مربیان برزیلی که همچون فوتبالیست های این کشور در سه دهه اخیر نقش پر رنگی در پیشرفت فوتبال در قاره کهن داشته و در تمام لیگ های باشگاهی آسیا حضوری بارز دارند، نیمکت های غالبا گران قیمت تیم های آسیایی را در شرایطی به مربیان اروپایی واگذار کرده اند که «پر افتخارترین» مردان جام ملت های آسیا محسوب می شوند!
در 14 دوره سپری شده از جام ملت های آسیا، مربیان برزیلی 4 بار عنوان قهرمانی را برای تیم های ملی تحت رهبری خود به ارمغان آورده اند که هر 4 قهرمانی در هشت دوره اخیر مسابقات و از زمان ورود آن ها به فوتبال آسیا اتفاق افتاده است.
کارلوس آلبرتو پریرا تنها مربی تاریخ جام ملت های آسیاست که با دو تیم موفق به کسب قهرمانی شده؛ این مربی شهیر در سال 1980 با کویت جام را تصاحب کرد و در سال 1988 با عربستان سعودی قهرمان شد. زیکو ستاره اسبق فوتبال برزیل نیز با ژاپن در سال 2004 جام را بالای سر برد و ژوران وی یرا که سپاهان را به نایب قهرمانی لیگ برتر رساند، دوره قبلی مسابقات جام ملت ها را با کسب قهرمانی همراه با عراق سپری کرد.
آلمان دارای بیشترین سهمیه!
در حالی که برزیلی ها بعنوان صاحبان بیشترین عناوین قهرمانی در جام ملت های آسیا در جام پانزدهم حضور ندارند، آلمان تنها کشوریست که دو سهمیه در صندلی رهبری 16 تیم حاضر در مسابقات را بخود اختصاص داده است. وولفگانگ سیدکا سرمربی عراق و هولگر اوسیک سرمربی استرالیا دو مربی آلمانی حاضر در این دوره هستند. از 16 مربی حاضر در جام ملت های آسیا 9 مربی اروپایی و هفت مربی آسیایی هستند.
افشین قطبی (ایران)، سلمان الشریده (بحرین)، کیم جونگ هون (کره شمالی)، چو کوانگ رای (کره جنوبی)، وادین آبراموف (ازبکستان) و چائو هونگ بو (چین) شش مربی ای هستند که رهبری تیم های ملی کشورهای زادگاه خود را بر عهده دارند؛ عدنان حمد عراقی نیز هفتمین مربی آسیایی حاضر در جام می باشد که زمامدار امور فنی تیم ملی اردن است.
بغیر از مربیان آلمانی تیم های ملی عراق و استرالیا، هفت مربی اروپایی دیگر نیز در جام پانزدهم حضور دارند که اولین آن ها در بازی افتتاحیه شکست غیر منتظره ای را متحمل شد: برونو متسو از فرانسه (قطر)، آلبرتو زاکرونی از ایتالیا (ژاپن)، تیتا والریو از رومانی (سوریه)، خوزه پیسیرو از پرتغال (عربستان سعودی)، باب هافتون (هند)، استریچکو کاتانچ از اسلوونی (امارات) و جوران توویدزیچ (کویت).