بیش از پیش مشخص می‌شود.
شاید برای اولین بار باشد كه در پروژه‌های بزرگ ورزشی در سیما به خصوص شبكه سه، نقش مجری و گزارشگر كاملا مجزا و برجسته به نظر می‌رسد؛ به طوری كه بیننده اطمینان پیدا می‌كند كه مجری برنامه و گزارشگر، آن چنان در كار خود تخصص یافته‌اند كه هرگز نمی‌توانند در كار دیگری دخالت داشته باشند.
رضا جاودانی، مجری برنامه "یك جهان یك جام " در این دوره نشان داد كه صرف داشتن روابط عمومی خوب و شناخت بیوگرافی بازیكنان در سمت یك گزارشگر، نمی‌تواند موجب شود تا مجری یك برنامه بود.
او ادبیات حاكم بر یك برنامه پخش مستقیم، آن هم در سطح جام جهانی را می‌شناخت و اگر بر برخی كاستی‌ها و نقاط ضعف او چشم بپوشیم، می‌توان نیمه پر این لیوان را به فال نیك گرفت و امیدوار بود كه در آینده نیز چنین حركات با ارزش و در شأن مردم ایران رونقی مداوم داشته باشد.
تمایز نقش گزارشگر و مجری حادثه‌ای خوشایند در پروژه‌های سیماست كه به بیننده القا می‌كند، هر میزی در استودیو پخش، تخصص خاص خود را دارد و داشتن چهره‌ای فتوژنیك یا اعتماد به نفس بالا، تنها فاكتور نشستن پشت میز یك پروژه ملی محسوب نمی‌شود.
در بسیاری از دیالوگ‌های رد و بدل شده، واضح بود كه شخص گوینده برای آن چند دقیقه خاص تحقیق كرده و به وقت بینندگان احترام گذاشته است. كسانی كه تا دیر هنگام بیدار می‌ماندند و حتی در روزهایی كه هیچ مسابقه‌ای برگزار نمی‌شد و تنها نظاره‌گر بحث‌های كارشناسان بودند، هرگز ضرر نمی‌كردند و همیشه برای بحث‌های فردای آن روز با همكاران یا دوستان خود اطلاعات جدیدی فراهم می‌كردند.
یكی دیگر از مسائل بسیار مهم در "یك جهان یك جام "، این است كه بسیاری از بینندگان و هواداران فوتبال در ایران اطمینان پیدا كردند كه گزارشگری امری دو یا تك قطبی نیست و نمی‌شود چنین امری را به صورت انحصاری به چند نام مشهور هدیه داد.
محمدرضا احمدی، یكی از گزارشگران جوانی است كه صرف نظر پیشینه و سطح معلومات وی، اگر تنها به این پروژه توجه داشته باشیم، انصافا گزارش مثبت و مفید وی را باید به فال نیك گرفت و به این حقیقت اعتراف كرد كه اگر به جوانان تحصیل كرده و محقق در این زمینه میدان داده شود، گزارشگری را به راحتی و به سرعت از انحصار دو یا سه نفر خارج خواهند كرد.
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
www.seemorgh.com/news