وقتی در اواخر دهه 60 وارد سینما شد کمتر کسی فکر می‌کرد که او با این جثه نحیف و دماغ دراز ممکن است بتواند به یکی از بازیگران صاحب سبک سینمای آمریکا تبدیل شود....

بیوگرافی و فیلم های داستین هافمن Dustin Hoffman

داستین لی هافمن (Dustin Lee Hoffman) در سال 1937 در لوس‌آنجلس آمریکا به دنیا آمد. پدرش یهودی روسی الاصل بود و علاوه بر طراحی مبلمان به عنوان خیاط در کمپانی کلمبیا کار می‌کرد و مادرش یک هنرپیشه آماتور تئاتر بود.

بیشتر بدانید : داستین هافمن, بازیگری با شش فرزند از دو زن!

داستین هافمن

هافمن در ابتدا برای پزشکی درس خواند اما پس از مدتی تحصیل را رها کرد و به شغل‌های مختلفی مثل دستیاری روانپزشکی، پیشخدمتی، ظرف‌شوری، تایپیستی و روزنامه‌فروشی پرداخت تا اینکه به هنرستان موسیقی و هنر لس‌آنجلس آمریکا راه یافت.

داستین هافمن در بوفالوی آمریکایی

او قبل از رفتن به نیویورک، وارد کالج شهر سانتا مونیکا شده بود. در همان ایام در چند نقش ساده روی صحنه رفت و بعد از عدم موفقیت، مدتی بازیگری را رها کرد و در سال 1960، اولین نقش روی صحنه‌اش را در محصولی از گراتراد استین با نام بلی گفتن برای مرد جوان ایفا کرد.

داستین هافمن در فیلم کسب و کار خانوادگی

پس از آشپز برای آقای جنرال او به تلاش‌هایش ادامه داد و چندین سال روی صحنه ظاهر نشد که در این خلال به تحصیل و فعالیت در استودیوی بازیگران لی‌استراسبرگ می‌پرداخت تا به بازیگری دارای متد تبدیل شود.

داستین هافمن در فیلم کریمر علیه کریمر

وقتی در اواخر دهه 60 وارد سینما شد کمتر کسی فکر می‌کرد که او با این جثه نحیف و دماغ دراز ممکن است بتواند به یکی از بازیگران صاحب سبک سینمای آمریکا تبدیل شود.

داستین هافمن در مرد بارانی

زمانی که او وارد سینما شد، کلینت ایستوود با وسترن‌های اسپاگتی غوغا می‌کرد، رابرت دنیرو و آل پاچینو هر یک با نقش‌های بزرگی که ایفا کردند، استعداد فوق‌العاده خود را به رخ کشیدند و هافمن تازه فهمید که شاید در حساس‌ترین موقعیت تاریخی وارد سینما شده.

داستین هافمن در فیلم آخرین شانس هاروی

داستین هافمن هرگز شمایل یک قهرمان هالیوودی را نداشته است. قد کوتاه او و تند تند حرف زدن و بالا و پایین پریدنش هیچ ربطی به وقار و آقامنشی بازیگران طلایی سینمای آمریکا ندارد.

ملاقات با فوکرها

هافمن در ابتدای دهه 1960 کارش را با بازی در نقش‌ های فرعی سریال‌ های تلویزیونی شروع کرد اما اولین نقش جدی او در سینما برایش یک موفقیت بزرگ محسوب می‌شد.

عجیب تر از داستان

مایک نیکولز کارگردان خوش فکر و جوان آن روزهای هالیوود که با ساخت اولین فیلمش در سال 1966 با نام چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ ترسد به موفقیت‌های بسیاری رسیده بود، برای نقش اصلی فیلم دومش فارغ التحصیل (1967) داستین هافمن گمنام را انتخاب کرد.

داستین هافمن در فارغ التحصیل

بازی او دراین فیلم ودر نقش بنیامین آنقدر درخشان بود که او را کاندیدای دریافت اسکار کند و حتی بازی آن بنکرافت بزرگ را تحت الشعاع خود قرار دهد. البته هافمن در همین سال در فیلم دیگری با نام میلیونرهای مدیگان هم بازی کرد که با توجه به اینکه این فیلم پس از فارغ التحصیل اکران شد بازی او در آن بسیار مورد توجه قرار گرفت.

فروشگاه عجیب آقای مگوریوم

وی در سال 1964 در چند تئاتر مثل در انتظار گودو و پیشخدمت زبان بسته بازی کرد و 2 سال بعد او جایزه اوبی را برای بازی‌اش در سفر پنجمین سواره بدست آورد.

