لاله صبوری نوشت: ای كاش دوستان مطبوعاتی پیش از نوشتن درباره این سریال، لااقل چند قسمت از مجموعه را به دقت می‌دیدند، نه اینكه با چینش هدفمند گفته‌ها فضایی را ایجاد كنند كه انگار عوامل این سریال خود نیز به خوبی با آن ارتباط برقرار نكرده‌اند!
به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون فارس، پس از پخش قسمت‌هایی از مجموعه تلویزیونی «محله تهرونی‌ها» و برخی حواشی به وجود آمده رسانه‌ای، لاله صبوری به عنوان سرپرست نویسندگان این سریال یادداشتی با عنوان «خاطره خوب محله تهرونی‌ها» برای خبرگزاری فارس نوشت.
در این یادداشت آمده است: هنوز یك سال نگذشته است از روزی كه تصمیم گرفتیم تا دست به كار مهم و مقدسی بزنیم.كاری برای تكریم بركت خدا كه می دانستم و دیده بودم، به رغم تمام قداستی كه برایش متصورند، حجم انبوه ضایعاتش، متاثر كننده است.
نان، برایم، یا بهتر است بگویم، برایمان، تبدیل به دغدغه ایی لذت بخش شد. در ابتدا، نگاه و نظر خودم در خانه دچار تحول گردید و این اتفاق مبارك به نزدیكانم نیز تسری پیدا كرد. دیگر وقتی قلم به دست می‌گرفتم تا فیلمنامه قسمتی از سریال «محله تهرونی‌ها» را بنویسم، حس خوبی همراهم می شد و دستم را بر صفحات سپید، روان می‌ساخت.
«محله تهرونی‌ها» برای من، یعنی تجربه باشكوه چندین ماه تلاش شبانه روزی گروهی همدل و همصدا كه می‌خواستند كاری ارائه دهند در خور شأن نان. گروهی كه به رغم تمام سختی ها، مشكلات و بیدار ماندن‌های چند ماهه تا طلوع خورشید، هرگز پا پس نكشید و با انرژی مضاعفی به پیش رفت و كار را به پایان رساند.
در ادامه این یادداشت می‌خوانیم: چگونه می‌توان گفت كه ساخت این اثر دچار شتابزدگی بوده، زمانی كه تنها فیلمبرداری پروژه چندین ماه به طول انجامیده و نوشتن فیلمنامه، پیش از شروع فیلمبرداری و مراحل فنی پس از آن نیز طبیعتا زمان مربوط به خود را برده است. چگونه می‌شود تیغ تیز انتقاد را با شیطتنی مطبوعاتی بر پیكره اثری بی ادعا، اما با مشخصات كیفی قابل دفاع، وارد نمود و نگفت كه به رغم چندین تغییر در زمان پخش سریال، هنوز هم مخاطبان ارتباط خوبی را كه با آن برقرار كرده‌اند، حفظ نموده‌اند؟
آیا غیر از این است كه در هر قسمت از «محله تهرونی‌ها»، داستانی متناسب با موضوع آموزشی به شكل استاندارد شكل گرفته، به كمك شخصیت‌ها پیش برده شده و به سرانجام می‌رسد؟
آیا ارائه داستان‌های مستقل در بازه زمانی حدود 30 تا 35 دقیقه، با چاشنی طنزی كاملا دور از هجو، نمی‌تواند به اقناع مخاطبی بینجامد كه دیدن سریال‌هایی با ریتم كند از حوصله‌اش خارج شده است؟
ای كاش، دوستان خوب و عزیز مطبوعاتی‌ام، پیش از نوشتن، لااقل چند قسمت از مجموعه را به دقت می‌دیدند و با فضای آن آشنا می‌شدند، نه اینكه با چینش هدفمند گفته‌های كارگردان، یكی از بازیگران و البته من، به عنوان سرپرست نویسندگان فضایی را ایجاد كنند كه انگار عوامل این سریال، خود نیز به خوبی با آن ارتباط برقرار نكرده‌اند!
در بخش پایانی این یادداشت آمده است: روزهای خوب و البته همراه با زحمت نویسندگی «محله تهرونی‌ها» به پایان رسیده است. سریال از شبكه تهران در حال پخش است و طبیعتا مانند همه كارهای دیگر نقاط ضعف و قوتی دارد كه می‌بایست درست و دقیق به آنها پرداخته شود.
از خداوند مهربان ممنونم كه فرصتی برای ادای احترام به نان به ما داد، تا به لطف و همیاری دوستان دلسوز شركت مادرتخصصی بازرگانی و كارشناسان عزیز، به بخش عمده اتفاقاتی كه باعث بالارفتن ضایعات نان و كاهش كیفیت آن می‌انجامد، بپردازیم و امیدوار باشیم تا قدمی كه در این مسیر برداشتیم به دل مخاطبان عزیز بنشیند.
