كودك تأثیرپذیر است. پدر و مادر هر كاری انجام دهند و هر حرفی بزنند كودكانشان از آنها پیروی می‌كنند. برخی از والدین بدون توجه به اصل «تأثیرپذیری كودكان» رفتار و حركاتی دارند كه قابل تأمل است!
اغراق كردن در بیان مطالب و به اصطلاح خالی‌بندی از صفات مذموم و ناپسند است كه متأسفانه برخی از افراد آن را نوعی برتری و افتخار می‌دانند و در حضور دیگران در بیان مسائل، خودستایی و خالی‌بندی می‌كنند. ممكن است شنونده در مقابل اینگونه افراد با ملاحظه جهاتی سكوت اختیار كند و چیزی نگوید، ولی به شخصیت گوینده پی برده و تشخیص می‌دهد كه او راست می‌گوید یا دروغ؛ علاوه بر اینكه چنین شخصی در نظر دیگران فردی قابل اطمینان نمی‌تواند باشد، سبب بدآموزی و تقلید فرزندان آنها از این اخلاق ناپسند می‌گردد كه فرزندان این گونه افراد هم دچار توهم و یاوه‌گویی و خالی‌بندی می‌شوند.
اگر در مقابل خطا و اشتباه فرزندانمان عكس‌العمل شدید نشان دهیم و فشار زیادی به بچه‌ها بیاوریم باعث می‌شود كه كودك بیشتر اهل مخفی كاری و دروغ و دستپاچگی شود. نباید در تشویق كودكانمان اغراق كنیم، آنها را به پادش‌های پی در پی عادت دهیم، از طرفی هم نباید با تشویق‌های آبكی فرصت تجربه كردن را از كودكمان بگیریم.
یادمان باشد كودكمان را با دیگر كودكان مقایسه نكنیم، این نوع مقایسه باعث سرزنش ما به كودكان می‌شود و از طرفی هم باعث سرخوردگی كودكمان. نباید در نشان دادن توانایی‌های هم سن و سال‌های كودكمان اغراق كنیم و از كودكمان بخواهیم كه چون آنها رفتار كند. حتی در نشان دادن میزان تنبیه خود هم نباید اغراق كنیم كه باعث از بین رفتن اعتماد به نفس و احساس امنیت كودك می‌شود. یكی از بهترین راه‌ها جهت جلوگیری از این نوع رفتار خوب دیدن، درست فكر كردن، به موقع نتیجه گرفتن و منطقی عمل كردن است. یادمان باشد ما اجازه نداریم برای بهتر نشان دادن خود، بهتر عمل كردن خود و بهتر ماندن خود دست به اغراق و یاوه‌گویی بزنیم.
كودك ما حق دارد آنگونه كه ما عمل می‌كنیم عمل كند و ما این حق طبیعی او را با رفتار غلط و نادرست خود به بدترین شیوه ممكن ادا می‌كنیم.بنابراین برای تربیت بهتر باید حقیقت را همانگونه كه هست نشان دهیم و از تعریف و تمجید زیادی پرهیز كنیم و جالب اینجاست كه بهترین راه جلوگیری از دروغ پرهیز از اغراق‌گویی است. پس در واقع راستگویی و درست بینی را هم از این طریق می‌توانیم به فرزندان و كودكانمان آموزش دهیم.
اغراق گویی معایب و عوارضی دارد كه عبارتند از:
1 – دروغ گویی و یاوه بافی
2 - تشویق و تنبیه نابجا
3 - دچار نوعی خودشیفتگی شدن
4 - عجول و ناآرام بودن
5 - در معرض فراموش كاری قرار گرفتن
پس بیاییم به موقع تشویق كنیم. درست و بجا تنبیه كنیم، دچار اضطراب و تشویش نشویم و خود و فرزندانمان را بهتر و كامل‌تر از دیگران ندانیم و واقعیت را همانگونه كه هست ببینیم و زندگی را در جهت درست عمل كردن پیش ببریم.
یادمان باشد كودكمان را با دیگر كودكان مقایسه نكنیم، این نوع مقایسه باعث سرزنش ما به كودكان می‌شود و از طرفی هم باعث سرخوردگی كودكمان. نباید در نشان دادن توانایی‌های هم سن و سال‌های كودكمان اغراق كنیم و از كودكمان بخواهیم كه چون آنها رفتار كند. حتی در نشان دادن میزان تنبیه خود هم نباید اغراق كنیم كه باعث از بین رفتن اعتماد به نفس و احساس امنیت كودك می‌شود. یكی از بهترین راه‌ها جهت جلوگیری از این نوع رفتار خوب دیدن، درست فكر كردن، به موقع نتیجه گرفتن و منطقی عمل كردن است. یادمان باشد ما اجازه نداریم برای بهتر نشان دادن خود، بهتر عمل كردن خود و بهتر ماندن خود دست به اغراق و یاوه‌گویی بزنیم.
كودك ما حق دارد آنگونه كه ما عمل می‌كنیم عمل كند و ما این حق طبیعی او را با رفتار غلط و نادرست خود به بدترین شیوه ممكن ادا می‌كنیم.بنابراین برای تربیت بهتر باید حقیقت را همانگونه كه هست نشان دهیم و از تعریف و تمجید زیادی پرهیز كنیم و جالب اینجاست كه بهترین راه جلوگیری از دروغ پرهیز از اغراق‌گویی است. پس در واقع راستگویی و درست بینی را هم از این طریق می‌توانیم به فرزندان و كودكانمان آموزش دهیم.
اغراق گویی معایب و عوارضی دارد كه عبارتند از:
1 – دروغ گویی و یاوه بافی
2 - تشویق و تنبیه نابجا
3 - دچار نوعی خودشیفتگی شدن
4 - عجول و ناآرام بودن
5 - در معرض فراموش كاری قرار گرفتن
پس بیاییم به موقع تشویق كنیم. درست و بجا تنبیه كنیم، دچار اضطراب و تشویش نشویم و خود و فرزندانمان را بهتر و كامل‌تر از دیگران ندانیم و واقعیت را همانگونه كه هست ببینیم و زندگی را در جهت درست عمل كردن پیش ببریم.
گردآوری:گروه سبک زندگی سیمرغ
www.seemorgh.com/lifestyle
منبع:hegmataneh.org
مطالب پیشنهادی:
بچه‌ها می‌آموزند آن طوری باشند که زندگی می‌کنند
ده رفتار مناسب به جای تنبیه بدنی
مادر نگران، پدر بی‌خیال
کودکان و لجاجت
کودکانی که «نه» نمی‌گویند