می‌گویند سینمای ایران پیش از پیروزی انقلاب و در سال 56 ورشكسته شده بود؛ چون مردم علاقه‌ای به رفتن به سینما نداشتند، اكنون آمار می‌گوید كه هر ایرانی...
 
 چرا مردم به سینما نمی‌روند؟
 
هر ایرانی به صورت میانگین هر 5 سال یك بار به سینما می‌رود! این خبری بود كه چندی پیش روی خروجی یكی از خبرگزاری‌ها قرار گرفت و باعث تعجب بسیاری از دست‌اندركاران سینما و عموم مردم شد و كارشناسان را با این پرسش مواجه كرد؛ در شرایطی كه در همه دنیا حتی در كشورهایی كه فناوری و ارتباطات رسانه‌ای حرف اول را می‌زنند سینما یكی از فرح‌بخش‌ترین و جذاب‌ترین تفریح‌ها به شمار می‌آید، چگونه می‌شود در كشور ما كه سرگرمی‌ها، تنوع گسترده‌ای ندارند، مردم تمایلی به رفتن به سینما ندارند؟
یكی از مشكلات اساسی كه سینمای ایران را سال‌هاست تهدید به نابودی می‌كند، نبود سالن كافی و عدم پراكندگی صحیح جغرافیایی سالن‌های موجود براساس توسعه شهرهاست. سالن‌های سینما كه سال‌ها پیش ساخته شده‌اند، معمولا در مراكز شهر قرار دارند و مردمی كه اكنون از این مراكز فاصله گرفته‌اند، وقت و انرژی ندارند كه برای تماشای یك فیلم مسافت زیادی را طی كنند و در ترافیك سنگین معطل بمانند.
سیروس تسلیمی، یكی از تهیه‌كنندگان و توزیع‌كنندگان فیلم در این باره  گفت: محل جغرافیایی، یكی از پارامترهای مهم در جذب مخاطب به سینماست كه متاسفانه در كشور ما كمتر به آن توجه می‌شود. مردم زمانی به سینما می‌روند كه سالن مناسب در نزدیكی محل زندگی آنها وجود داشته باشد.
تسلیمی در ادامه افزود: امكانات رفاهی و سرگرمی كه در سالن‌های سینما برای مردم در نظر گرفته می‌شود نیز مشوق مردم در رفتن به سینماست كه آن هم در كشور ما و در سالن‌سازی معمولا لحاظ نمی‌شود.
بازیگران سینما همیشه در بین مردم طرفداران پروپاقرصی دارند. هرچه این طرفداران بیشتر باشند، اشتیاق مردم به رفتن به سینما بیشتر می‌شود؛ اما زمانی این اشتیاق تداوم پیدا می‌كند كه بازیگران سینما تبدیل به ستاره شوند؛ در حالی كه سال‌هاست ستاره‌سازی در كشور ما منسوخ شده است.
تسلیمی در این باره گفت: 50 درصد فروش یك فیلم را ستارگان سینما تضمین می‌كنند. مردم به دیدن فیلم‌های آنها می‌روند و به دلایل مختلف با آنها همذات‌پنداری می‌كنند؛ اما در كشور ما ستاره‌سازی انجام نمی‌شود؛ چون زندگی یك ستاره زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد و هیچ بازیگری دوست ندارد مردم از زندگی خصوصی او باخبر شوند. البته این را هم نباید نادیده گرفت كه همین زیر ذره‌بین قرار گرفتن باعث می‌شود تا او ممنوع‌التصویر شود.

زندگی در سینما جاری نیست

فیلمنامه و داستان، یكی دیگر از پارامترهای مهمی است كه باعث می‌شود مردم برای دیدن یك فیلم سینمایی ترغیب شوند؛ اما داستان‌هایی كه در سینمای ایران مطرح می‌شوند، اكنون دیگر برای مردم جذابیت لازم را ندارند. علیرضا داوودنژاد چندی پیش در گفتگو با خبرنگار جام‌جم گفت: زمانی مردم به دیدن فیلم‌های ایرانی گرایش پیدا می‌كنند كه زندگی و آرزوهای خود را در فیلم‌ها ببینند؛ اما اكنون در سینمای ایران، زندگی مردم جاری نیست.
سیروس تسلیمی هم ضعف فیلمنامه را در سینمای ایران جدی می‌داند. وی در این باره گفت: حیطه داستان و قصه‌گویی در سینمای ما محدود است. كارگردانان و فیلمنامه‌نویسان بنابر دلایلی به سراغ ژانر سیاسی نمی‌روند، به دلیل نداشتن ابزار لازم، سینماگران به سراغ ژانر پلیسی هم نمی‌روند. فیلم‌های رمانتیك به معنای جهانی‌اش در كشور ما امكان ساخت و پخش ندارند، بنابراین روزبه‌روز تنوع داستان‌پردازی در سینمای ما محدودتر می‌شود و به همین دلیل است كه مردم تمایلی به رفتن به سینما و دیدن داستان‌های تكراری ندارند.
داوودنژاد هم متنوع نبودن موضوع در سینمای ایران را دلیلی بر گرایش مردم به دیدن فیلم‌های خارجی كه به صورت قاچاق و از طریق ماهواره به ایران می‌رسد، دانسته و معتقد است كه دولت نتوانسته با برنامه‌ریزی مناسب تولیدات سینمای داخلی را آنقدر متنوع كند تا هر مخاطب با هر سلیقه بتواند از این محصولات استفاده كند. تمام كشور، تهران نیست. شهرستانی‌ها هم حق دارند به سینما بروند و فیلم خوب ببینند؛ اما توزیع نامناسب فیلم تاكنون باعث شده است تا بسیاری از سینماها در شهرستان‌ها تعطیل شوند. تسلیمی با بیان این نكته كه اتحادیه توزیع‌كنندگان فیلم در حال شكل‌گیری است، گفت: تاكنون تولید و توزیع فیلم صاحب یك اتحادیه مشترك بودند كه با قانون جدید خانه سینما كه هر صنف باید یك اتحادیه داشته باشد، قرار شد اتحادیه مستقل توزیع‌كنندگان فیلم هم تشكیل شود كه با شكل گرفتن این اتحادیه، توزیع فیلم سروسامان می‌گیرد و چون اتحادیه به روند توزیع فیلم در شهرستان‌ها هم نظارت خواهد داشت، سالن‌های سینما در شهرستان‌ها بدون فیلم نخواهند ماند و با فیلم‌های روز تغذیه خواهند شد.
تسلیمی توزیع مناسب فیلم را هم یكی دیگر از دلایل موثر در جذب مردم به سینماها دانست.
می‌گویند سینمای ایران پیش از پیروزی انقلاب و در سال 56 ورشكسته شده بود؛ چون مردم علاقه‌ای به رفتن به سینما نداشتند، اكنون آمار می‌گوید كه هر ایرانی هر 5 سال یك بار به سینما می‌رود! این آمار شاید زنگ خطری برای متولیان سینمای ایران باشد كه با تمهیداتی، جلوی ورشكستگی سینمای ایران را بگیرند.
 
 
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: jamejamonline.ir