فرهنگ جامعه به گونه‌ای درباره بازیگری جا افتاده‌ و ارج و قرب بازیگری به حدی پایین آمده‌است كه برخی افراد در خیابان به سراغ من می‌آِیند و می‌گویند بچه من سه ماه تابستان بیكار است، می‌تواند بیاید بازی كند!...
 
به گزارش تابناک، امیر جعفری كه این روزها مشغول بازی در سریال «زیر هشت» به كارگردانی سیروس مقدم است، در گفت‌وگو با ایسنا با انتقاد نسبت به نگاه نادرست غالب بر جامعه نسبت به عرصه بازیگری، همچنین از ورود بازیگران سینما و تئاتر به تلویزیون و بالعكس سخن گفت.
 او با اعتقاد بر اینكه در حال حاضر، تلویزیون نسبت به سینما وضعیت بهتری دارد، گفت كه ترجیح می‌دهد در تئاتر و تلویزیون بماند و كار خوب انجام دهد؛ چراكه اگر سینما این است، او این سینما را نمی‌خواهد.
امیر جعفری در خصوص وضعیت بازیگران گفت: هیچ كارگردانی اول نمی‌رود تئاتر ببیند و از بین بازیگران تئاتر، بازیگرش را انتخاب كند؛ اگر هم كارگردانی برود و از بازیگر تئاتر خوشش بیاید، صداوسیما می‌گوید، آیا بازیگری كه انتخاب كرده‌ای چهره است، یا سینما می‌گوید آیا این بازیگر بفروش است؛ به همین دلیل، دور یك دایره می‌چرخیم، بی‌آنكه كه بدانیم یكسری استعدادهای دیگر هم هستند.
 نه در مورد بازیگری كه در مورد نویسندگی و سایر بخش‌های فیلمسازی هم وضعیت به همین منوال است.امیر جعفری در ادامه این گفت‌وگو تصریح كرد: در حال حاضر سینمای ما احتیاج به بازیگر ندارد؛ كافی است تنها چهره‌ات قشنگ باشد، یا پول و پارتی داشته باشی؛ چنین ویژگی‌هایی كفایت می‌كند.
 
این بدان معناست كه شما استعداد بازیگری هم نداشته باشید، چندان مهم نیست.
وی ادامه داد: فرهنگ جامعه به گونه‌ای درباره بازیگری جا افتاده‌ و ارج و قرب بازیگری به حدی پایین آمده‌است كه برخی افراد در خیابان به سراغ من می‌آِیند و می‌گویند بچه من سه ماه تابستان بیكار است، می‌تواند بیاید بازی كند!
 با چنین دیدگاهی بازیگری شغل نیست و اگر شغل نباشد، استعداد هم نمی‌خواهد؛ استعداد هم نخواهد، در باز است و هر كسی می‌تواند وارد شود.
جعفری در پاسخ به این پرسش كه آیا نگاه عام نسبت به بازیگری را می‌توان به سینما و تلویزیون هم تعمیم داد؟ گفت: عوام را چه كسی تربیت می‌كند؟ آیا ما كه در كار هنر هستیم، عوام را تربیت می‌كنیم؟
او سپس در پاسخ به این مطلب كه اغلب افرادی كه به واسطه پول، پارتی و چهره وارد سینما و تلویزیون می‌شوند، بعد از اندكی فراموش می‌شوند و دوام نمی‌آورند، گفت: این گونه نیست؛ خیلی از این افراد هم باقی مانده‌اند و خیلی از این افراد حتی الان تز بازیگری می‌دهند و درباره متدهای مختلف بازیگری در دنیا صحبت می‌كنند و هیچ مشكلی هم ندارند.
جعفری در ادامه تاكید كرد: آنهایی كه بین بازی در تئاتر با سینما و تلویزیون تفاوت قائل می‌شوند، آدم‌های بی‌سوادی هستند. یكسری ظرائف وجود دارد كه آن هم بازیگر بر اساس تجربه دست می‌آورد.
برای مثال پانته‌آ بهرام بازیگر تئاتر است، اما شما كدام كارش در سینما و تلویزیون را می‌توانید بگویید تئاتری است؟ خسرو شكیبایی، پرویز پرستویی، آتیلا پسیانی، رضا كیانیان و غیره هم همینطور؛ من تا صبح می‌توانم از بازیگران ماندگاری در سینما و تلویزیون نام ببرم كه از تئاتر آمده‌اند.
این بازیگر با تاكید بر اینكه كه اصلا مخالف حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر نیست، افزود: من می‌گویم، این گوی و میدان؛ هركس می‌تواند بیاید بازی كند. در سینما و تلویزیون هم وضعیت همینطور است. ولی اینكه صرفا شما برای پز روشنفكری، تئاتر بازی كنی، خودت را خراب كرده‌ای؛ چراكه شاید عوام را بتوانی گول بزنی ولی نمی‌توانی از نگاه تیزبین بازیگران حرفه‌ای تئاتر دور بمانی.
جعفری در گفتگو با ایسنا توضیح داد: البته بعضی‌ بازیگران مانند شهاب حسینی ریشه تئاتری داشتند و زحمت می‌كشیدند؛ وضعیت اینها فرق می‌كند.
شهاب حسینی ریشه تئاتری داشته است، حالا یك مدت از تئاتر دور مانده ‌است. نمی‌توانید بگویید این بازیگر چهره بوده و به تئاتر آمده‌است، نه خانه اصلی او تئاتر بوده‌ است. خیلی‌های دیگر هم وضعیت‌شان به همین منوال است.
 
بازیگری مانند صابر ابر ریشه تئاتری دارد، این آدم زحمت‌ كشیده‌، تئاتر كاركرده، حالا رفته سینما چهره هم شده ‌است، دوباره‌ بر می‌گردد و تئاترش هم كار می‌كند. اینها بچه‌های تئاتر هستند، خانه‌شان تئاتر است.
 ممكن است چند سال از تئاتر دور شوند، اما دوباره باز می‌گردند. رضا كیانیان پنج سال از تئاتر دور بود؛ نمی‌توانی بعد از این مدت اگر در تئاتری كاركرد، بگویی كارگردان كار، چهره آورده ‌است.
این بازیگر سپس با بیان اینكه اصلا از شاخه‌بندی بازیگران، تئاتر، تلویزیون و سینما خوشم نمی‌آید، گفت: هرچند سینمایی‌ها اغلب این كار را می‌كنند و نگاهی از بالا به پایین به تلویزیونی‌ها دارند؛ این در حالی است كه الان در تلویزیون كارهایی كه ساخته می‌شوند، خیلی بهتر از كارهایی هستند كه در سینما ساخته می‌شوند.
جعفری در این زمینه ادامه داد: روزی خبرنگاری از من پرسید، چرا سینما شما را نمی‌خواهد؟!، من گفتم سینما من را می‌خواهد، من این فیلمنامه‌ها را نمی‌خواهم. از عید به این طرف شاید 10 فیلمنامه در خانه من باشد، اما حتی ارزش خواندن را هم نداشتند؛ نمی‌گویم من كار بد نكرده‌ام؛ من هم كار بد كرده‌ام، اما در شرایطی كه به خاطر قضیه مالی مجبور شدم. ترجیح می‌دهم در تلویزیون و تئاتر بمانم و كار خوب بكنم. اگر این سینما است، من این سینما را دوست ندارم و نمی‌خواهم.
 
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: tabnak.ir