مشکلات و مسائل مستقل شدن فرزندانمان ما را دیوانه کرده است!!

زهرا و محمد کارمند هستند .آنها دو پسر به نامهای کاوه . کیوان دارند که 26 و 25 ساله هستند.مادر خانواده معتقد است بچه ها دیگر بزرگ شده اند و باید به دنبال شغل مناسب بروند و کم کم مستقل شوند ؛ در حالی که محمد می گوید آنها بعد ازدانشگاه باید به خانه برگردند و صبح ها از خانه به دانشگاه بروند و نباید به مستقل شدن و پیدا کردن کار فکر کنند . این زن و شوهر با این تفاوت دیدگاهها، چگونه می توانند در زیر یک سقف به تفاهم برسند؟

مشکلات روز افزون

محمد می گوید : " زهرا معتقد است آنها هرگز نخواهند توانست روی پای خودشان بایستند چون تو آنها را لوس می کنی و  نازنازی بارشان آورده ای. " اما من احساس میکنم وظیفه دارم از آنها حمایت کنم چون این وظیفه من به عنوان پدر خانواده همین  است."

آیا آنها موفق شدند؟

زهرا : از وقتی آنها زندگی مستقل خودشان را آغاز کردند، من تمام وقت و انرژی خودم را به آنچه که همیشه از زندگی می خواسته ام اختصاص داده ام.به کلاس نقاشی می روم و مدرک تدریس یوگا گرفته ام با دوستانم کتاب میخوانیم و لذت میبرم . همچنین مستمرا" به نزد یک روان درمانگر می روم و فکر می کنم همین باعث شده که حافظه ام تقویت شود.

محمد : نکته اینجاست که کیوان و کاوه از پافشاری مادرشان برای استقلال آنها خیلی راضی هستند ، و معتقدند همین کار باعث شد آنها به خودشان بیایند و بتوانند روی پای خودشان بایستند. حالا آنها درک می کنند که مادرشان و من آدم های خودخواهی نبوده ایم و اگر در زمانی به آنها فشار آوردیم که به فکر آینده شان باشند به خاطر خودشان است.

زهرا :به عنوان یک خانواده، امروز ما بیش از هر وقت دیگر به هم نزدیک هستیم. من فکر می کنم دلیل آن این است من و همسرم از دغدغه آینده فرزندانمان فارغ شده ایم و خوشبختانه فرزندان موفقی داریم.