1- جلسه پرسش و پاسخ فیلم «پستچی سه بار در نمی زند» نیز مثل سایر جلسات این دوره از جشنواره، خالی از سوالات و انتقادات جدی بود و در نتیجه ساکت و آرام برگزار شد.
۲- فیلم «پستچی ...» تفاوت های فراوانی با دیگر آثار فتحی داشت و سوالات زیادی هم درباره این موضوع از کارگردان پرسیده شد. اما شاید مهم ترین سوال، سوالی بود که درباره ژانر وحشت بودن فیلم و چگونگی نگاه فتحی به ژانر پرسیده شد. فتحی گفت؛«تمام سینماگرهای ما به ژانر معتقدند و دلیلی ندارد من با آن شوخی کنم. فیلم یک بستر معمایی - جنایی دارد که در کارهای دیگرم مثل «پهلوانان نمی میرند» حتی «شب دهم» هم دیده می شود. اما اعتقاد ندارم کدامین فیلم در ژانر وحشت ساخته شده ولی می پذیرم که نسبت به کارهای دیگرم متفاوت تر است.»
۳- «خیلی من را اذیت می کند.» فتحی سخنانش را درباره فردین خلعتبری آهنگساز با این عبارت شروع کرد. او گفت همیشه با فردین دعوا می کند، قهر می کند، تلفن جواب نمی دهد و در کل همکاری پرتنشی با او دارد اما با وجود این همه چالش و کشمکش به دلیل حس اعتماد دوطرفه یی که بین شان وجود دارد، نتیجه کار همیشه خوب است. اگر اعتماد وجود دارد پس دعوا برای چه و اگر در این حد دعوا و تفاوت سلیقه وجود دارد، پس نتیجه خوب از کجا می آید؟ اگر خودشان فهمیدند، ما هم می فهمیم.
۴- از پایان کلیشه یی و بعضی از موقعیت های فیلم، کاملاً مشهود بود که توجه سازندگانش بیشتر به سمت گیشه بوده است تا ساختن فیلمی باارزش. فتحی درباره این موضوع گفت؛ «داستان، داستان مرغ و تخم مرغ است، از یک سو می خواهیم فیلمی بسازیم که به صنعت سینما کمک کند و مخاطب عام و عامه مردم را به سینما بکشد و از سوی دیگر مخاطب خاص را هم راضی نگه دارد.» این دغدغه یی است که هر کارگردانی دارد. درباره پایان فیلم هم باید بگویم من به این پایان ها اعتقاد دارم و فکر می کنم اگر روزی از خواب بیدار شویم و پرنده عشق روی شانه هایمان ننشسته باشد، آن روز، روز تنهایی و مرگ ماست.
به همین دلیل پایان فیلم را عاشقانه گذاشتم، البته گویا فتحی دقیقاً اولین جمله یی را که در این جلسه گفته بود، فراموش کرده بود؛«پایان بندی این فیلم آوانسی بود که به مخاطب عام دادیم.» جواد نوروزبیگی تهیه کننده این فیلم هم درباره این مساله گفت؛«فیلمنامه را که خواندم نگاهی به گیشه داشتم اما نگاه اولیه ام به فیلم ها، گیشه نیست. البته در انتخاب بازیگران هم به میزان فروش فیلم فکر می کردم.» اما باران کوثری یکی از بازیگران فیلم که لحظاتی بعد از صحبت های دوگانه تهیه کننده و کارگردان وارد سالن شده و آنها را نشنیده بود، در جواب سوال رامتین شهبازی مجری جلسه، که درباره میزان باورپذیری صحنه پایانی فیلم برای خود کوثری بود، گفت؛«در صحبت هایی که در تمرین ها و خواندن فیلمنامه می شد، به این نتیجه رسیدیم که رابطه بین این دو شخصیت کم کم باید شکل بگیرد ولی اگر راستش را بخواهید دیالوگ های انتهایی بعداً اضافه شد و در فیلمنامه اولیه نبود.» کوثری ناخواسته حرف های دوپهلوی فتحی و نوروزبیگی را یک پهلو،،، کرد.
۵- نوروزبیگی در جواب سوالی که به ممنوع بودن تماشای فیلم برای زیر ۱۳ ساله ها اشاره می کرد و آن را تبلیغی برای پرفروش تر شدن فیلم می دانست، جمله جالبی گفت؛ «امیدوارم شرایطی فراهم شود که زیر ۱۳ ساله ها هم بتوانند فیلم را ببینند.»
۶- از طرف یکی از روزنامه های وابسته به جریان اصولگرا سوالی پرسیده شد که به حذف نقطه عطف انقلاب از تاریخ در این فیلم اعتراض می کرد و نبود نسبت های سیاسی در قسمت هایی از فیلم که در زمان حال می گذرد را تحت تاثیر ملاحظاتی خاص می دانست. فتحی در جواب این سوال گفت؛«این فیلم اصلاً سیاسی نیست. مصلحت و ملاحظه یی هم در کار نبوده است. مساله من در وهله اول فرهنگ است و نسبت فرهنگ با تاریخ و در پی آن سیاست، توجیه شدنی است. اما مسائل و مشکلات سیاسی روز در این اثر بحث من نبوده است.»
