از ابتدای آفرینش تا امروز، انسان به‌دنبال راه‌های ساده‌ی موفقیت می‌گشته است؛ از روزی که به دنبال اکسیری بود برای عمر طولانی، تا روزی که به‌دنبال ماده‌ای که مس را طلا کند.
آنقدر به این قضیه اصرار کرد که غیر از این‌که هیچ استفاده‌ای از این مسأله نکرد، از او سوء‌استفاده هم کردند. امروزه آدم‌هایی که خودشان می‌دانند زندگی، هیچ راه‌حل سریعی برای موفق‌شدن نگذاشته، سعی می‌کنند با طعمه قراردادن آدم‌های دیگر و وعده و وعیدهای عجیب و غریب، آنان را تا نهر خوشبختی ببرند و تشنه برگردانند و آخر بگویند: «تقصیر خودت بود که ننوشیدی.»
چیزی هم طلب‌کار می‌شوند و تو ماتم‌زده به اطرافت می‌نگری؛ از این‌که چه‌قدر بی‌عرضه هستی که تا دم خوشبختی هم تو را آوردند ولی بازهم نتوانستی مقدار کمی از آن را بچشی. گلایه پشت گلایه، اعتماد‌به‌نفست به صفر میل میکند و کم‌کم عوارض تمام بیماری‌های روحی را بروز می‌دهی تا جایی غرق می‌شوی که هیچ فرشته‌ای توان بالا‌کشیدن تو را نخواهد داشت.
اما من دعا می‌کنم هیچ‌گاه به دم آن نهر خوشبختی (بخوانید بدبختی) نروی. امروز دست به‌قلم شدم تا بادها آرزوهایت را ندزدد، تا آب هدف‌هایت را نشوید و طوفان شهامتت را نترساند که آنقدر به خود بلرزی تا دیگر مسافر هیچ جاده‌ی حقیقی دیگری هم نشوی.
دوست نادیده‌ی من! حرف امروز من به تو این است:
«زندگی هیچ‌راه میان‌بری ندارد.»
امروز، تو را مطمئن می‌گویم که دنبال راه‌های ساده‌ی موفقیت نباش که مرد رندان در کمین تو نشسته‌اند تا تشخیص‌دهند تو جست‌وجوگر جاده‌ی رنگین‌کمان موفقیت هستی، تا به تو مژده دهند:
«راهی می‌شناسم که تو را زودتر به آن‌جا می‌رساند.»
سر تا پایش را نگاهی کن، بیش‌تر اوقات خودش رنگین‌کمانی نیست.
ازش بپرس: «خودت چرا به آن‌جا نرفتی اگر راه را بلدی؟!» و او شروع میکند انواع و اقسام بسته‌های «چرت‌وپرت» را به تو، وام دادن. وامی با بهره‌‌ی کلان که اگر زود به او برنگردانی، تا آخر عمر، سود هنگفت آن‌را باید از جیب عمرت بپردازی و شاید بازپرداخت آن وام زشت و لعنتی، تا فرزندان بی‌گناهت هم ادامه یابد.
من این‌ها را می‌نویسم تا تو وام‌دار کلاه‌برداران عصر امروز نشوی؛ کلاه‌بردارانی که به‌جای دزدیدن کلاه، آرزو می‌دزدند...
آری،آری، می‌دانم که نمی‌توانی فقط با این جملات ساده، راه را از بیراهه تشخیص بدهی، به‌خاطر همین می‌خواهم به‌عنوان کسی که لطف و مرحمت خداوند بزرگ شامل حالش بوده تا تلاش‌گر باشد، به‌عنوان کسی که از عابران جاده‌ی رنگین‌کمان حقیقی هستم (حتماً می‌دونی که این جاده، هیچ‌وقت به بن‌بست نمی‌رسد!) می‌خواهم کمکت کنم تا آدرس این قشنگ‌ترین مسیر دنیا را به تو بدهم، کسی چه می‌داند شاید یک روزی تو هم همراه من باشی در این نبرد قشنگ برای دست‌یافتن به دوست‌داشتن‌ها، برای دست‌یابی به معنای واقعی زندگی تا من هم تنها نباشم.
پروردگار رحیم و بخشنده، به‌خاطر مهربانی‌هایش، آدرس این سرزمین رؤیایی را در درون هر انسانی قرار‌داده است. همیشه یادت باشد او وقتی لبخند می‌زند که تو لبخند به لب داشته باشی، پس با تمام وجود، دوست دارد تو را با تبسم شیرین موفقیت نظاره‌کند.
