تیم دهه بارسلونا حدفاصل 2000 تا 2010 که در حال حاضر یکی از هماهنگ‌ترین - بخوانید هماهنگ‌ترین - تیم جهان است از سوی سایت "اسپورتس ایلوستریتد" معرفی شده است. بسیاری از کارشناسان فوتبال، موفقیت حال حاضر این تیم را به فرانک ریکارد نسبت می دهند که پی ریزی خوبی در این باشگاه به عمل آورد اما او در این فهرست به عنوان مربی دهه انتخاب نشده است.
اسامی تیم برتر دهه بارسلونا به شرح زیر است:
ویکتور والدز:
والدز از زمان اولین حضورش در بارسا در سال 2002 سه بار جایزه "زامورا" را برده است. این دروازه‌بان را در شمار یکی از سه دروازه‌بان برتر قرن قرار می دهند. جایزه زامورا به دروازه‌بانی داده می شود که در یک فصل لالیگا کمترین گل را دریافت کند. هوشمندی و سرعت را از خصیصه‌های بارز والدز به شمار می آورند.
خولیانو بلتی:
اول بگذارید موضوع را اینطوری نگاه کنیم. شاید دنی آلوز بهترین دفاع راست باشد اما او تنها دو سال است که به بارسا پیوسته است. آلوز نقش مهمی در 6 قهرمانی بارسلونا در این مدت دارد اما او در دیدار نهایی لیگ قهرمانان مقابل منچستریونایتد در رم بازی نکرد. بلتی از سال 2004 تا 2007 عضو بارسا بود و با این تیم به دو عنوان قهرمانی لیگ و یک لیگ قهرمانان اروپا دست پیدا کرد. بلتی فقط یک گل برای بارسلونا به ثمر رساند اما آن گل در دیدار نهایی رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا مقابل آرسنال بود.
کارلس پویول:
کاپیتان پویول در حالی که موهایش جلوی چشمانش را گرفته برای بارسا بازی می کند. پویول تکل‌های خوبی می زند و در زدن ضربات سر موفق عمل می کند. سبک بازی این مدافع ملی پوش مبتنی بر بازی فیزیکی است. پویول تا به حال 350 بار برای تیم بارسا بازی کرده و طی این مدت چهار بار فاتح رقابت‌های لالیگا شده و دو بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا. یک جام ملت‌های اروپا و یک جام جهانی را هم به فهرست افتخارات این مدافع اضافه کنید.
جرارد پیکه:
وقتی جرارد پیکه بچه بود، لوییس فن گال در مهمانی شام پدربزرگ او که مدیر یک باشگاه بود، شرکت کرد. پدربزرگ جرارد، پسربچه را اینگونه به فن گال معرفی کرد: "این بچه می خواهد برای بارسلونا بازی کند." فن گال گفت این بچه ضعیف است و نمی تواند مدافع بارسا شود اما امروز او نه تنها در خط دفاعی بارسلونا بازی می کند، بلکه گزینه کاپیتانی این تیم برای آینده هم است.
جیوانی فن برونکهورست:
"جیو" وقتی به بارسا پیوست به عنوان یک دفاع چپ بازی نمی کرد اما خیلی زود در این پست برای خود جایگاهی پیدا کرد. او بین سال‌های 2003 تا 2007 بازی‌های خوبی برای بارسا انجام داد. البته چندان آمار گلزنی خوب در این تیم نداشت اما گل دقیقه 94 این بازیکن مقابل بتیس که به قهرمانی سال 2005 بارسا کمک کرد هرگز فراموش نمی شود. این یکی از دو جامی بود که جیو با بارسا برد. جیو با دو میلیون یورو به عنوان یک هافبک از آرسنال به بارسلونا پیوست.
ژاوی هرناندز:
یک پاسور به تمام معنا. یک بازیکن درخشان که موجب می شود هم تیمی‌هایش بازی‌های خوبی ارائه کنند. بازیکنی که هرگاه توپ را می گیرد فقط یک چیز به ذهنش خطور می کند: "آن را پاس دهد". در سال گذشته این بازیکن در فهرست 13 بازیکنی قرار گرفت که در 25 بازی، 100 و یا بیشتر پاس برای هم تیمی‌هایش ارسال کرد. او در بازی با لوانته 156 بار پاس داد. این به تنهایی از کل پاس‌هایی که بازیکنان لوانته به یکدیگر دادند بیشتر بود. او را ایدئولوگ تیم بارسلونا و تیم ملی اسپانیا می دانند. در دو سال گذشته او قهرمانی اروپا، قهرمانی جهان، قهرمانی لیگ، کوپا دل‌ری (جام حذفی) و لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورده است. ژاوی در اکتبر سال 1998 کار خود را با بارسلونا آغاز کرد و از حیث بازی در این تیم رکورددار است. او بهترین هافبک وسط تاریخ فوتبال اسپانیاست.
