ماجرای اعتیاد برادر رونالدو به الکل و مواد مخدر
کریستیانو رونالدو، فوق‌ستاره منچستریونایتد، برادرش هوگو آویرو را از اعتیاد به الکل و مواد مخدر نجات داد و هزینه بازپروری او را پرداخت کرد. برنده ۵ توپ‌طلا در زندگی شخصی‌اش چالش‌های زیادی داشت که یکی از آن‌ها برای برادرش هوگو آویرو که ۱۰ سال از خودش بزرگ‌تر است، اتفاق افتاده است.
از اعتیاد تا مدیریت
هوگو آویرو در اواخر دهه ۱۹۹۰ به مشروبات الکلی و مواد مخدر روی آورده بود و زندگی در سایه برادر فوتبالیست آینده‌دارش دلهره‌آور شده بود. ژن اعتیاد در خانواده آن‌ها وجود داشت و پدرشان ژوزه دینیس آویرو هم خیلی دیر به فکر ترک الکل افتاد. اما به لطف حمایت‌های کریستیانو رونالدو، هوگوی ۴۶ ساله اعتیادش را کنار گذاشت و موزه CR7 در مادیرای پرتغال را مدیریت می‌کند.
آن‌ها از همیشه به هم نزدیک‌تر شده‌اند، تعطیلات‌شان را با هم می‌گذرانند و رونالدو پدرخوانده پسر هوگو هم شده است. هوگو همچنین عضو تیم همراهان رونالدو برای شرکت در مراسم توپ طلای ۲۰۱۷ بود و با هواپیمای خصوصی به آنجا رفت.
با این حال، همه چیز در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۴ آشکار شد، زمانی که رونالدو بعد از پیروزی ۴-۱ مقابل اتلتیکومادرید نگاه دوربین‌ها را دزدید. دو برادر همدیگر را صمیمانه در آغوش گرفتند و صحنه‌ای احساسی خلق کردند. کریستیانو به هوگو گفت که به وعده خود عمل کرده و لیگ قهرمانان را برای سپیدپوشان بدست آورده، حالا نوبت هوگو است تا به قول خود عمل کند و مشروب خوردن را کنار بگذارد.
تقاضای سختی بود چراکه هوگو بیشتر سال‌های بزرگسالی خود را با الکل گذرانده بود. اما هوگو از همان موقع با عشق و حمایتی که از رونالدو دریافت کرد بر سر عهدش باقی ماند. و همانطور که همه می‌گویند، فردِ در حال بهبودی همیشه یک معتاد است و هر روز برایش روز مبارزه است.
از کارگری تا فوتبال خیابانی
هوگو در سالی به‌دنیا آمد که پدرشان ژوزه دینیس با ارتش پرتغال به آنگولا رفت. قبل از ۱۷ سالگی مدرسه را ترک کرد و در شرکت آلومینیوم مشغول به کار شد و بعدها یک گروه نقاشی را اداره کرد. به گفته «گیِم بالاگ» نویسنده زندگینامه رونالدو، مشکل همیشه دور و بر هوگو می‌چرخید.
آن وقت‌ها هوگو فوتبال خیابانی بازی می‌کرد و می‌گفتند بازیکن شایسته‌ای هم بود. مهاجم چپ‌پا بود و در لیگ‌های خیابانی غیر رسمی سانتو آنتونیو بازی می‌کرد. ژوئل سانتوس که از دوستان‌شان است می‌گوید: «من هوگو را آن وقت‌ها نمی‌شناختم، اما هرکسی او را می‌شناخت می‌گفت او از رونالدو بهتر فوتبال بازی می‌کند.»
کارلوس پریرا، رئیس باشگاه ماریتیمو، که سال‌هاست رونالدو را می‌شناسد اما نظر دیگری دارد: «این روزها مردم می‌گویند هوگو بازیکن بهتری بوده اما بازی او ربطی به نوع بازی رونالدو ندارد. هوگو بازیکن خیابانی بود. بازی کرد. مشروب خورد. خوابید. رونالدو اما از همان ابتدا در باشگاه و تحت نظارت مربیان و مدیران و با ساختار فوتبال بازی کرد. این دو کاملاً باهم فرق دارند. شاید هوگو مهارت بالایی داشت اما به عنوان بازیکنی خیابانی و در مقایسه با دوستان آماتورش. نه در قیاس با رونالدو.»
بازپروری
وقتی کریستیانو در ۱۱ سالگی به لیسبون رفت و به عنوان یک کارآموز ۱۷۰ پوند در ماه درآمد داشت، زندگی هوگو از کنترل خارج شد. مادرش دولورس میدانست که باید کاری کند و او را به بازپروری فرستاد. «برای فرستادن هوگو به کلینیک تخصصی ترک اعتیاد پول پرداخت کردم. من نظافتچی بودم و ۴۰۰ پوند در ماه درمی‌آوردم. مجبور شدم وام بگیرم.» اما هوگو خیلی زود به زندگی قبلی‌اش برگشت و این بار برادر کوچک‌ترش بود که با پرداخت هزینه‌های بیشتر زندگی او را نجات داد.
دولورس می‌گوید: «کریستیانو آن زمان ۱۶ ساله بود. درآمدش از ما بیشتر بود و هزینه درمان برادرش را پرداخت. شکی نیست که پول او به نجات هوگو کمک کرد. اگر کریستیانو فوتبالیست نمی‌شد همه چیز خیلی با الان تفاوت داشت.»
گردآوری: گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: خبرورزشی