برای لاغر شدن صبحانه بخوریم یا نخوریم؟

در زمینۀ تغذیه، مرتباً توصیه هایی در مورد صبحانه بیان می‌شوند که ضرورتاً همه مثل هم نیستند. در حالی که مدت مدیدی، متخصصان بر ضرورت خوردن صبحانۀ مفصل، خصوصاً به کسانی که می‌خواستند وزن کم کنند، اصرار داشتند، تحقیق جدیدی عکس این مطلب را مطرح می‌کند.

بنابر گفتۀ مؤلفان این تحقیق، میزان محدود انرژی در وعدۀ صبحانه دریافت انرژی کمتری را در طول روز به دنبال خواهد داشت. بنابراین آنها به افرادی که اضافه وزن دارند و می‌خواهند لاغر شوند توصیه می‌کنند، صبحانه ای کمتر از آنچه که دلشان می‌خواهد بخورند. 

در ابتدا، محققان می‌خواستند رابطۀ میان میزان انرژی وعدۀ صبحانه و میزان انرژی مصرفی افراد مختلف با اندام های متفاوت را در کل روز محاسبه کنند. سهم انرژی روزانه و وعده های دریافت کالری روزانه (صبحانه، ناهار، شام و عصرانه)، بین 280 نفر که اضافه وزن داشتند (با متوسط درجه تودۀ بدنی  KG/m²36.6 ) و 100 فرد لاغر (با متوسط درجه تودۀ بدنی  KG/m²22.5 )  طی یک دورۀ ده روزه، اندازه گیری شد.

نتیجه:
سهمیۀ روزانه با دریافت انرژی از صبحانه ارتباط مستقیم داشت، این رابطه هم در بین افراد لاغر و هم در بین افراد چاق صدق می‌کرد.

همچنین، در روزی که آنها 120 کیلو کالری در وعدۀ صبحانه دریافت می‌کردند، میزان انرژی دریافتی روزانه شان حدود 1600 کیلو کالری بود در حالی که اگر روزی میزان کالری صبحانه به 600 کالری می‌رسید، میزان کالری دریافتی شان در آن روز از 2000 کیلو کالری فراتر می‌رفت. این نتیجه برای محققان این طور توجیه می‌شود که مصرف وعده های غذایی خیلی سنگین – حدود 550 کالری برای هر نفر- مانع از اثر تعادل کالریک خواهد شد.

تحقیق بسیار جالبی توسط دکتر پیر آزام، مدیر مرکز پیشگیری از چاقی مفرط، انجام گرفته ، با اینکه او مواد غذایی مصرفی افراد طی یک روز را تشریح نکرده است. این متخصص تغذیۀ پاریسی می‌گوید: " ثابت شده است که صبحانه عنصر اصلی یک تغذیۀ متعادل نیست." از سوی دیگر، بسیاری از افراد لاغر، صبح ها صبحانۀ چندانی نمی‌خورند.

این تحقیق باز هم به پزشکان تأکید می‌کند که باید برای افرادی که اضافه وزن دارند، رژیم هایی متناسب با شیوۀ زندگی شان، فعالیت شان، تمایلات و نیازهای شان تجویز کنند. به بیان دیگر، مجبور کردن افرادی که می‌خواهند لاغر شوند به خوردن صبحانه ای بسیار حجیم و زیاد، بی فایده است.

البته برخی آثار مفید خوردن صبحانه انکار ناپذیر اند. در ابتدا، عمل خوردن در صبح باعث شکل دهی یک روز با سه وعده غذای همیشگی می‌شود و بنابراین مانع از ایجاد تنش و هرزه خوری می‌گردد. از سوی دیگر، بدن برای اینکه صبح هنگام قادر به یادگیری و کارکردن درست باشد، نیاز به انرژی دارد. این مورد در بین کودکان ثابت شده است؛

و در بین بزرگسالان هم واقعیت دارد. این متخصص تغذیه اضافه می‌کند: " کسانی که صبحانه نمی‌خورند، اغلب در وقت استراحت شان یک میانه وعده می‌خورند که این میان وعده ممکن است چرب تر و شیرین تر از صبحانه باشد." در پایان، باید دانست که سهمیۀ انرژی صبحگاهی کاملاً ضروری است، و دخیره سازی آن مانند یک شام پرحجم و چرب نیست.