فرزانه كرم‌پور گفت: كتاب «مرگ خوش» نوشته «آلبر كامو» كامل نیست و یك نوع سرگردانی در كتاب مشهود است و نویسنده سعی می‌كند خواننده را با این سرگردانی همراه كند.
دویست و سی و چهارمین نشست هفتگی كانون ادبیات ایران با عنوان نقد و بررسی رمان «مرگ خوش» نوشته آلبر كامو برگزار شد.
در این نشست كه عصر امروز در سالن اجتماعات كانون ادبیات ایران برگزار شد، احسان لامع مترجم این اثر ، فرزانه كرم‌پور، عنایت سمیعی و محمدرضا گودرزی به عنوان منتقد به نقد این اثر پرداختند.
در ابتدای این نشست، احسان لامع به شرح مشكلات ترجمه این كتاب پرداخت و اظهار داشت: جملات طولانی در این كتاب یكی از بزرگترین مشكلات ترجمه این اثر بود.
پس از مترجم اثر عنایت سمیعی(منتقد) گفت: «مرگ خوش» در واقع رمان نیست و با اینكه ظاهری رمان گونه دارد یك نوع خاطره‌نویسی است.
وی گفت: «مرگ خوش» اولین اثر كامو است كه پس از مرگش منتشر شده است.
وی به بیان شخصیت‌های داستان پرداخت و گفت: در بخش چهارم رمان، افكار شخصیت اصلی داستان شفاف‌تر بیان می‌شود.
وی با اشاره به این كتاب گفت: مرگ خوش یا مرگ عمدی با درد آمیخته است اما با وجود این، مرگ زاگر و مرگ موسو در داستان غیر قابل قیاس و هریك منحصر به فرد است.
وی با اشاره به بخش پنجم رمان گفت: این بخش رابطه‌ای موضوعی با رمان دارد.
در ادامه این نشست فرزانه كرم‌پور (منتقد) اظهار داشت: این كتاب كامل نیست و یك نوع سرگردانی در كتاب مشهود است و نویسنده سعی می‌كند خواننده را با این سرگردانی همراه كند.
این منتقد با اشاره به مقدمه مترجم گفت: در ابتدا و مقدمه این كتاب، مترجم این اثر را با كتاب جنایت و مكافات مقایسه كرده و این قیاس بسیار جنایتكارانه و نابجاست چرا كه چنین كتاب ضعیفی با شاهكار داستایوفسكی قابل مقایسه نیست.
كرم‌پور با اشاره به مضمون اثر گفت: توصیف زن‌ها در داستان فقط به لحاظ زیبایی ظاهری است.
وی گفت: تمام مواردی كه در مورد عشق و ازدواج آمده به صورت معترضانه است و در واقع عشق مردود است چرا كه معتقد است عشق منافی آزادی است و دست و پا گیر است.
در پایان این نشست محمدرضا گودرزی در مورد انتخاب این كتاب برای نقد گفت: مهم‌ترین علت انتخاب این اثر آن بود كه نویسندگان بفهمند كتاب دیگر كامو «بیگانه» چه تغییراتی كرده تا به این مرحله رسیده است.
وی گفت: كامو در این داستان تقابل انسان و طبیعت را نشان می‌دهد و تقریبا هفتاد درصد كتاب هم توصیف طبیعت است در واقع می‌خواهد بی‌تفاوتی طبیعت نسبت به انسان را نشان دهد.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: farsnews.com