هافمن در فیلم سگ های پوشالی

در سال‌ 1969 هافمن بازی زیبا و به یاد ماندنی در نقش راستو در درام انتقادی و متفاوت کابوی نیمه شب از خود نشان داد که تحسین همگان را برانگیخت.

کابوی نیمه شب

او در این فیلم نقش یک بیمار مبتلا به سل را که یک پایش لنگ بود و با لکنت حرف می‌ زد آنقدر خوب ایفا کرد که داوران آکادمی فراموش کردند نقش اول فیلم جان وین بوده و هافمن را کاندیدای کسب اسکار کردند! و بدون شک اگر بازی فوق‌العاده اسطوره سینمای وسترن جان وین در فیلم شهامت واقعی نبود اسکار به هافمن می‌رسید.

در سال 1970 داستین هافمن با بازی در فیلم بزرگ مرد کوچک به کارگردانی آرتور پن مقام خود را به عنوان یک بازیگر پولساز تثبیت کرد.

بزرگ مرد کوچک

بزرگمرد کوچک پرفروشترین فیلم سال شد. منتقدان آن را تحسین کردند اما در آن سال‌ها که مصادف بود با شکست آمریکا در ویتنام و افزایش نارضایتی‌ها از سیاست‌های آمریکا در داخل کشور ساخت فیلمی چنین ضد آمریکایی به مذاق آکادمی خوش نیامد و عملا فیلم را تحریم کردند.

در سال 1971 هافمن این فرصت را یافت تا در برابر دوربین سام پکین پا ایفای نقش کند. وی که پس از ساخت این گروه خشن بسیار مشهور شده بود هافمن جوان را برای بازی در نقش دیوید سامنر در فیلم سگ‌های پوشالی برگزید.

سگ را بجنبان

اوج دوران حرفه‌ای داستین هافمن به دهه 70 برمی گردد که در این سال ها به همراه دنیرو و پاچینو نسل تازه‌ای بودند که قرار بود آینده را تسخیر کنند.

داستین هافمن پس از دریافت دومین اسکارش، تقریبا به محاق رفت. در سال‌های دهه 90 که شاهد اوجگیری دوباره هم‌نسلان او هستیم او نقش آنچنان چالش برانگیزی نیافت تا خودش را احیا کند.

فیلم «شهر دیوانه» ساخته کوستا گاوراس تا حدودی بار دیگر نام او را بر سر زبان‌ها انداخت؛ اما نقشی بنیادی برای بازیگری که دو بار جایزه اسکار گرفته نبود.

داستین هافمن در شهر دیوانه

هافمن تا پیش از «راه مهتاب» 3 سال از سینما دور بود. او دلیل این کار را استراحت و دوری از مناسباتی می‌داند که با آنها بیگانه است.

عطر: قصه یک آدمکش

او نسبت به نحوه تولید فیلم‌ها و بازاریابی‌شان در هالیوود به شدت معترض است و معتقد است که دلیل اصلی مشکلات سینما، وجود همین دلال بازی‌های احمقانه است.

در آوریل سال 1999 هافمن در یک مراسم تلویزیونی مورد ستایش قرار گرفت و جایزه دستاوردهای مادام العمر را دریافت کرد که این عنوان در سال 2003 تکرار شد.

داستین هافمن یکی از مؤثرترین و مهم‌ترین بازیگران تاریخ سینما در 2 ژانر کمدی و درام به حساب می‌آید و همانند بازیگران ممتاز هم نسل خود مثل آل پاچینو، رابرت دنیرو و مارلون براندو همیشه جاودانه است.

او 7 بار کاندیدای دریافت اسکار شده و 2 بار این جایزه را به خاطر بازی در فیلم‌های کریمر علیه کریمر و مرد بارانی تصاحب کرده است.

توتسی

همچنین از دیگر افتخارات سینمایی داستین هافمن طی چهار دهه بازیگری می‌توان به 3 جایزه بهترین بازیگر مرد از بافتا انگلستان، خرس طلای افتخاری جشنواره برلین (1989)، سزار افتخاری از اسکار سینمای فرانسه (2009)، چهار جایزه بهترین بازیگر مرد از قدیمی‌ترین جوایز فیلم ایتالیا، دوربین طلای سینمای آلمان برای یک عمر دستاورد شغلی (2003)، 5 جایزه بهترین بازیگر مرد از گلدن گلوب آمریکا، شیر طلای افتخاری جشنواره ونیز(1996) و نشان ملی هنر و ادبیات فرانسه (2009) اشاره کرد.