۷- در اواسط جلسه یادداشتی به دست رامتین شهبازی رسید که نویسنده اش به پارتی بازی در خواندن سوالات و انتخاب منظوردار پرسش ها اعتراض کرده بود. شهبازی پس از خواندن یادداشت گفت؛«من سوالاتی که چند بار تکرار شده اند را می خوانم و هیچ توطئه یی در کار نیست.»
۸- از فردین خلعتبری سوال شد که «چرا به نظر می رسد موسیقی فیلم ارژینال نیست؟» خلعتبری نیز در جواب گفت باید به سکانس، ساز و قسمت مورد نظر فیلم اشاره شود. جمله پایانی خلعتبری، حاضران را به خنده انداخت «سوال خیلی خیلی خوبی است اما من جوابش را نمی دانم.»
۹- همه می دانند که امسال تغییرات فراوانی در سینمای مطبوعات اتفاق افتاده است. اما یکی از تغییرات ناخوشایند امسال عوض شدن جای عوامل فیلم با منتقدان و خبرنگاران است. عوض شدن از این لحاظ که در اکثر جلسات این عوامل فیلم ها هستند که با توپ پر به جلسات می آیند و به اهالی مطبوعات اعتراض می کنند.
۱۰- در جلسه پرسش و پاسخ همین فیلم نیز رویا تیموریان به حاضران یادآوری می کرد که این نشست ها جای تحلیل نیست و به سوالاتی که هفته گذشته در جلسه فیلم «زادبوم» مطرح شده بود، اعتراض کرد. همچنین در پایان جلسه حسن فتحی هم همین صحبت ها را مطرح کرد و گفت جشنواره جای جشن و پایکوبی است و روند جلسات را به ضرر کلیت سینما دانست. این صحبت ها در حالی گفته می شود که امسال نسبت به سال های گذشته جلسات آرام تری را پشت سر گذاشته ایم و از بحث های غیرمنطقی و انتقادات یک طرفه خبری نیست (به استثنای فیلم «می زاک» که هر انسان منصفی می توانست قضاوت کند بی احترامی از کجا شروع شد و صحبت کدام طرف غیرمنطقی بود) اما دلگیرکننده ترین اتفاق این بحث، بی پاسخ گذاشتن اتهاماتی که پاسخ دارند، از طرف اهالی مطبوعات و سکوت آنها است.
۲- فیلم «پستچی ...» تفاوت های فراوانی با دیگر آثار فتحی داشت و سوالات زیادی هم درباره این موضوع از کارگردان پرسیده شد. اما شاید مهم ترین سوال، سوالی بود که درباره ژانر وحشت بودن فیلم و چگونگی نگاه فتحی به ژانر پرسیده شد. فتحی گفت؛«تمام سینماگرهای ما به ژانر معتقدند و دلیلی ندارد من با آن شوخی کنم. فیلم یک بستر معمایی - جنایی دارد که در کارهای دیگرم مثل «پهلوانان نمی میرند» حتی «شب دهم» هم دیده می شود. اما اعتقاد ندارم کدامین فیلم در ژانر وحشت ساخته شده ولی می پذیرم که نسبت به کارهای دیگرم متفاوت تر است.»
۳- «خیلی من را اذیت می کند.» فتحی سخنانش را درباره فردین خلعتبری آهنگساز با این عبارت شروع کرد. او گفت همیشه با فردین دعوا می کند، قهر می کند، تلفن جواب نمی دهد و در کل همکاری پرتنشی با او دارد اما با وجود این همه چالش و کشمکش به دلیل حس اعتماد دوطرفه یی که بین شان وجود دارد، نتیجه کار همیشه خوب است. اگر اعتماد وجود دارد پس دعوا برای چه و اگر در این حد دعوا و تفاوت سلیقه وجود دارد، پس نتیجه خوب از کجا می آید؟ اگر خودشان فهمیدند، ما هم می فهمیم.
۴- از پایان کلیشه یی و بعضی از موقعیت های فیلم، کاملاً مشهود بود که توجه سازندگانش بیشتر به سمت گیشه بوده است تا ساختن فیلمی باارزش. فتحی درباره این موضوع گفت؛ «داستان، داستان مرغ و تخم مرغ است، از یک سو می خواهیم فیلمی بسازیم که به صنعت سینما کمک کند و مخاطب عام و عامه مردم را به سینما بکشد و از سوی دیگر مخاطب خاص را هم راضی نگه دارد.» این دغدغه یی است که هر کارگردانی دارد. درباره پایان فیلم هم باید بگویم من به این پایان ها اعتقاد دارم و فکر می کنم اگر روزی از خواب بیدار شویم و پرنده عشق روی شانه هایمان ننشسته باشد، آن روز، روز تنهایی و مرگ ماست.
