بین سالهای 1322 تا 1326 در حالی كه هنوز رادیوهای ترانزیستوری رایج بود. اولین برنامه تكنوازی او از ایستگاه بیسیم در رادیو تهران اجرا شد. شماری از مردم فكر میكردند استاد حسین یاحقی برنامه را اجرا كرده است، اما برخلاف تصور همگان پرویز صدیقی پارسی متولد 31 شهریور 1314 تهران، كودك خردسالی بود كه این برنامه را اجرا میكرد و به همراه دایی و استاد خود حسین یاحقی در رادیو حضور پیدا كرده بود.
او را كودك اعجوبهای در رادیو میشناختند، اما به سبب آن كه پدرش اجازه نداد از نام فامیل خود استفاده كند، او خود را با نام پرویز یاحقی معرفی كرد و با این نام به فعالیتهای خود ادامه داد.
همكاری یاحقی جوان با رادیو در اركستر حسین یاحقی تا 15 سالگی وی ادامه داشت. وی در 16 سالگی توانست خود اركستری را راهاندازی كند و در 18 سالگی به واسطه پنجه و آرشه نرم و توانمندی، چیرهدستی و مهارتی كه در نوازندگی ویلون داشت، از سوی داوود پیرنیا، موسس برنامه گلها دعوت شد تا با برنامه گلهای رادیو كه استادانی چون صبا، مرتضی محجوبی و ادیب خوانساری در آن همكاری میكردند، همراه شود.
او را كودك اعجوبهای در رادیو میشناختند، اما به سبب آن كه پدرش اجازه نداد از نام فامیل خود استفاده كند، او خود را با نام پرویز یاحقی معرفی كرد و با این نام به فعالیتهای خود ادامه داد.
همكاری یاحقی جوان با رادیو در اركستر حسین یاحقی تا 15 سالگی وی ادامه داشت. وی در 16 سالگی توانست خود اركستری را راهاندازی كند و در 18 سالگی به واسطه پنجه و آرشه نرم و توانمندی، چیرهدستی و مهارتی كه در نوازندگی ویلون داشت، از سوی داوود پیرنیا، موسس برنامه گلها دعوت شد تا با برنامه گلهای رادیو كه استادانی چون صبا، مرتضی محجوبی و ادیب خوانساری در آن همكاری میكردند، همراه شود.
نوازندگی استادانه یك جوان 18 ساله در برنامه برگ سبز 36 با همراهی آواز ماهرانه استاد بیبدیل، اسماعیل ادیبخوانساری در دستگاه شور، اجرایی فراموش نشدنی را در رادیو رقم زد و این امر آغازی شد بر كار آهنگسازی یاحقی. وی در 20 سالگی سال 1334 و در اوج جوانی اولین آهنگ كلاسیك خود را در آواز شور و با شعری از نواب صفا با نام «ای امید دل من كجایی» با اركستر رادیو و صدای بنان اجرا كرد كه یكی از ماندگارترین كارهای او در زمینه آهنگسازی محسوب میشود كه شهرت وی را در موسیقی دوچندان كرد.
پرویز یاحقی در 27 سالگی نه تنها از تكنوازهای برنامهها و اركسترهای رادیویی بود، بلكه از چهرههای ثابت برنامههای موسیقی رادیو محسوب میشد و بسیاری از كارهایش را خود رهبری میكرد و با بزرگانی چون روحالله خالقی، مرتضی محجوبی، نواب صفا و بیژن ترقی همكاری بسیار نزدیكی داشت.
پس از مرگ داوود پیرنیا و تغییر برنامههای موسیقی رادیو گرچه یاحقی از هنرمندانی نبود كه از رادیو فاصله بگیرد، اما دیگر آن ارتباط تنگاتنگ را با رادیو نداشت، ولی همچنان از جمله هنرمندان موسیقی در رادیو محسوب میشد و به عنوان شخصی صاحب سبك در نوازندگی ویون مطرح و در روزنامهها و مجلات بسیار خبرساز بود.
بین سالهای 50 تا 56 با تغییر كلی ساختار برنامههای رادیویی ارتباط یاحقی با رادیو كم و كمتر و در نهایت قطع شد و از این زمان یاحقی به ضبط آثار خود روی آورد. وی پس از دورهای انزوا در 11 اسفند سال 1385 در سن 71 سالگی در خیابان نیلوفر تهران درگذشت.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: www.jamejamonline.ir