یك مومیایی چندهزار ساله بازدیدكنندگان را به یكی از موزه‌های چین می‌كشاند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از شینهوا، پنج سال پس از كشف یك مومیایی سه‌هزار و 800 ساله در قبرستانی تاریخی در استان ژینجیانگ (xinjiang) مسؤولان موزه‌ی این شهر تنها عاملی را كه سبب شده است، در شرایط فعلی اقتصاد جهانی این موزه با افزایش بازدیدكننده مواجه باشد، مومیایی لولان (Loulan) می‌دانند كه از آن به‌عنوان مومیایی خندان نیز یاد می‌شود.
این مومیایی كه به یك زن جوان تعلق دارد، در سال 2004 میلادی در قبرستانی تاریخی كشف شده و از آن زمان تاكنون به‌دلیل صورت زیبای زن جوان و لبخندش به شهرت جهانی رسیده است.
اكنون سالانه صدها هزار بازدیدكننده كه بخش قابل توجهی از آن‌ها گردشگران خارجی‌اند، برای دیدن مومیایی لولان به این موزه می‌آیند.
موزه‌ی شهر ژینجیانگ یكی از غنی‌ترین موزه‌های كشور چین است كه در سال 1959 میلادی تأسیس شده و یك‌بار نیز در سال 2005 میلادی بازسازی شده است.
در سال‌های اخیر، تمایل مردم چین برای دیدن موزه‌های این كشور به‌شدت كاهش یافته است، ولی موزه‌ی شهر ژینجیانگ به‌دلیل داشتن این مومیایی منحصربه‌فرد، شرایط متفاوتی را تجربه می‌كند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از شینهوا، پنج سال پس از كشف یك مومیایی سه‌هزار و 800 ساله در قبرستانی تاریخی در استان ژینجیانگ (xinjiang) مسؤولان موزه‌ی این شهر تنها عاملی را كه سبب شده است، در شرایط فعلی اقتصاد جهانی این موزه با افزایش بازدیدكننده مواجه باشد، مومیایی لولان (Loulan) می‌دانند كه از آن به‌عنوان مومیایی خندان نیز یاد می‌شود.
این مومیایی كه به یك زن جوان تعلق دارد، در سال 2004 میلادی در قبرستانی تاریخی كشف شده و از آن زمان تاكنون به‌دلیل صورت زیبای زن جوان و لبخندش به شهرت جهانی رسیده است.
اكنون سالانه صدها هزار بازدیدكننده كه بخش قابل توجهی از آن‌ها گردشگران خارجی‌اند، برای دیدن مومیایی لولان به این موزه می‌آیند.
موزه‌ی شهر ژینجیانگ یكی از غنی‌ترین موزه‌های كشور چین است كه در سال 1959 میلادی تأسیس شده و یك‌بار نیز در سال 2005 میلادی بازسازی شده است.
در سال‌های اخیر، تمایل مردم چین برای دیدن موزه‌های این كشور به‌شدت كاهش یافته است، ولی موزه‌ی شهر ژینجیانگ به‌دلیل داشتن این مومیایی منحصربه‌فرد، شرایط متفاوتی را تجربه می‌كند.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture