1 - روزگار، روزگار مهارت و تخصص‌گرایی است. امروز اداره پهنه جهان چنان به حوزه‌های مختلف تخصصی واگذار شده كه معاینه و معالجه عضوی به كوچكی چشم، چیزی حدود 10متخصص ریز و درشت دارد. در دنیای كنونی، حتی استفاده از انبردست و پیچ‌گوشتی هم به صاحبان تخصص ویژه‌اش حواله داده شده و كسی سرك به حوزه‌های مجاور و غریبه نمی‌كشد. دنیای جامع‌العلوم‌ها و جامع‌الاطراف‌ها،دیری است كه به پایان رسیده و اینك، این تخصص است كه حرف اول و آخر را می‌زند. با این همه، گویا هنوز هستند آدم‌ها و گروه‌هایی كه چنین تقسیم‌بندی‌هایی را به رسمیت نمی‌شناسند!
2 - در خبرها داشتیم كه پس از فاش شدن ماجرای روزه‌خواری برخی از بازیكنان فوتبال در لیگ‌برتر، موضوع ابعاد پیچیده‌تری به خودش گرفته و حتی ردپای مجلس شورای اسلامی هم در بحث پیدا شده است. نخست آنكه اصولا برگزاری یك مسابقه فوتبال، یك ساعت بعد از اذان مغرب به این نیت كه ان‌شاءا...ستاره‌ها شكمشان را گرسنه نگه داشته‌اند و لب از طعام و شراب فرو بسته‌اند،خیالی خام است كه بیشتر پهلو به پهلوی «كلاه شرعی»های معروف می‌زند؛ چه اینكه اساسا كسانی كه اندك قرابتی با مسابقات رسمی فوتبال دارند، می‌دانند كه كاروان باشگاه‌های درگیر مسابقه، ساعاتی قبل از بازی به سمت ورزشگاه حركت می‌كند و بازیكنان دقایقی طولانی پیش از دمیده شدن سوت داور، وارد زمین اصلی شده و به گرم كردن می‌پردازند. در چنین شرایطی اصولا تصور اینكه اعضای تیم توانسته باشند به راحتی روزه بگیرند، اندكی دشوار است و تیم میهمان هم كه عذرشرعی دارد چون خارج از شهر خودش است از این كه بگذریم، به نكته دوم و مهمتر می‌رسیم. پرسش این است؛ آیا تحقیق و تفحص در اینكه یك فوتبالیست –یك شهروند –روزه گرفته یا نه، صحیح و شرعی است؟ در روزگاری كه رستوران‌های واقع در سطح شهر نیز از عرضه وعده ناهار به هموطنانی كه نمی‌توانند یا حتی نمی‌خواهند روزه بگیرند منع نشده‌اند، عجیب است كه تجسس در احوالات زندگی شخصی فوتبالیست‌ها به آنجا رسیده است كه برخلاف همه اصول پذیرفته شده،اكنون روزه‌گیری یا روزه‌خواری آنان نیز محل بحث و جدل و احیانا «اقدام لازم!» شده است.
3 - اما نكته دیگری نیز وجود دارد.گیریم كه روزه‌خواری فوتبالیست‌ها یا حتی دستور گرفتن آنها از كادرفنی‌شان برای مبادرت به چنین اقدامی، یك امر مذموم و قابل بررسی باشد. آیا آنطور كه عنوان شده، ارزیابی و واكاوی چنین موردی برعهده نهادی همچون مجلس شورای اسلامی است؟! آیا تخصص وكلای مردم در مجلس ایجاب می‌كند به چرایی روزه‌خواری برخی فوتبالیست‌ها بپردازند؟ آیا چنین كاری،در ایامی كه پارلمان كشور آماده رای اعتماد دادن به كابینه پیشنهادی دولت دهم می‌شود، شان این نهاد را تقلیل نمی‌دهد؟! نگاهمان به همان بحث تخصص گرایی است كه در ابتدای مطلب گفتیم. مایه افسوس و تامل است كه فدراسیون فوتبال، به عنوان اصلی‌ترین متولی این رشته ورزشی در جای آنكه به بررسی مسایلی از این دست كه این روزها خبرساز شده بپردازد،پا در كفش ناجا(!) كرده و تردد یك بازیكن با موتورسیكلتی خاص را شماتت می‌كند، اما در نقطه مقابل مجلس شورای اسلامی مامور بررسی خرده بزهكاری‌های برخی فوتبالیست‌ها می‌شود! به نظر می‌رسد اگر قرار است روزه‌خواری بعضی از اعضای تیم‌های فوتبال محل اشكال باشد، مجموعه‌ای نظیر فدراسیون این رشته ورزشی وظیفه دارد به موضوع مزبور بپردازد و اصولا بهتر است آقایان به جای پرداختن به آرایش موی فوتبالیست‌ها یا اندازه ناخن آنها(!) به رتق و فتق چنین مسایلی بپردازند تا اعضای مجلس شورای اسلامی یا حداقل یك فراكسیون آن – با فراغ بال بیشتری ذهن خود را معطوف به بحث‌های كلان جاری كشور، از جمله اعتماد به وزرای مطروحه كنند!