نقشه‌ی جاده‌ی رنگین‌کمان، داخل بطری قشنگی در رود زلال و پاک مغزت جاری است، آن را داخل بطری قرار‌داده تا خیسِ ساده‌دلی‌های تو نشود.
خوب که فکر کنی، خدا به تو خواهد گفت، نقشه در کجای مغزت نهفته است. خوب که بیندیشی، به تو خواهد گفت معنی واقعی موفقیت این است:
تلاش کردن و درد کشیدن و خسته‌نشدن
راه دیگری باقی نیست، بی‌جهت دور خودت نچرخ...
اصلاً خوب که فکر کنی، به تو می‌گوید قصه‌هایی هم‌چون «موفقیت در 30 ثانیه»، «رتبه‌ی دو رقمی در دو ماه»، «نمره‌ی 20 در یک روز» و «درصد 100 در 2 ساعت»، خالی‌بندی مضحکی بیش نیست.
خوب که فکر کنی، آفریدگارمان با تو حرف‌زدن آغاز میکند:
فرزندم، من به تو هر چیزی را که بخواهی، خواهم داد به شرطی که تلاش و زحمت‌کشیدنت را ببینم، آن‌گاه کروکی جاده‌ی خوشبختی را به قرار زیر اعلام می‌کنم:
آسمانی آبی که گه‌گاه بارانی می‌شود (لباس گرم همراه داشته باش) کوه‌های زیبا و صخره‌های محکم که بالارفتن از آن‌ها، عرق خالص از جبین تو درمی‌آورد. جست‌وجوگران مسیر موفقیت، عاشق کوه مشکلات هستند. آنان هیچ‌گاه به خدای خودشان نمی‌گویند:
«خدایا، کوه مشکل را از ما بگیر.»
بلکه آنان از پروردگارشان می‌خواهند که توان سنگ‌نوردی و کوه‌نوردی به آنان عطا کند چون فراگرفته‌اند تا هنگامی که کوه مشکلی نباشد، فتح قله‌ی موفقیت، امکان‌ناپذیر است.
مردان و زنان موفق، به‌خاطر دیدن کوه‌های سخت و شیب‌دار، از آفریدگارشان تشکر می‌کنند که آنان را مستحق پیدا کردن کوه‌ها و تپه‌های بلند کرده است.
آنان خوب می‌دانند بعد از گذران سختی کوه‌نوردی، آبادی زیبایی به آنان هدیه داده می‌شود که خوش‌آب‌وهواترین سرزمین این حوالی است.
دوست داشتم در این چند صفحه به تو یاد داده باشم که دنبال موفقیتِ لحظه‌ای نباشی، به‌دنبال پیروزی شانسی و اقبال نباشی چون هیچ انسان موفقی به شانس اعتقاد ندارد.
امیدوارم به تو یاد داده باشم که هیچ‌گاه دعوت رندانی که تو را نوید راهی آسان می‌دهند، نپذیری.
دوست‌داشتم که به تو یاد داده باشم دنیا، خواستار موفقیت توست حتی اگر امروز فکر می‌کنی امکانات آن‌را نداری.
امیدوارم تو را یاد داده باشم که در هر سرزمینی هستی، چه آن سرزمین بی‌آب است، چه آبادان، چه آن دیاری که هستی، پر از دود و تاریکی است، چه آن دیار در نور و روشنایی است، چه امروز از خودت راضی هستی، چه امروز ناراضی‌ترین هستی، من می‌خواهم تو را هدایت کنم به جاده‌ی رنگین‌کمان؛
فقط اگر به خود بقبولانی که قرار است بر تمام هواهای نفست غلبه‌کنی؛
فقط اگر بپذیری که می‌خواهی خیس عرق‌های تلاشت شوی، می‌توانی همراه من راه را پیدا کنی در زیباترین و سخت‌ترین جاده‌ی دنیا.
امیدوارم دیگر فهمیده باشی که نباید منتظر باشی کسی اشتباه کند تا تو موفق شوی؛
امیدوارم دیگر فهمیده باشی که نباید منتظر شانس باشی تا درب خانه‌ی خوشبختی را بکوبد؛
امیدوارم دیگر فهمیده باشی هیچ‌گاه سؤالات لو نخواهد رفت
و امیدوارم اگر روزی سؤالات آزمون را داشتی، آن را پاره‌کنی و به تمام دنیا بلند فریاد بزنی:
www.seemorgh.com/lifestyle