تعداد بازیكنانی كه به شكل قرضی به تیمهای تازهشان منتقل شدهاند به شكل عجیبی افزایش یافته است و به نظر میرسد تیمها بیش از آن كه علاقهای به خرید و فروش داشته باشند در پی قرض دادن و قرضگرفتن بازیكنان مورد نظرشان هستند.
تا چند سال قبل این شیوه فقط برای بازیكنان تازه وارد و جویای نام جوان به كار گرفته میشد اما امسال نامهای بزرگی چون روبینیو، رابی كین، ایدور گودیانسن، كریگ بلامی، جوزف یوبو والكساندر هلب در لیست بازیكنان قرضی دیده میشوند.
همگی آنها به عنوان بازیكنان دست دوم راهی تیمهای جدید شدند تا هزینههای نجومی برای مالكان تازه نداشته باشند.حدود چهار قرن پیش ضربالمثلی در بین بازرگانان اروپا متداول شد: نه قرض بده و نه از كسی قرض بگیر، اما در فوتبال امروز با فضای مالی تازه و قوانین جدید همه چیز دستخوش تغییر شده است.
ابزاری برای سبك كردن لیست
برای مثال قانون معرفی 25 بازیكن برای كل نیم فصل در لیگ برتر انگلیس سبب شده تا منچستر سیتی متمول در پی رها شدن از شر بازیكنان اضافهاش باشد، اما سایر تیمها كه شرایط مالی مالك اماراتی منچستر سیتی را ندارند از عهده پرداخت دستمزدهای عجیب و غریب این بازیكنان برنمیآیند و انتقال قرضی بازیكنان تنها راه خروج آنها از لیست بوده است با رواج تفكرات محتاطانه مالی در بین باشگاهها بن عرفا یا بیرام دیوف با همین رویكرد از منچستر یونایتد و مارسی به بلك برن و نیوكاسل رفتهاند. ركود اقتصادی در كنار امتناع از خرید بازیكنان جدید، خود را به انحاء مختلف به فوتبال تحمیل كرده است.
درگذشته تیمهای فوتبال انگلستان با این شیوه به نتایج خیرهكنندهای رسیدند و اشلی كول، جان تری و دیوید بكام با حضور در باشگاههای موقت، با تجربه بیشتر به باشگاههای اصلیشان برگشتند.
در این سیستم بازیكنان جوان و كمتجربه دركنار باشگاههای میزبان و اصلی همه به یك اندازه سود میبرند و در این فصل هم تام كلورلی از یونایتد راهی ویگان شد و كایل بارتلی از آرسنال به شفیلد یونایتد رفت تا درآینده از آنها خبرهای بیشتری بشنویم.
این بازیكنان هواخواهی ندارند
البته برای بازیكنان اسم و رسمدار موضوع چیز دیگری است و در برخی موارد باشگاههای اصلی قادر به فروش آنها نیستند.
برای مثال خرید «هلب» سه سال قبل 13 میلیون یورو برای بارسا آب خورد ولی هیچ باشگاهی حاضر نیست برای كاپیتان بلاروسها چنین بهایی بپردازد. از سویی با حضور ماسكرانو و كیتا، بارسا هم نیازی به او ندارد و همین بود كه هلب فصل قبل را در اشتوگارت آلمان به شكل قرضی گذراند و این فصل را هم باید در فوتبال انگلستان باشد.
رابی كین سال 2009 با قرارداری 12میلیون پوندی به تاتنهام آمد، اما یك سال بعد پس از جنجالی كه در یك كلوب شبانه به راه انداخت، راهی سلتیك شد و پس از آن هم به بشیكتاش رفت. او حقوق 65 هزار پوندی در هفته دارد كه پرداختش برای هر تیمی ساده نیست و همین موضوع فروش او را بسیار مشكل كرده است.
مساله سن و سال این بازیكنان نامی هم برای خودش مشكلی مجزاست. لیورپول برای فرناندو میرلس پرتغالی 11 میلیون پوند پرداخت كرد و این بیشترین قیمتی بود كه بابت یك بازیكن 27 ساله پرداخت شد.
مهمترین ترانسفر برای بازیكنی بیشتر از این سن مربوط به یوسی بنیایون بود كه تنها با 5 میلیون پوند از لیورپول به چلسی آمد و یونایتد هم بعد از انتقال 27 میلیون پوندی برباتف در دو سال قبل، سیاست ترانسفر را كاملا عوض كرده و تنها بابت بازیكنان جوان و آیندهدار هزینه میكند.
آرسن ونگر هم فقط زمانی حاضر شد مدافعی چون سباستین اسكیلاچی را خریداری كند كه 4 دفاع وسطش را پیش از فصل از دست داد و باید پذیرفت روزهایی كه چلسی حاضر شد برای اندری شوچنكو ركورد ترانسفر انگلستان را بشكند، سپری شده است. هلب 29 ساله و گودیانسن 32?ساله گزینه چندانی برای بازی در اروپا ندارند و باشگاهها هم با توجه به نیازشان برای پستهای مختلف دست به قرض گرفتن آنها میزنند.
ریسك مالی
اما گاهی باشگاههای اصلی كه قراردادهای كلانی را بدون توجه به عواقبش امضا كردهاند برای رها شدن از شر بازیكن و خالی كردن فهرستشان مجبورند دست به ریسكهای مالی بزنند. حقوقی كه باشگاهی چون منچسترسیتی به بازیكنی چون بلامی پرداخت كرده فراتر از تواناییهای باشگاهی همچون كاردیف سیتی ـ تیم جدید بلامی ـ است و از این رو قرارداد به شكلی تنظیم شده تا هنوز هم سیتی، بخش اعظم حقوق هفتگی بلامی را متقبل شود.
بازیكنان قرضی در سالهای گذشته مانع سقوط تیمهای جدیدشان به دسته پایینتر شده و گاها به قهرمانهای فراموش نشدنی شهرهای كوچك انگلستان و سایر كشورهای اروپایی بدل شدهاند ولی حالا میلان با بازیكنی چون روبینیو قصد دارد قهرمانی سری آ را به میلان بازگرداند و مانع تكرار قهرمانی همشهریاش اینتر با رافا بنیتز اسپانیایی شود. همانطور كه قرار است بلامی در كنار بازیكنانی چون اندی كاف (از وولوز) و جیسون كوماس (از ویگان) به دسته بالاتر صعود كند.