نورها، به شیوه‌ای رنگین و خودنمایانه، لکه‌های آب را تداعی می‌کنند و همچنان درک عابرین را نسبت به این که فواره از نوع مرسوم آن نیست، ارتقا می‌دهند. در عین حال، فواره الکتریکی...

ائــورورا / جفری بارتلت / ملبـورن - استرالیا
ائورورا (Aurora)
اثر جفری بارتلت که در چهارراهی پررفت وآمد نزدیک منطقه داکلند (Docklands) ملبورن قرار دارد، ترکیبی از منحنی‌هایی است از جنس استیل که به سازه‌های مهندسی و توانایی و قدرت کارهای مکانیکی اشاره دارد. بارتلت، که خود اهل ملبورن است، می‌گوید: «بخشی از خاطرات دوران کودکی‌ام را- تعطیلات سالانه ای که همراه خانواده با کشتی از ملبورن به تاسمانیا می‌رفتیم- به یاد می‌آورم و همچنین اشتیاق فراوان پدرم، زمانی که)  نشسته بود به تماشای بالا رفتن بارها و قرار گرفتن شان در سبد بارهای کشتی (توسط ماشین). این اولین تجربه من از ماشین آلات در مقیاس بزرگ، در پنج - شش سالگی‌ام، بود و دانستن ارزش جرثقیل‌های بزرگ، که ماشین‌های ما را بلند می‌کردند، تأثیر فراموش نشدنی‌ای که روی من گذارد.» ائورورا، احساس صلابتی را که در نیرو و امکانات فناوری (تکنولوژی) است، در کالبد مجسمه‌ای بیان می‌کند که اشکال شبکه مانند (تورهای فلزی) به کار رفته در آن یادآور سبدهای حمل کالا در کشتی (cargo) است. سازه با ارتفاع تقریبی 12 متر شامل چهار بخش استیل قرار گرفته روی زمین-  سه قوس (آرک) و یک حجم مدور است که از اتصالات قوس بیرون آمده و قطر همه آنها در محل اتصال به توده بافته شده (از شبکه فلزی) کم می‌شود. این حجم اُرگانیک به وسیله پشت بند ساده اما دینامیکی استحکام می‌یابد. تأثیر هیجان‌انگیز کار زمانی خود را نمایان می‌کند که در شب قسمت داخلی بخش بالا روشن می‌گردد، و بدین طریق پاها کمتر دیده می‌شود، و به نظر می‌رسد مدارهای (شبکه توری) درخشنده بر فراز خیابان غوطه ور است. محل قرارگیری اثر در محدودة تجاری ملبورن است، و این بدان معناست که (حجم آن) می‌بایست، علاوه بر سه جهت از بالای آپارتمان‌ها، حس پویایی خود را حفظ کند. عابران می‌توانند از زیر یا میان اثر حرکت کنند. بارتلت برای تکمیل طراحی خود از مدل‌های سه بُعدی برنامه AUTO CAD استفاده می‌کند. «این نقاط اتصالِ بین اجزا همیشه از مهم‌ترین مسائل کار من بوده‌اند. در ائورورا می‌خواستم آنها را در نقاطی که فرم‌ها به نرمی ‌با هم مماس می‌شوند، به نمایش بگذارم. به کارگیری از CAD به من اجازه تقویت و بهبود در اجرای این نقاط را می‌دهد.» ائورورا بر نفوذ و پتانسیل فناوری در طراحی پویا، نورپردازی و نیز ارتباط با آبنمای محوطه تأکید می‌کند.
ائورورا

