رنگ‌هایی که شنیده می‌شوند

 

آشوب و هیجان یک میدان جنگ، شاید به نوعی شنیده می‌شود. وقایع حس می‌شوند به واسطة حرارت رنگ‌‌ها. انگار معامله و سودایی مشکوک در حال وقوع در کار نمایان است و شاید یادآور لحظة داوری است. در این مناظر مملو از جنب وجوش داستان‌‌هایی حماسی در حال آشکار شدن هستند.
علی بنی صدر، 1976، در تهران به دنیا آمد و در کودکی همراه خانواده اش به کالیفرنیا نقل مکان کرد. او در Newyork school of visual arts ثبت نام کرد، جایی که اولین نمایشگاه انفرادی اش با عنوان "در تبعید" (2005) در آنجا برپا شد. بعد از آن به آکادمی ‌هنر نیویورک رفت و در آنجا به ادامة تحصیل پرداخت. درحال حاضر در نیویورک زندگی و کار می‌کند و تاکنون در مراکز و گالری‌‌های معتبری چون روپک، ساچی، موزه کوئین نیویورک، ... شرکت داشته است. علی بنی صدر با خاطرات کودکی‌اش شناخته می‌شود، انقلاب و بیرحمی‌ دوران جنگ، که همه و همه التقاطی را نتیجه می‌دهد، که نیمی ‌آبستره است و نیمی ‌فرم‌های مشخص را تشکیل می‌دهد. این شیوه به طور کامل برای تشریح و توصیف این نقاشی‌‌ها استفاده می‌شود. در تمامی‌ کارهایش حسی از صدا و حرکت وجود دارد که ناشی از مسیری است که او تصوراتش را با آن تجریدی و یک گستره بزرگ رنگی را برای کشاندن موضوعاتش به زندگی ایجاد می‌کند. اغلب نقاشی‌‌های بنی صدر از اجزا و مؤلفه‌‌های مختلف ساخته شده است؛ پیکره‌‌هایی که از مینیاتور ایرانی الهام گرفته شده اند و با ضربات درشت قلم مو در کنتراست است. همه وهمه برای خلق تصویری آبستره تر. وقتی به کارهایش نزدیک تر می‌شوی، می‌بینی نه تنها تسخیر بیرحمی‌هایی است که او تجربه کرده، بلکه درعین حال شرارت انسانی را به طورکلی نشان می‌دهند. تغییر شکل یافته در شکوه و جلال نقاشی. سرتاسر یأس، انزوا و دهشت را نمایان می‌سازد. علی می‌گوید: من مجذوب و شیفتة تاریخ جنگ شدم؛ توطئه، استعمار، فساد، جنگ‌‌های باستانی و مدرن، ... ضدیت و کشمکش در قلب کارهایم وجود دارند. با ارتباط بیشتر با کارهای بنی صدر می‌توانیم رد پا و تأثیر استادان قدیم را ببینیم. اما به جای تقلید و پیروی تکنیکی، او آنها را از شکل انداخته، تا شیوة خود را بیشتر شخصی کند. این بخصوص در جایی مشخص‌تر می‌شود که بنی صدر از رنگ‌‌های معمول نقاشی‌‌های مذهبی اروپایی استفاده می‌کند و به این تصاویر نوعی تابش الهی می‌دهد که با کشمکشی، که اغلب به تصویر می‌کشد، در کنتراست است. این یک نوآوری است. این همان رهایی و فراغت و معنایی است که کارهای بنی صدر را هیجان‌انگیز می‌کند. برای مثال، در یکی از کارهایش، اثر نقاش قرن هفدهم هلندی به نام آدرین پیرز واندر با عنوان "صید کردن برای ارواح"، که نسخة اصلش جنگی بین کاتولیک و پروتستان را نشان می‌دهد، مبدأ قرار داده است. ولی علی بنی صدر در کارش با حفظ سبک نیمه آبستره خود هیچ کدام از فیگورهای آن نقاشی را به گونه ای که به نقاشی مبدأ ارجاع پیدا کند- چه از لحاظ فرم و چه از لحاظ محتوا- تعریف نمی‌کند. همان  گونه که فرشته دفتری می‌گوید: این هنرمند صحنة نمایشی را خلق کرده و بازیگرانی را فراهم آورده که برای مخاطب واگذارده شده اند تا بازیگران پیشکسوت تشخیص داده شوند.*
• • •