دان بوتنر، ماجراجو و جهانگرد معروف در کتابی تازه به نام «مناطق آبی» یافته‌های هفت سال سفر خود به نقاط گوناگون جهان که ساکنان آن عمرهای طولانی دارند را ارایه کرده است.

محققان می‌گویند مذهب، آداب و رسوم، تغذیه سالم و تحرک، عمر را زیاد می‌کند

اگر به دنبال چشمه جوانی هستید، قرص‌ها و مکمل‌های غذایی را فراموش کنید، شاید بهتر باشد همان کارهایی را بکنید که مردمان چهار نقطه جهان که تا 90 و 100 سالگی عمر می‌کنند، انجام می‌دهند.

 

دان بوتنر، ماجراجو و جهانگرد معروف در کتابی تازه به نام «مناطق آبی» یافته‌های هفت سال سفر خود به نقاط گوناگون جهان که ساکنان آن عمرهای طولانی دارند را ارایه کرده است. به گفته او  کلید عمر طولانی مردمان این مناطق کمتر غذا خوردن وشیوه زندگی فعال آنهاست. او  می‌گوید: «اگر شخصی پیشنهاد خرید قرص یا هورمونی را به شما بکند  و مدعی باشد که طول عمر شما را زیاد می‌کند، بدانید که دارید پول‌تان را هدر می‌دهید.» مناطقی که بوتنر در طول سفرهایش دریافته که مردمان آنها عمر طولانی دارند، شامل منطقه بارباگیا در جزیره ساردنی در ساحل ایتالیا؛ جزیره اوکیناوا در ژاپن؛ در لونالیندا در کالیفرنیا در حدود 100 کیلومتری شرق لوس‌آنجلس؛ و شبه‌جزیره نیکویا در کاستاریکا در آمریکای مرکزی است.
بوتنر در پژوهش هفت‌ساله‌اش دریافت که مشخصات مشترک در میان افراد با طول عمر دراز شامل روابط خانوادگی نزدیک، حس هدف‌داری و عادات سالم غذاخوردن است. بوتنر دریافت که این افراد دارای حس هدفمندی و شبکه حمایتی قوی هستند. برای مثال، در اوکیناوا، زنان در شبکه‌های اجتماعی به نام موآیی گرد هم می‌آیند. بوتنر می‌گوید: «آنها حتی در 100 سالگی در موآیی‌شان هر روز پنج بعد از ‌ظهر جمع می‌شوند. اگر یکی از آنها در جلسات حضور نیابد، دیگران به دنبالش می‌روند تا معلوم شود آیا بیمار شده است و نیاز به کمک دارد یا نه.» به گفته بوتنر حضور منظم در مراسم مذهبی نیز یک عامل افزایش طول عمر است. اعضای فرقه آدونتیست‌های روز هفتم  در لونالیندا در مراسم سابات در شنبه گرد هم می‌آیند، که برای آنها امکان رهایی تنش‌ها را فراهم می‌آورد. همچنین به گفته بوتنر، کم غذا خوردن و خوردن غذای سالم عاملی کلیدی است. سالمندان اوکیناوایی از ضرب‌‌المثلی پیروی می‌کنند که می‌گوید در غذا خوردن باید 80 درصد معده‌شان را پرکنند. افراد صدساله ساردنی، اوکیناوا و نیکویا به ندرت گوشت می‌خورند و برخی از آدونتیست‌ها رژیم غذایی گیاه‌خواری دارند. آدونتیست‌ها به مقدار زیاد میوه‌های مغزدار مانند بادام زمینی می‌خورند و اوکیناوایی‌ها به مقدار زیاد توفو (غذای ساخته‌ شده‌ای از شیر سویا) مصرف می‌کنند. عامل رایج دیگری در این به اصطلاح «مناطق آبی» قرار گرفتن در برابر نور خورشید، به عنوان یک منبع ویتامین D است. او می‌‌گوید: «البته ما نباید خودمان را بسوزانیم. اما 20 دقیقه در روز قرارگرفتن در معرض نور آفتاب  در آب و هوا یا ارتفاعاتی که به اندازه کافی نور آفتاب دارند، احتمالا اقدام مناسبی است.» بوتنر ورزش با شدت کم را هم پیشنهاد می‌کند. برای این کار به غیر از پرداختن به ورزش‌هایی مانند دوچرخه‌سواری یا یوگا، می‌توان با انجام کارهایی در خانه هم این فعالیت‌ها را انجام داد. از کنارگذاشتن کنترل از راه دور تلویزیون و استفاده از ماشین چمن‌زن دستی به جای انواع موتوردار گرفته تا استفاده از پله‌ها به جای آسانسور. اما این مناطق آبی هم از چنگ زندگی مدرن به دور نمانده‌اند. برای مثال، در ساردنی هم میزان چاقی در حال افزایش است و جوانان به خوردن چیپس و نوشابه‌های گازدار تمایل نشان می‌دهند. بوتنر می‌گوید: «پدیده عمر طولانی در همه این مکان‌ها – شاید به جز محل زندگی فرقه آدونتیست‌ها در لونالیندا - در حال ناپدیدشدن است و هدف این کتاب هم این است که پیش از ناپدیدشدن کامل این پدیده، آن را مشاهده و ارزیابی کند.»
گردآوری:گروه سبک زندگی سیمرغ
www.seemorgh.com/lifestyle
منبع:هفته نامه سلامت