فوارة الکــتریکی / تیم نوبل و ســو وبستر / نیویــورک – امریکا
تیم نوبل2
و سو وبستر3، اعضای گروه هنری انگلیسی هستند که کارهای‌شان نظریات پرشور و حرارت (کلاسیک) درباره زیبایی را به وسیله ترکیب آن با فرهنگ عامه به چالش کشیده اســت. آنان اثری را به نام فواره الکــتریکی (Electric Fountain) خلق کرده‌اند که نوعی یادبود موقتی است در مرکز خرید راکفلر (Rockefeller)  برای به نمایش گذاردن ایده مرسوم فواره مرکز شهر در دل شهر پرانرژی نیویورک با خطوط عمودگرا. وبستر کار را این‌طور توصیف می‌کند: «پروژه از سنت استفاده از فواره به عنوان یادبود، که در همه میدان‌های جهان پیدا می‌شود، پیروی می‌کند.» فواره نوبل و وبستر به جای ردیف‌های معین ریزش آب وابسته به نور است (ترکیبی از سه هزاروسیصدونود شعله لامپ پرانرژی LED با دویست وپنجاه وهفت  متر لولة نئون). نورها، به شیوه‌ای رنگین و خودنمایانه، لکه‌های آب را تداعی می‌کنند و همچنان درک عابرین را نسبت به این که فواره از نوع مرسوم آن نیست، ارتقا می‌دهند. در عین حال، فواره الکتریکی طبقات و نمای آسمانخراش‌های اطراف را منعکس می‌کند و بر تزئینات ارتفاع و سازه‌هاشان تأکید می‌ورزد. در نور روز بیننده حسی واقعی از کیفیات معماری و مجسمه سازی فواره الکتریکی دریافت می‌کند، اما شب فرم مجسمه وار به آرامی‌ در تیرگی محو می‌شود و خطای چشم، حسی از ریزش آب و به وجود آمدن شیارهای آن می‌دهد. این اثر به وسیله بنیاد آثار هنری به عنوان «جنبش در منظر شهری، زیاده‌روی در زیبایی، تمنای تمدن معاصر و نقدی تحریک‌آمیز بر طبیعت جامعه مصرفی» توصیف شده است.
 
فواره الکتریکی

به گل نشــسته/ لورا حداد و تام دروگان/ ســیاتل- امریکا

لورا حداد 4 و تام دروگان به گل نشسته (Grounswell) را متأثر از محل قرارگیری آن، که منطقه ای ساحلی است، عناصر دریانوردی موجود در آن و ارتباطات شخصی خودشان با محیط اطراف، طراحی کرده اند. آنان طی همکاری تنگاتنگی که با معماران و طراحان شهری داشته اند، سعی نموده‌اند ارتباط مسالمت آمیزی بین هنر و معماری در مرکز تجاری مارینا (Marina)، واقع در بندر جدید شیلشول (Shilshol)، برقرار کنند. این کار را بندر مرکزی سیاتل سفارش داده و بازدید کنندگان را ترغیب به تماس با آن، واکنش به سنگ‌های منحنی بازالت در آن، که شبیه امواج است، و نیز تویزه‌های استیل آن، می‌نماید. حداد و دورگان سعی کرده ا ند اثر، بهترین ارتباط را با آب و نیز معماری بومی ‌برقرار کند. همچنین انعکاس غروب آفتاب را بر جریان ریزش آب از روی تویزه‌ها (دنده‌ها) نشان دهد. «آنها می‌خواستند مواد و مصالح مورد استفاده در کار، نسبت به مقدار و زاویه تابش نور خورشید، واکنش نشان دهد.» این کار باعث تأکید بر اجزای مجسمه وار اثر می‌شود. هنرمند برای توضیح تأثیرات خلاقانة پنهان در اثر می‌گوید: «این کار از شکل بدنه کشتی، دکل‌های عمودی، اسکلت وال، شکل امواج و نیز تأثیرات بصری و شنیداری آب در شکل روان و حرکت‌های تند آن و نیز ورزش‌های آبی متأثر است.» از دیگر چیزهایی که آنها را به طرح رساند، زندگی حداد است. وی در یک آلونک کنار خیابان در بندری قدیمی ‌در شیلشول بزرگ شده است و اولین بار، که پانزده سال پیش به سیاتل نقل مکان کرد، عضو مسابقات قایقرانی و انجمن قایقرانان منطقه شد.» به گل نشسته، با تأکید بر مفاهیم خاص محلی، می‌تواند پلی بین اصول پایه و داستان‌های این منطقه ایجاد کند و گذشته، حال و آینده را به هم گره بزند. «حداد و دروگان این کار را بر پایه تجربه‌های شخصی طراحی کرده اند که ارتباطی قوی بین جامعة قایقرانی و فرم‌های برگرفته از آب و محیط است.»
 
پی نوشت
1. Geoffrey Bartlett. 2. Tim Nobel. 3. Sue Webster. 4. Laura Haddad. 5. Tom Drugan.
منبع
- Sculpture, Aug 2008.
 
تهیه شده توسط: مجله تندیس/ ترجمه: سهیلا جامی
www.seemorgh.com/culture
اختصاصی سیمرغ
 
مطالب پیشنهادی:
تمرکز مفهومی مجسمه‌های زان وانگ
تأثیر رنگها بر تفكر و خلاقیت
فرناندو برایس و طراحی انقلابی
یافتن هنر در آسفالت
 تئو یانسن را با مجسمه‌های متحرک جالبش بشناسید!+تصویر