آندرس اینیستا:
پپ گواردیولا در مورد اینیستا می گوید: "آندرس موهایش را رنگ نمی کند، گوشواره به گوش نمی اندازد و خالکوبی ندارد. آندرس همه چیز دارد جز حمایت رسانه‌ای". مشکل گذشته این بازیکن این بود که مردم چندان روی او حساب نمی کردند. اینیستا اکنون نه تنها بسیار درخشان بازی می کند بلکه به دلیل نوع طبیعی ظاهرشدنش، بسیار هم دوست داشتنی است. از همه اینها گذشته، اینیستا گل قهرمانی اسپانیا در رقابت‌های جام جهانی 2010 را به ثمر رساند. می‌گویند او به قدری در فرستادن توپ از این پا به پای دیگرش مهارت دارد که یک بار در زمین تمرین، سبب حیرت همگان شد.
دکو:
دکو به عنوان بازیکنی که با پورتوی خوزه مورینیو به عنوان قهرمانی اروپا دست یافته بود به بارسا پیوست. به این بازیکن برزیلی الاصل پرتغال نقش خوبی پشت دو مهاجم بارسا دادند و او در زمان حضورش در بارسا، حتی از ژاوی هم نقش تعیین کننده تری داشت. دکو دید گسترده و آگاهی فنی بالایی از بازی داشت و به بارسلونا کمک می کرد که خوب بازی کند. متاسفانه شیب این بازیکن هم مثل رونالدینیو زیاد بود و کار به جایی رسید که بارسا برای تولد دوباره مجبور شد او را کنار بگذارد. دکو بین سال‌های 2004 تا 2008 با تیم بارسا دو لیگ اسپانیا و یک لیگ قهرمانان اروپا را برد. او در سال 2006 با رای یوفا به عنوان بهترین هافبک اروپا برگزیده شد.
رونالدینیو:
افت سریع رونالدینیو در بارسلونا برای این بازیکن و تیمش مشکل ساز شد. برای سه - چهار سال رونالدینیو واقعا خیره کننده بود و کارهایی انجام می داد که جای دیگری نمی توانستی نظیر آن را ببینی. مهارت‌های فوق العاده او، دریبل‌هایش، پاس‌هایش، ضربات قوسی‌اش، پاس‌های پشت پایش و ... از یاد کسی نمی رود. رونالدینیو یک بازیکن بی نظیر بود که دو بار قهرمان لیگ شد و یک بار لیگ قهرمانان اروپا را برد. این بازیکن تقریبا در هر بازی یک گل می زد که بیشتر آنها درخشان بودند. در سال 2003 خوان لاپورتا پس از اینکه موفق نشد دیوید بکهام را به خدمت بگیرد با این بازیکن به توافق رسید.
ساموئل اتوئو:
اتوئو روند مستمری در گلزنی داشت و در واقع در یک دهه گذشته هیچ بازیکنی اندازه او در رقابت‌های لالیگا گل نزده است. اتوئو بیش از 150 گل برای بارسلونا به ثمر رسانده است. این بازیکن مدت زمان زیادی از فصول 07 - 2006 و 08 - 2007 را به دلیل آسیب دیدگی از دست داد. یکی از چیزهایی که از زمان حضور این بازیکن در تیم فوتبال بارسلونا به یاد مانده، مشکلاتی است که این بازیکن کامرونی با رونالدینیو داشت.
لئو مسی:
چطور می‌توانید واژگانی در خصوص تعریف از این بازیکن پیدا کنید. قبلا در مورد او چه چیزی گفته نشده که بخواهیم درباره‌اش بگوییم. مردی که آمار و ارقامش باورکردنی نیستند. فقط یک کلمه را می توان درباره او گفت: با - ور - نکر - دنی .
پپ گواردیولا:
فرانک ریکارد نباید فراموش شود اما اینجا فقط یک نامزد وجود دارد و او هم گواردیولاست.