برخی از افتخارات داستین هافمن:

نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در فارغ التحصیل - 1967
نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در کابوی نیمه شب - 1969
نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در فیلم لنی - 1974
نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در توتسی - 1982
برنده اسکار بهترین بازیگر مرد به خاطر بازی در کرامر علیه کرامر - 1979
برنده اسکار بهترین بازیگر مرد به خاطر بازی در فیلم مرد بارانی - 1988

هافمن در سال ۱۹۹۷ جایزه افتخاری گلدن گلاب و در سال ۱۹۹۹ جایزه یک عمر دستاورد بنیاد فیلم آمریکا را از آن خود کرد.

او در دههٔ جدید بر خلاف دهه‌های پیشین در کارهای‌های شاخصی حضور نیافت؛ و فیلم‌های هیئت منصفه فراری، در جستجوی ناکجاآباد، سرگذشت ناگوار، ملاقات با فوکرها، شهر گمشده، آخرین شانس هاروی ،فوکرهای کوچک و صداپیشگی در فیلم‌های پاندای کونگ‌فوکار مهم‌ترین کارهای وی در هزاره جدید میلادی می‌باشند.

وی در مقام کارگردانی نیز اولین فیلم خود را با نام کوارتت در سال ۲۰۱۲ ساخت؛ که توانست به فروش قابل توجه ۵۹$ دست یابد. هافمن در سال ۲۰۱۳ به دلیل ابتلا به بیماری سرطان تحت عمل جراحی قرار گرفت؛ که حال جسمانی وی، پس از عمل خوب و مساعد توصیف شد.

امروزه داستین هافمن، در کنار رابرت دنیرو، جک نیکلسون و آل پاچینو به عنوان بزرگان بازیگری در سینمای مدرن شناخته می‌شوند.

برخی از آثار هنری داستین هافمن:

ببر موفق می‌شود - ۱۹۶۷
فارغ‌التحصیل - ۱۹۶۷
کابوی نیمه‌شب - ۱۹۶۹
جان و ماری - ۱۹۶۹
بزرگ‌مرد کوچک - ۱۹۷۰
هری کلرمن کیست و چرا این حرف‌های وحشتناک را درباره‌ام می‌زند - ۱۹۷۱
سگ‌های پوشالی - ۱۹۷۱
آلفردو، آلفردو - ۱۹۷۲
پاپیون -۱۹۷۳
لنی -۱۹۷۴
همه مردان رئیس جمهور - ۱۹۷۶
ماراتن من - ۱۹۷۶
زمان درستکاری - ۱۹۷۸
کرامر علیه کرامر - ۱۹۷۹
آگاتا - ۱۹۷۹
توتسی - ۱۹۸۲
مرگ دستفروش - ۱۹۸۵
گفتگوی خصوصی - ۱۹۸۶
ایشتار - ۱۹۸۷
مرد بارانی - ۱۹۸۸
کسب و کار خانوادگی - ۱۹۸۹
دیک تریسی - ۱۹۹۰
بیلی بتگیت - ۱۹۹۰
هوک - ۱۹۹۱
قهرمان - ۱۹۹۲
هورتون صدای یک هو را می‌شنود! - ۱۹۹۲
شیوع - ۱۹۹۵
بوفالوی آمریکایی - ۱۹۹۶
خواب‌گردها - ۱۹۹۶
شهر دیوانه - ۱۹۹۷
سگ را بجنبان - ۱۹۹۷
کره - ۱۹۹۸
پیام‌آور: سرگذشت ژاندارک - ۱۹۹۹
مسیر مهتابی - ۲۰۰۲
اعتماد - ۲۰۰۳
هیئت‌منصفه فراری - ۲۰۰۳
در جستجوی ناکجاآباد - ۲۰۰۴
هاکبی‌ها را دوست دارم - ۲۰۰۴
ملاقات با فاکرها - ۲۰۰۴
راه‌های مسابقه، صدا - ۲۰۰۵
شهر گمشده - ۲۰۰۵
عطر: قصه یک آدمکش - ۲۰۰۶
عجیب‌تر از داستان - ۲۰۰۶
تعطیلات - ۲۰۰۶
فروشگاه عجیب آقای مگوریوم - ۲۰۰۷
پاندای کونگ‌فوکار - ۲۰۰۸
داستان دسپروکس - ۲۰۰۸
آخرین شانس هاروی - ۲۰۰۸
روایت بارنی - ۲۰۱۰
فاکرهای کوچک - 2010
پاندای کونگ‌فو کار، صدا - 2011
The Giver - 2011