مدیران بی‌برنامه، بازیکنان امیدوار در لیگ ایران
چند روز پیش بود که خبر درخواست علی کریمی از باشگاه استقلال برای پرداخت 25 درصد از قرداد فصل آینده‌اش در رسانه‌ها مطرح شد و روند تمدید قرارداد این بازیکن را کند کرد تا جایی که زمزه‌های تمدید نشدن قرارداد او در رسانه‌ها مطرح شد.
خرج بیشتر از بودجه
در باشگاه‌های ایرانی، موجودی حساب بی‌معنی است و مدیران باشگاه‌های بزرگ برای ادامه حیات و بقا مجبور هستند، در ابتدای فصل دست به دامن اسپانسر و هواداران پولدار شوند تا آنها پولی را به حساب باشگاه تزریق کنند تا باشگاه در فصل نقل‌وانتقالاتش دست خالی نباشد و هم به بازیکنان قدیمی تیم پول بدهد و هم بازیکنان جدید را جذب کند. شکل‌گیری این چرخه باعث شده که باشگاه‌ها در اواسط فصل پولی نداشته باشند که به بازیکنان و کادرفنی خود بدهند و همین موضوع اعتصاب‌های متعددی را در جریان فصل رقم زده و طبیعی است که اسپانسری که بیش از اندازه در فصل نقل‌وانتقالات هزینه کرده، در طول فصل کمتر به باشگاه کمک کند و همین رابطه اشتباه بین اسپانسر و باشگاه‌ها است که زمینه‌ساز مشکلاتی مانند جدایی بازیکنان، نارضایتی آنها و از همه مهم‌تر افت فنی تیم‌ها می‌شود و رفته رفته تیم‌ها نسبت به قبل ضعیف‌تر می‌شوند.
درخواست جدایی مطرح می‌شود
یکی از موضوعاتی که در فوتبال ایران تا حد زیادی کم‌رنگ شده، ثبات است. باشگاه‌ها برای حفط ثبات، باید تناسبی میان هزینه‌هایشان در فصل نقل‌وانتقالات و هزینه‌هایشان در طول فصل ایجاد کنند تا با نارضایتی هوادار، افت فنی و جدایی بازیکنان روبه‌رو نشوند. مقایسه استقلال و پرسپولیس در سال‌های گذشته، نمونه مشخص و دقیق این اتفاق است. سرخ‌ها در فصل نقل‌وانتقالات کمتر هزینه کردند و سعی کردند، پول باقی‌مانده را در طول فصل به بازیکنان تزریق کنند تا کمتر مشکلات مالی گریبان‌گیر آنها شود و دردسرهای کم‌تری بکشند. در طرف دیگر پایتخت اما، استقلالی‌ها فقط به تغییر فکر کردند و از زمان حضور علیرضا منصوریان در باشگاه استقلال، آنها ثبات را از دستور کار خود خارج کردند و این موضوع باعث می‌شد هم هفته‌های ابتدایی لیگ را از دست دهند و هم در طول فصل با مشکلات مالی زیادی دست و پنجه نرم کنند. در پایان فصل هم ستاره‌های خود را از دست دهند تا این چرخه ناسالم باعث شود، آنها در چند سال اخیر نتیجه لازم را نگیرند.
اثر مشکلات مشخص می‌شود
بعد جدایی و دریافت نکردن مطالبات، بازیکنان به دو دسته تقسیم‌بندی می‌شوند. اولین دسته بازیکنان ایرانی هستند که شکایت خود را در مراجع داخلی پیگیری می‌کنند و معمولا مجبور به توافق با باشگاه می‌شوند و این قضیه خیلی برای باشگاه‌ها دردسرساز نمی‌شود، اما دردسر زمانی برای باشگاه‌ها آغاز می‌شود که بازیکنان خارجی از آنها به فیفا شکایت می‌کنند و مشکلات زیادی گریبان آنها را می‌گیرد و در آن زمان است که می‌فهمند، عدم تسویه‌حساب، می‌تواند چه ضربه سنگینی به باشگاه بزند. در ماه تیر، استقلال یکی از سخت‌ترین ماه‌هایش را از زمان تاسیس باشگاه گذراند و تکلیف پرونده پروپئیچ تا آخرین لحظات و ثانیه‌ها مشخص نبود. هر لحظه امکان داشت، استقلال از نقل‌وانتقالات محروم شود و حتی فصل را با امتیاز منفی آغاز کند و این چرخه باطل و اشتباه بود که داشت استقلال را به یک بحران بزرگ می‌کشاند.
برایند این سه اتفاق پشت سر هم باعث می‌شود تا حتی بازیکنان داخلی هم برای قراردادشان تضمین بخواهند و به فکر دریافت پیش‌پرداخت تا سرشان در میانه‌های فصل کلاه نرود و جیب‌شان خالی نباشد. این نحوه اشتباه پرداختی‌ها حتی به گوش مربیان و بازیکنان خارجی‌ای که می‌خواهند وارد فوتبال ایران شوند هم رسیده و آنها هم برای ورود به فوتبال ایران مبلغ قابل توجهی از قرارداد خود را به‌صورت پیش‌پرداخت از باشگاه مطالبه می‌کنند تا در آینده دچار مشکل نشوند.
گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: خبرورزشی