به گزارش خبرنگار فرهنگی فارس، روز گذشته روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در خبری با ذوق‌زدگی بسیار از «حضور گسترده سینمای ایران در جشنواره تونسی» خبر داد.
نگاهی به متن این خبر و مهمترین فیلم‌های سینمایی حاضر در جشنواره قرطاج(کارتاژ) تونس نشان می‌دهد هیچ برنامه‌ای در حضور فیلم‌های ایرانی در این جشنواره‌ها نبوده است.
از ایران در این جشنواره 5 فیلم «راه آبی ابریشم» به کارگردانی محمدرضا بزرگ‌نیا، «مصائب چارلی» ساخته علیرضا سعادت‌نیا، «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی اصغر فرهادی، «یه حبه قند» کار رضا میرکریمی و «مرگ کسب و کارمن است» ساخته امیرحسین ثقفی حضور دارند.
اما تنها می‌توان به دو فیلم «راه آبی ابریشم» و «یه حبه قند» به عنوان دو فیلمی که تا حدی به واقعیت‌های ایران نزدیک است امید داشت و سه فیلم دیگر جدای فیلم «مصائب چارلی» ولو اینکه اسکار را هم گرفته باشند نمی‌توانند در دوره‌ای که جهان عرب پس از انقلاب‌های عربی به دنبال الگوی واقعی زندگی هستند دیدن این فیلم‌ها را پیشنهاد کرد.
عدم توازن این فیلم‌ها سوال برانگیز است اما حضور مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در سال جاری در جشنواره قلبیلیه، و در جشنواره فیلم قرطاج 2012 پس از عدم حضور در جشنواره‌های سینمای تونس در سال 2011 و همچنین تلاش برای کارهای مشترک با تونس پسندیده است.
اما سینمای ایران باید از کوچکترین فرصت‌ها بهترین استفاده‌ها را بکنند و به اکثر سوالات مردم و سینماگران در جهان عرب درباره ایران پاسخ بدهند.
سینمایی که می‌خواهد نماینده انقلاب اسلامی باشد باید با بهترین فیلم‌هایش به این جشنواره‌ها برود و آنگاه باید سوال کرد جایگاه فیلم‌هایی چون «قلاده‌های طلا» که می‌تواند به سوالات درباره حوادث پس از انتخابات 88 پاسخ دهد، فیلم «روزهای زندگی» که یکی از مهمترین جریان‌های سینمای ایران، یعنی سینمای دفاع مقدس را نمایندگی می‌کند و از این دست فیلم‌ها در حضور ایران در جشنواره‌های خارجی کجاست؟
و سوال دیگر اینکه آیا مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و در کل سازمان سینمایی چه طرح‌هایی برای اکران فیلم‌های ایران در این کشورها دارند و شفیع آقامحمدیان که به تونس سفر کرده در این باره نیز تلاش می‌کند؟
شاید بد نباشد به گفته‌های محمد خزاعی در گفت‌وگوی روز گذشته‌اش با خبرنگار فارس اشاره کنیم که گفت: من فکر می‌کنم به اندازه‌ای که بحث اکران و نمایش فیلم‌های ایرانی در خارج از کشور حائز اهمیت خواهد بود، حضور جشنواره‌های خارجی از اهمیت برخوردار نیست. حضور در جشنواره‌های خارجی تنها وقتی حائز اهمیت است که ما یک فیلم خوب داشته باشیم که در جشنواره‌ها نمایش داده شود و بتواند اکران جهانی بگیرد و در حال حاضر به جهت اینکه در دنیا ذائقه بسیاری از مردم برای دیدن فیلم‌های ایرانی آماده نیست، ما باید هزینه‌هایی پرداخت کنیم.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: farsnews.com
مطالب پیشنهادی:
شعر معروف «روباه و زاغ» واقعاً سروده‌ی کیست؟
جایزه اصلی جشنواره فیلم «مانهایم» آلمان در دستان نیکی کریمی
رونمایی از رمان مجید قیصری با لعنت بر صادق هدایت!
موفق‌ترین بازیگران سینمای جهان در گیشه کدام‌اند؟
اندیشه فولادوند در «چاله»