به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون فارس، پس از پخش قسمت‌هایی از مجموعه تلویزیونی «محله تهرونی‌ها» و برخی حواشی به وجود آمده رسانه‌ای، لاله صبوری به عنوان سرپرست نویسندگان این سریال یادداشتی با عنوان «خاطره خوب محله تهرونی‌ها» برای خبرگزاری فارس نوشت.
در این یادداشت آمده است: هنوز یك سال نگذشته است از روزی كه تصمیم گرفتیم تا دست به كار مهم و مقدسی بزنیم.كاری برای تكریم بركت خدا كه می دانستم و دیده بودم، به رغم تمام قداستی كه برایش متصورند، حجم انبوه ضایعاتش، متاثر كننده است.
نان، برایم، یا بهتر است بگویم، برایمان، تبدیل به دغدغه ایی لذت بخش شد. در ابتدا، نگاه و نظر خودم در خانه دچار تحول گردید و این اتفاق مبارك به نزدیكانم نیز تسری پیدا كرد. دیگر وقتی قلم به دست می‌گرفتم تا فیلمنامه قسمتی از سریال «محله تهرونی‌ها» را بنویسم، حس خوبی همراهم می شد و دستم را بر صفحات سپید، روان می‌ساخت.
«محله تهرونی‌ها» برای من، یعنی تجربه باشكوه چندین ماه تلاش شبانه روزی گروهی همدل و همصدا كه می‌خواستند كاری ارائه دهند در خور شأن نان. گروهی كه به رغم تمام سختی ها، مشكلات و بیدار ماندن‌های چند ماهه تا طلوع خورشید، هرگز پا پس نكشید و با انرژی مضاعفی به پیش رفت و كار را به پایان رساند.
در ادامه این یادداشت می‌خوانیم: چگونه می‌توان گفت كه ساخت این اثر دچار شتابزدگی بوده، زمانی كه تنها فیلمبرداری پروژه چندین ماه به طول انجامیده و نوشتن فیلمنامه، پیش از شروع فیلمبرداری و مراحل فنی پس از آن نیز طبیعتا زمان مربوط به خود را برده است. چگونه می‌شود تیغ تیز انتقاد را با شیطتنی مطبوعاتی بر پیكره اثری بی ادعا، اما با مشخصات كیفی قابل دفاع، وارد نمود و نگفت كه به رغم چندین تغییر در زمان پخش سریال، هنوز هم مخاطبان ارتباط خوبی را كه با آن برقرار كرده‌اند، حفظ نموده‌اند؟
آیا غیر از این است كه در هر قسمت از «محله تهرونی‌ها»، داستانی متناسب با موضوع آموزشی به شكل استاندارد شكل گرفته، به كمك شخصیت‌ها پیش برده شده و به سرانجام می‌رسد؟
آیا ارائه داستان‌های مستقل در بازه زمانی حدود 30 تا 35 دقیقه، با چاشنی طنزی كاملا دور از هجو، نمی‌تواند به اقناع مخاطبی بینجامد كه دیدن سریال‌هایی با ریتم كند از حوصله‌اش خارج شده است؟
ای كاش، دوستان خوب و عزیز مطبوعاتی‌ام، پیش از نوشتن، لااقل چند قسمت از مجموعه را به دقت می‌دیدند و با فضای آن آشنا می‌شدند، نه اینكه با چینش هدفمند گفته‌های كارگردان، یكی از بازیگران و البته من، به عنوان سرپرست نویسندگان فضایی را ایجاد كنند كه انگار عوامل این سریال، خود نیز به خوبی با آن ارتباط برقرار نكرده‌اند!
در بخش پایانی این یادداشت آمده است: روزهای خوب و البته همراه با زحمت نویسندگی «محله تهرونی‌ها» به پایان رسیده است. سریال از شبكه تهران در حال پخش است و طبیعتا مانند همه كارهای دیگر نقاط ضعف و قوتی دارد كه می‌بایست درست و دقیق به آنها پرداخته شود.
از خداوند مهربان ممنونم كه فرصتی برای ادای احترام به نان به ما داد، تا به لطف و همیاری دوستان دلسوز شركت مادرتخصصی بازرگانی و كارشناسان عزیز، به بخش عمده اتفاقاتی كه باعث بالارفتن ضایعات نان و كاهش كیفیت آن می‌انجامد، بپردازیم و امیدوار باشیم تا قدمی كه در این مسیر برداشتیم به دل مخاطبان عزیز بنشیند.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: farsnews.com