آيا ايرانی‌ها شادی كردن بلد نيستند؟

در سال 2006، براساس نتایج حاصل از به‌كارگیری دو پرسش‌نامه HPI و SWL رتبه‌بندی‌هایی شد كه در میان كشورهای دنیا ایران به ترتیب مقام 67 و 96 را به خود اختصاص داد.

همه ما جملاتی از این دست را حداقل یك بار شنیده‌ایم: ایرانی جماعت افسرده است؛ ایرانی‌ها شادی كردن بلد نیستند؛ شادی در فرهنگ ایرانی جایی ندارد؛ ایرانی‌ها افسرده‌ترین ملت دنیا هستند. اگر شما اندكی علاقه‌مند به بررسی این موضوع و یافتن حقیقت باشید، احتمالاً به جمع‌آوری شواهدی لَه یا علیه این جملات اقدام می‌كنید. اما شاید بد نباشد پیش از این كار ابتدا مطلب زیر را مطالعه كنید.

در سال‌های اخیر، تلاش‌های زیادی صورت گرفته تا میزان شادمانی افراد ملل مختلف به طور مستقیم اندازه‌گیری شود. ابتدا این اندازه‌گیری‌ها بر مبنای موفقیت‌های سیاسی كشورها، ‌تولید ناخالص ملی، تولید ناخالص داخلی یا ثروت ملی صورت می‌گرفت، اما امروزه عوامل دیگری برای سنجش شادمانی ملت‌ها در نظرگرفته می‌شوند، از جمله شادمانی گزارش شده توسط خود افراد، امید به زندگی، شادمانی ناخالص ملی (جایگزینی برای تولید ناخالص ملی كه شاه بوتان پیشنهاد كرد و كیفیت زندگی را مشخص می‌كند) و سال‌های زندگی شاد ](رضایت از زندگی × امید به زندگی) تقسیم‌ بر 01].

برای سنجش این عوامل، پرسش‌نامه‌هایی تهیه شده كه از آن جمله می‌توان به شاخص سیاره شاد (Happy planet Index/HPI) و شاخص رضایت  از زندگی (Satisfaction with Life/SWL) اشاره كرد.

در سال 2006، براساس نتایج حاصل از به‌كارگیری دو پرسش‌نامه HPI و SWL رتبه‌بندی‌هایی شد كه در میان كشورهای دنیا ایران به ترتیب مقام 67 و 96 را به خود اختصاص داد. برخی از رتبه‌های جالب توجه عبارتند از: