آنجان چاترچي، استاد دانشگاه پنسيلوانيا: اين آثار به نوعي پروسه‌‌ی خلق را برايمان روايت مي‌كند و مي‌گويد كه چگونه در...
 
 
آنجان چاترچي، استاد دانشگاه پنسيلوانيا: اين آثار به نوعي پروسه‌‌ی خلق را برايمان روايت مي‌كند و مي‌گويد كه چگونه در شرايط سخت مي‌توان به خلق آثار هنري پرداخت.
 
درسال 1995 پزشکان تشخیص دادند ویلیام آترموهلن William Utermohlen هنرمند نقاش به بیماری آلزایمر دچار شده است. وی به کشیدن نقا‌شی‌های فیگوراتیو با تمرکز و توجه به جزئیات شناخته می‌شد ، در سلف پرتره‌هایی که پس از سال‌های بیماری از خود کشید ، تاثیر آلزایمر را مشاهده می‌کنیم و روند رو به رشد تخريب سلول‌هاي مغزي در این آثار قابل ردیابی است. احساسات منعكس شده در اين تابلوها بيان‌گر سركشي ، عصبانيت،ترس ، تنهایی، شرمندگي، گيچي و غم است. در پرتره‌هایش ـ تا زمانی که قادر به نقاشی بود ـ چیزی که نمایان‌ است ناپدید شدن تدریجی هویت اوست.وی در سال 2000 توانايي‌اش را براي نقاشي و طراحي از دست داد.
تابلوهاي غنی ِ William Utermohlen همواره در گالري‌هاي نيويورك و سراسر اروپا به نمايش گذاشته شده و يا فروخته شده است. و اکنون قرار است خودنگاره‌( سلف پرتره) های اين هنرمند اوايل ارديبهشت در كالج پزشكان فيلادلفيا به نمايش گذاشته شود. اين نمايشگاه براي بزرگداشت آترموهلن و نیز صدمين سالگرد كشف بيماري آلزايمر ازسوي دكتر الويس آلزايمر ترتيب داده شده است. پزشکان تاثیر آلزایمر بر قوه ادراک و هوشیاری وی را در خودنگاره‌هایش مورد بررسی قرار داده‌ و می‌دهند. دكتر روندا ال. سوريچلي، رييس بخش پزشكي و هنر اين كالج گفت: ديدن اين پرتره‌ها از اهميت زيادي برخوردار است. به دليل ترس بسيار زيادي كه در جامعه‌ي ما نسبت به اين بيماري ديده مي شود، ديدن اين تصاوير براي خانواده‌ها، پزشك‌ها و ساير مردم اهميت دارد.
تابلوي رنگ روغن عظيم «آسمان‌هاي آبي» (1995-1994) اين هنرمند را در حالي كه پشت ميزي نشسته است نشان مي‌دهد. وي طوري لبه‌ي ميز را گرفته است كه گويي مي‌خواهد از فروريختنش در نور آسمان بالاي سرش جلوگيري كند. همسر هنرمند Patricia در باره‌ی این اثر می‌گوید: William Utermohlen این نقاشی را قبل از شروع بیماری‌اش کشیده است و معتقد است ترس و انزوایی را که او احساس می‌کرد در این نقاشی می‌توان دید. Patricia معتقد است ، هنرمند پیشاپیش آگاه بود که چه در انتظار اوست. در تابلوي «خودنگاره 1» اثر سال 1996 آترموهلن با ترس و عصبانيت به خودش خيره شده است. اين تابلو با رنگ‌هاي زرد و نارنجي نقاشي شده است. اگر چه در اين تصوير چانه‌اش جلو آمده، اما وي سعي كرده ترس نگاهش را پنهان كند. يك طرح به جا مانده از آن سال از دست دادن آگاهي‌اش را هنگام كشيدن فيگور يك انسان براي پزشكان نشان مي‌دهد؛ در اين طرح وي نتوانسته جاي درست بازوها و پاها را نشان دهد. با گذر ماه‌ها و سال‌ها، نقاشي‌هايش به سبك ابتدايي نزديك مي‌شد، هر چند آترموهلن به پزشكانش گفته بود، هدف‌اش كشيدن در چنين سبكي نبوده است. در آخرين تلاشش براي استفاده از قلم مو، در تابلوي «خودنگاره پاك شده» (2000 - 1999) آترموهلن بارها و بارها تلاش كرده تصويري شبيه خودش را خلق كند. اين تابلو، شكل ابتدايي يك سر و رنگ‌هاي محو را نشان مي‌دهد.
 
 
آترموهلن اكنون در يك مركز پرورشي زندگي مي‌كند، اما آرزويش براي ثبت اين بيماري در تابلوهاي نقاشي‌اش سند بسيار با ارزشي در اختيار محققان قرار داد. آنجان چاترچي، استاد دانشگاه پنسيلوانيا در اين باره گفت: زماني كه مردم به خلق يك اثر هنري مي‌پردازند آن‌ها در حقيقت در حال استفاده از بخش‌هاي متفاوت مغزشان هستند. اين آثار به نوعي پروسه‌ي خلق را برايمان روايت مي‌كند و مي‌گويد كه مردم چگونه در شرايط سخت مي‌توانند به خلق آثار هنري بپردازند. آترموهلن در جنوب فيلادلفيا در یک خانواده مهاجر آلمانی متولد شد و در همان جا پرورش يافت. وي در آكادمي هنرهاي زيباي شهر پنسيلوانيا آموزش ديد. دوران تحصيلش دو سال با حضور در ارتش با وقفه ايجاد شد، اما در سال 1957 از اين آكادمي فارغ التحصيل شد. پس از آن به اروپا رفت و در مدرسه‌ي هنر راسكين در آكسفورد انگليس ثبت نام كرد. آترموهلن از سال 1962 در لندن زندگي مي كند.
تعدادی از نقاشی‌های او را می‌بینید. سلف‌پرتره‌ها مربوط به دوران بیماری اوست.
 
 
 
 
 
William Utermohlen جستجو در اینترنت Google
نقاشی‌ها و عکس از منابع اینترنتی
منبع خبر: ایسنا