به همین دلیل پایان فیلم را عاشقانه گذاشتم، البته گویا فتحی دقیقاً اولین جمله یی را که در این جلسه گفته بود، فراموش کرده بود؛«پایان بندی این فیلم آوانسی بود که به مخاطب عام دادیم.» جواد نوروزبیگی تهیه کننده این فیلم هم درباره این مساله گفت؛«فیلمنامه را که خواندم نگاهی به گیشه داشتم اما نگاه اولیه ام به فیلم ها، گیشه نیست. البته در انتخاب بازیگران هم به میزان فروش فیلم فکر می کردم.» اما باران کوثری یکی از بازیگران فیلم که لحظاتی بعد از صحبت های دوگانه تهیه کننده و کارگردان وارد سالن شده و آنها را نشنیده بود، در جواب سوال رامتین شهبازی مجری جلسه، که درباره میزان باورپذیری صحنه پایانی فیلم برای خود کوثری بود، گفت؛«در صحبت هایی که در تمرین ها و خواندن فیلمنامه می شد، به این نتیجه رسیدیم که رابطه بین این دو شخصیت کم کم باید شکل بگیرد ولی اگر راستش را بخواهید دیالوگ های انتهایی بعداً اضافه شد و در فیلمنامه اولیه نبود.» کوثری ناخواسته حرف های دوپهلوی فتحی و نوروزبیگی را یک پهلو،،، کرد.
۵- نوروزبیگی در جواب سوالی که به ممنوع بودن تماشای فیلم برای زیر ۱۳ ساله ها اشاره می کرد و آن را تبلیغی برای پرفروش تر شدن فیلم می دانست، جمله جالبی گفت؛ «امیدوارم شرایطی فراهم شود که زیر ۱۳ ساله ها هم بتوانند فیلم را ببینند.»
۶- از طرف یکی از روزنامه های وابسته به جریان اصولگرا سوالی پرسیده شد که به حذف نقطه عطف انقلاب از تاریخ در این فیلم اعتراض می کرد و نبود نسبت های سیاسی در قسمت هایی از فیلم که در زمان حال می گذرد را تحت تاثیر ملاحظاتی خاص می دانست. فتحی در جواب این سوال گفت؛«این فیلم اصلاً سیاسی نیست. مصلحت و ملاحظه یی هم در کار نبوده است. مساله من در وهله اول فرهنگ است و نسبت فرهنگ با تاریخ و در پی آن سیاست، توجیه شدنی است. اما مسائل و مشکلات سیاسی روز در این اثر بحث من نبوده است.»
۷- در اواسط جلسه یادداشتی به دست رامتین شهبازی رسید که نویسنده اش به پارتی بازی در خواندن سوالات و انتخاب منظوردار پرسش ها اعتراض کرده بود. شهبازی پس از خواندن یادداشت گفت؛«من سوالاتی که چند بار تکرار شده اند را می خوانم و هیچ توطئه یی در کار نیست.»
۸- از فردین خلعتبری سوال شد که «چرا به نظر می رسد موسیقی فیلم ارژینال نیست؟» خلعتبری نیز در جواب گفت باید به سکانس، ساز و قسمت مورد نظر فیلم اشاره شود. جمله پایانی خلعتبری، حاضران را به خنده انداخت «سوال خیلی خیلی خوبی است اما من جوابش را نمی دانم.»
۹- همه می دانند که امسال تغییرات فراوانی در سینمای مطبوعات اتفاق افتاده است. اما یکی از تغییرات ناخوشایند امسال عوض شدن جای عوامل فیلم با منتقدان و خبرنگاران است. عوض شدن از این لحاظ که در اکثر جلسات این عوامل فیلم ها هستند که با توپ پر به جلسات می آیند و به اهالی مطبوعات اعتراض می کنند.
۱۰- در جلسه پرسش و پاسخ همین فیلم نیز رویا تیموریان به حاضران یادآوری می کرد که این نشست ها جای تحلیل نیست و به سوالاتی که هفته گذشته در جلسه فیلم «زادبوم» مطرح شده بود، اعتراض کرد. همچنین در پایان جلسه حسن فتحی هم همین صحبت ها را مطرح کرد و گفت جشنواره جای جشن و پایکوبی است و روند جلسات را به ضرر کلیت سینما دانست. این صحبت ها در حالی گفته می شود که امسال نسبت به سال های گذشته جلسات آرام تری را پشت سر گذاشته ایم و از بحث های غیرمنطقی و انتقادات یک طرفه خبری نیست (به استثنای فیلم «می زاک» که هر انسان منصفی می توانست قضاوت کند بی احترامی از کجا شروع شد و صحبت کدام طرف غیرمنطقی بود) اما دلگیرکننده ترین اتفاق این بحث، بی پاسخ گذاشتن اتهاماتی که پاسخ دارند، از طرف اهالی مطبوعات و سکوت آنها است.
گردآوری:گروه فرهنگ و هنر سيمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع:aftab.ir