تماشای فیلم بعد از شام یکی از تفریحات مورد علاقه شاه و بخشی دائمی از برنامه های شبانه میهمانی با خواهران و برادرانش بود. به کمدی های سبک فرانسوی علاقه ای ویژه داشت.

دایره مینا محصول سال 1353 یکی از فیلم های مهرجویی است که پس از ساخت به صورت غیر رسمی توقیف و تصمیم گیری درباره آن به دربار واگذار شد. نکته جالب توجه این است که فرح پهلوی با این اثر موافق بود اما محمد رضا نسبت به آن نظر مساعدی نداشت.

به گزارش "کافه سینما" به نقل از سینما پلاس در بخشی از کتاب «نگاهی به شاه» نوشته عباس میلانی درباره این اختلاف نظر آمده است: «تماشای فیلم بعد از شام یکی از تفریحات مورد علاقه شاه و بخشی دائمی از برنامه های شبانه میهمانی با خواهران و برادرانش بود. به کمدی های سبک فرانسوی علاقه ای ویژه داشت. به علاوه فیلم های هالیوودی و تفریحی را معمولا بر فیلم های جدی هنری ترجیح می داد. گهگاه فیلمی جنجالی که محل نزاع سانسورچیان و دستگاه های مختلف قرار گرفته بود، برای تصمیم گیری نهایی به نیاوران آورده می شد و شاه م ملکه درباره پخش یا عدم پخش آن تصمیم می گرفتند».

در ادامه این مطلب می خوانیم: «ملکه می کوشید شاه را به تماشای فیلم های جدی تر، به وژه آنان که ساخت کارگردانان ایرانی بود وادارد. یکی از این فیلم ها «دایره مینا»اثر داریوش مهرجویی بود. محور اصلی فیلم تجارت خون بود که به ویژه در محلات فقیر نشین تهران و معتادان شهر رواج داشت. دکتر منوچهر اقبال که در آن زمان ـ و از سال ها پیش از ماجرا ـ ریاست جامعه پزشکی ایران را به عهده داشت، از پخش فیلم جلوگیری کرده بود. می گفت حرفه پزشکی در ایران را تحقیر و تخفیف می کند. ملکه که خواستار پخش فیلم بود. اصرار داشت که شاه هم به تماشای آن بنشیند. و درباب نشان دادن یا ندادن آن نظرش را اظهار کند.

بالاخره شبی نسخه ای از فیلم را به کاخ نیاوران آوردند. و برای شاه و ملکه و مهمانان آن شب به نمایش گذاشتند. وسط فیلم شاه به خشم و اعتراض از جا برخواست و اتاق سینما را ترک گفت و به زبانی بلند و پر اعتراض ادعا کرد که این به اصلاح روشنفکران ـ یا آنچنان که رسم مالوف شوخی هایش با علم بود، این اَن تلکتوئل ها ـ چرا همیشه به جنبه های تیره هستی دلبسته اند و تنها سیاهی های جامعه را نشان می دهند؟

دایره مینا فیلم سینمایی ایرانی ساخته شده در ۱۳۵۳ به کارگردانی داریوش مهرجویی است. پنجمین فیلم داریوش مهرجویی و نخستین فیلم رنگی او و دومین کار مشترک او و غلامحسین ساعدی است. فیلم سرانجام در سال۱۳۵۶ پروانه نمایش گرفت و پس از حضور در جشنواره پاریس و برلین، در فروردین ۱۳۵۷ در ایران اکران شد.

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: caffecinema.com

مطالب پیشنهادی:
درخواست رئیس جمهور از پوران درخشنده
10 وسیله جالب عکاسی که همه عکاس ها از آنها خوششان می آید!!
فیلم‌هایی که مایه خجالت سازندگان‌شان شدند! + عکس
سریال جایگزین «مدینه» مشخص شد
مرضیه برومند: مسئولین دنبال نکات غیراخلاقی در مدرسه موش ها بودند!!