قطری ها جمعه شب آغاز کننده پانزدهمین دوره رقابت های جام ملت های آسیا بودند. رقابتی که قدمتی دیرینه دارد و آسیایی ها توجه ویژه ای به آن دارند. دیشب آسمان دوحه با آتشبازی نورباران شده بود و مردم ضلع جنوبی "خلیج فارس" شادمانی می کردند. تا چند سال قبل ، کمتر کسی نامی از قطر می آورد و فقط عده‌ای می دانستند در خصوص کشوری عربی صحبت می شود.
امروز اما وضع شده است. قطری ها چند سال قبل از روی خط استارت شروع به دویدن کردند و با آنکه جثه نحیفی داشتند و پاهایشان عضله مند نبود، اما با رویکرد به پیوستگی لازم، به هر آنچه در نظر داشتند رسیده اند و خواهند رسید.
آنها امروز از خیلی ها جلو زده اند. قطری ها شبکه الجزیره را راه اندازی کردند و با توسل به این رسانه، بسیاری از خواسته های بجا و شاید هم نابجای خود را به خورد منطقه و جهان دادند. آنها امروز یک خط هواپیمایی 5 ستاره دارند که به اقصی نقاط جهان پرواز دارد. آنها هتل هایی دارند که از حیث راحتی و امکانات، به ذهن هم خطور نمی‌کند. آنها....
قطری ها در زمینه ورزش هم موفقیت های فراوانی به دست آورده اند. میزبانی بازی های آسیایی 2006 برای شبه جزیره در خلیج فارس، یک کامیابی باورنکردنی است. اما داستان به اینجا ختم نمی‌شود. میزبانی جام ملت های آسیا در سال 2011 و میزبانی جام جهانی 2022 از دیگر اتفاقات مهم برای کشور قطر است. بی تردید هدف بعدی این کشور کسب میزبانی المپیک است.
کیست که نداند ایرانی ها فوتبالدوست ترین مردم آسیا هستند. کیست که نداند ایران بیشترین استعداد را در قاره آسیا دارد و کیست که نداند مدیریت ورزشی ایران به اندازه لازم کارآمد نیست. در این سال ها کرسی های فراوانی را به همین دلیل از دست داده‌ایم و شاید باید نگران تک کرسی هایی باشیم که برایمان باقی مانده است. یکی دیگر از این کرسی ها را روز پنج شنبه در هتل شرایتون قطر از دست دادیم و از این پس در کنفدراسیون فوتبال آسیا، نفر نخواهیم داشت تا از حق و حقوقمان دفاع کند.
علی سعیدلو، رئیس سازمان ورزش ایران، هفته گذشته در ملاقات با قطری ها به آنها قول داده بود که ایران حاضر است به قطر در راه میزبانی جام جهانی کمک کند و ورزشگاه در اختیار آنها قرار دهد. وقتی خبرنگار مهر در دوحه به علی سعیدلو گفت مگر چنین چیزی امکان دارد ایشان گفت: "شما مثل اینکه اخبار ورزشی را مطالعه نمی‌کنی. مگر ژاپنی ها و کره ای ها با هم جام جهانی را برگزار نکردند؟" البته شاید منظور آقای سعیدلو جام جهانی 2002 و"میزبانی مشترک" کره جنوبی و ژاپن بوده باشد.
سعیدلو به همین امر بسنده نکرد. رئیس سازمان تربیت بدنی گفت ایران می تواند برای ساخت ورزشگاه های قطر آهن آلات و تجهیزات ساختمانی به این کشور ارسال کند. ای کاش رئیس سازمان تربیت بدنی امروز به مساله دیگری فکر می کرد. اینکه چرا قطریها در حالی که تماشاگران شان هم استیجاری هستند می توانند برگزارکننده این رویدادها باشند آن وقت ما به جای اینکه به میزبانی فکر کنیم باید به این فکر کنیم که آنها را حمایت کنیم.
کاش آقای سعیدلو آهن آلات را برای ساخت ورزشگاه های خودمان ارسال می کرد. ورزشگاه شیرودی حتی برای برگزاری بازی های دسته یک هم ورزشگاه مناسبی نیست. مشکلات ورزشگاه آزادی هم پابر جاست. سایر ورزشگاه های کشور نیز مشکلات ریز و درشت فراوانی دارد. باید ورزشگاه های حاشیه خلیج فارس را دید تا پی برد که آزادی که زمانی غول استادیوم های آسیا بوده - و هنوز هم می تواند باشد - چگونه از مشکلات ابتدایی رنج می برد.
کاش ما هم می توانستیم میزبان رقابت های آسیایی و بلکه جهانی در عرصه فوتبال باشیم. تماشاگران قطری هیجان لازم را ندارند و فوتبال نیازمند هیجان است. آسیایی ها باید فوتبال را در ایران و در ورزشگاه پیر آزادی تجربه کنند تا طعم هیجان را بچشند. البته هر چند که فوتبال ما در حال حاضر به جایی می رود که برای رقابت های لیگ هم دیگر کسی حاضر نیست به استادیوم برود!