تشابه و تناقض در تصاویر ریچارد دئون

وی یک تصویرگر و گرافیست حرفه‌ای است که عقاید و سنت‌های تاریخی، قانون‌های اجتماعی، یادگارها و خاطرات، افسانه‌ها، صداقت و درگیرهای اجتماعی را در کارهایش منعکس می‌کند...

ریچارد دئون، در طول بیست سال گذشته، شیوه‌های بصری و فرایندهای به کار گرفته شده از سوی تصویرسازان کتاب‌های آموزشی مربوط به مطالعات اجتماعی را در 1950 مورد تحقیق قرار داده است. این هنرمند ستایش نشده و گمنام، جستجوی خود را ادامه داد تا دانش آموزان و دانشجویان را، به واسطه ترسیم ساده و قابل فهم، با موقعیت‌های تاریخی، سیاسی و شرایط عمومی‌ جامعه آشنا کند.

دئون، به روش آنان نقاشی کرد، و ظاهراً شکل‌ها و نقش‌های آشنا را در قالب رویدادهای خنده‌دار از شهر و جامعه- به نوعی آموزشی- به تصویر کشید. همین ترکیب‌بندی و سازماندهی کارهای او، منتقدین را در جایگاه و محدوده ای گیج کننده قرار می‌داد؛ یعنی در جایی که رمزهای ساختگی معادلات کنایه ای و تمثیلی، او را منجر به غیر قابل محاسبه بودن آنها می‌کرد.

در زیبایی‌شناسی این تصاویر، راهبردی وجود دارد که، شامل انزوا و جدایی، بی هویتی و مجاورت‌های بی‌معنی است، و به هنرمند اجازه می‌دهد، ایده‌ها و تصاویر متناقص را بدون هیچ نتیجه منطقی در کنار هم قرار دهد.
انگیزه و ایده اصلی کارهای دئون را می‌توان در مشغولیات گذشته وی یافت. او در طول دوران دانشجویی به بسیاری از تصویرسازی‌های کتاب‌های آموزشی بی‌توجه بود و آنها را قبول نداشت. دئون این کار و حرفه در حال سکون و ثابت را به جریان انداخت و به جنب وجوش درآورد و آن را به مجموعة پیچیده ای از کارهای هنری، وابسته به دلمشغولی‌های دوران کودکی خود، تبدیل کرد.

دئون توانست با هنر انتزاعی، که منجر به سوررئالیسم سابق و کارهای دادا شد، آشنا شود. او به واسطه استادانش به این کار تشویق می‌شد که رابطه بین تصاویر بصری، مفهوم‌های ذهنی و قالب‌های معنا را کشف کند. این تحقیقات مکمل، تأثیری قطعی و پایدار روی راهیابی وی در جوانی به موزه ملی هنر در اُتاوا بود. جایی که هنرمندان بزرگی نظیر بنجامین وست با تابلوی «مرگ ژنرال وُلف» و ژوزف کاسات با تابلوی «یک و سه میز» حضور داشتند.

تجربه‌های بیشتر دئون با کشف کتاب «علوم مدنی تصویرسازی شده» (در اواخر 1970)، همراه بود. تصویرسازی‌های این کتاب، با تکیه بر کاریکاتورهای کنایه دار و طبقه بندی‌های زشت و خام، برای آموزش مطالبی به دانش آموزان دبیرستانی به جهت شهروند خوب بودن تنظیم شده بود. دئون از آن پس شخصیت‌ها و موقعیت‌ها را از میان صفحات این کتاب استخراج کرد و آنها را در سناریویی، که به نظر می‌رسید، تصویرگر بخش‌هایی مفید از دانش و عملکردند، وارد نمود. علاوه بر متن‌های اطلاعاتی، دئون آرایه ای از منابع رسمی ‌و زیبایی شناختی و قصه گویی را برای ترکیب بندی و فهرست انتزاعی کارهایش، جستجو کرد، که شامل تبلیغات تجاری، تاریخ امریکایی و اروپایی و همه سبک‌های پیشروی هنری قرن بیستم است. او یک طرح ساختاری را در نقاشی‌هایش به کار می‌گیرد که به هنگام تضاد، پیش از تنظیم پارامترها، تطابق پیدا می‌کند. تصاویر جدا و منفک از هم به نوعی آرایش یافته اند که بسیار شبیه تکنیک‌های مونتاژ دادا در اوایل قرن بیستم است. هرچند این اجزا و فرایندها، به تناوب و ترکیبی که نشان دهنده قسمتی از سیستم نشانه ای است، مربوط اند، عاقبت بینندگان به این نتیجه می‌رسند که قاعده و قوانین و دستور زبان کارهای دئون به نوعی است که آنان هیچ وقت به طور کامل آن را درک نمی‌کنند.

البته، تفسیر دقیق هر یک از کارهای دئون غیر ممکن است، اما خصوصیات اصلی کارها و نقاشی‌های او اجازه به وجود آمدن کنایه‌ها و تمثیل‌های موقت را به ما می‌دهد. وی یک تصویرگر و گرافیست حرفه‌ای است که عقاید و سنت‌های تاریخی، قانون‌های اجتماعی، یادگارها و خاطرات، افسانه‌ها، صداقت و درگیرهای اجتماعی را در کارهایش منعکس می‌کند. ترکیب بندی و آرایش اجزا در نقاشی‌های دئون نتیجه موشکافی دقیق او، به همراه افشا و آشکارسازی گونه‌های ادراکی و مفهومی ‌از نقاشی‌های تاریخی، مبتنی بر استعاره‌های تقلیدی است، که قطعاً غریب و در واقع تشکیل دهنده طبیعت زندگی معاصراند.