به گزارش تهران امروز، احتمالا این را نمی‌دانستید كه هیتلر علاوه بر علاقه به نژاد آریایی و تنفر از دیگر نژادها چقدر عاشق قالی ایرانی بوده است. شدت علاقه رهبر نازی‌ها به قالی ایران به حدی بود كه اكثر اتاق‌ها و سالن‌های محل كارش را با قالی‌های ایرانی مفروش كرده بود. قالی‌های ایرانی هیتلر در نوع خود از نفیس‌ترین فرش‌های دستباف ایرانی قلمداد می‌شد، اما پس از جنگ جهانی دوم و بمباران شهر برلین از اغلب این قالی‌ها نشانی بدست نیامد. تنها 24 سال بعد در ژوئیه 1969 خبر حراج یكی از قالی‌های نفیس هیتلر در لس آنجلس آمریكا توجه همگان را به خود جلب كرد. این قالی 105 متری به سلیقه و سفارش هیتلر برای دفتر كنفرانس او بافته شده بود. طول و عرض این قالی نفیس 15 در 7 متر بود، نقوش زیبا و ظریفی داشت، عمدتا از رنگ‌های كدر بهره برده بود و بافتن آن در سلطان آباد اراك هشت سال به طول انجامیده بود.
خبر حراج قالی هیتلر توجه بسیاری از شخصیت‌ها و كلكسیون داران را به خود جلب كرد و باعث جلب توجه افكار عمومی نسبت به قالی دستباف ایرانی شد. چندانكه در حراج مذكور علاوه قالی هیتلر 86 قطعه قالی و قالیچه ایرانی دیگر نیز عرضه شد و به فروش رسید. در مراسم حراج قالی هیتلر گروهی از شخصیت‌ها و بازرگانان معروف آمریكا رقابت داشتند. قالی در سالن مخصوص یكی از هتل‌های معروف‌هالیوود به نمایش درآمد، آن را با ماشین‌های مخصوصی در سالن گستراندند و دوباره جمع كردند. مالكان قالی بازماندگان یك تاجر الماس و زغال سنگ در آفریقای جنوبی بودند كه پس از مرگ وی قالی نفیس را حراج كردند. معلوم نبود كه قالی هیتلر چگونه سر از آفریقای جنوبی درآورده بود اما به هر حال دست به دست شدن قالی پس از مرگ پیشوای نازی‌ها امر واضحی بود. سرانجام حراج برگزار شد و یك میلیونر آمریكایی قالی ایرانی هیتلر را به قیمت یك میلیون 220 هزار تومان خریداری كرد. در گزارشی كه از این حراج منتشر شد‌اشاره شده بود كه علاوه بر هیتلر چند شخصیت دیگر آلمان نازی از جمله گورینگ نیز به قالی‌های دستباف ایرانی علاقه داشتند. به همین علت علاوه بر اینكه تعداد زیادی قالی و قالیچه ایرانی مستقیما به‌وسیله مسئولان وقت سفارت آلمان در ایران خریداری شده بود، در حدود 100 قالی و قالیچه دیگر سفارش بافت به قالیبافان ایرانی داده بودند. بعضی از این قالی‌ها به دست‌شان رسید و بعضی دیگر به‌دنبال قطع روابط ایران و آلمان در اثر جنگ جهانی دوم نیمه كار ماند و بعدها كه تمام شد به‌اشخاص و موسسات دیگر ایرانی و خارجی فروخته شد.
گردآوری: گروه فرهنگ وهنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: tehrooz.com