جعفر روحبخش در سال 1319 در مشهد متولد شد. پس از گرفتن دیپلم از هنرستان، وارد دانشکده هنرهای زیبا شد و در رشته نقاشی تزئینی و معماری داخلی در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد تحصیل کرد.
پیش از آغاز فعالیت جدی خود در زمینه نقاشی، مینیاتور را تجربه کرد. این موضوع سال‌ها بعد در کارهای این هنرمند نمود داشت. او از شاگردان بود. آشنایی او با هنر سنتی ایران و مینیاتور تاثیر خود را در طول عمر هنری این هنرمند گذاشت و باعث شد کارهای او از حال و هوای هنر اصیل ایرانی برخوردار باشند.
اوایل دهه 50 بود که برای مطالعه و پژوهش در زمینه هنرهای تزئینی راهی فرانسه شد. مدتی را در یکی از مراکز هنری فرانسه به حجاری، چاپ دستی و گراوورسازی مشغول شد و با شروع انقلاب به ایران برگشت و در شمال کشور ساکن شد. حضور او در طبیعت زیبای این منطقه بر نقاشی‌های روحبخش تاثیرگذار بود.
ویژگی بارز این هنرمند فعالیت در هنر سنتی و انتزاعی بود. به گفته بسیاری از کارشناسان هنری تجربه او از هنر سنتی و اصیل ایرانی در جوانی باعث شده بود حتی کارهای انتزاعی و آبستره این هنرمند نیز رگه‌هایی از نقاشی سنتی ایران را دارا باشند. او همچنین در کارهایش از نقوش پارچه‌های قدیمی الهام می‌گرفت.
خود او درباره هنرش گفته است:«من در نقاشی به آنچه می‌آفرینم، هرگز نمی‌اندیشم. نمی‌دانم القای اندیشه به وسیله رنگ و بوم یعنی چه! من از نقاشی لذت می‌برم. در نقاشی تولد می‌یابم. در کار خود به نتیجه نمی‌اندیشم. حاصل کار نتیجه را نشان می‌دهد. برخی از بینندگان آثارم می‌گویند: تابلوها خیلی زیبا هستند، آرامش می‌دهند؛ در این شرایطی که بعضی از ماشینیسم و سایر مظاهر تمدن امروزی دم می‌زنند، آدم در این تابلوها یک نوع امیدوار بودن و پویایی حس می‌کند؛ خوب، رسیدن به یک نوع زیبایی، که از نظر تکنیک و هماهنگی با تحولات سبکی تا آن حد موفق باشد و بتواند بیننده امروز را این چنین برانگیزاند، می‌تواند هدف آفرینش هنری باشد.»
جعفر روحبخش را یکی از چهره‌های شاخص مکتب سقاخانه می‌دانند. مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دهه 40 شمسی در ایران شکل گرفت. در بحبوحه مدرانیزاسیون و درگیری‌های سنت‌گرایان و مدرنیته، در حالی که مکتب رایج در عرصه بین‌المللی، هنر مردمی یا پاپ آرت در حال عبور و انقضای دوره خود بود، عده‌ای از هنرمندان نوآور ایرانی، مکتب جدیدی را بنیان گذاشتند که تأثیر مهمی بر تحولات نقاشی ایران گذاشت.
این هنرمندان در جستجوی تعریف دوباره‌ای از زیبایی‌های ملی و سنتی برآمدند. آغاز کار مکتب سقاخانه را می‌توان با کارهای حسین زنده‌رودی قلمداد کرد و در کنار آن به هنرمندان دیگری نظیر رضا مافی، منصور قندریز، مسعود عربشاهی، فرامرز پیلارام، صادق تبریزی و پرویز تناولی اشاره کرد.
روحبخش در آغاز دهه 70 چشمانش را که در معرض نابینایی بودند به عمل جراحی پیوند قرنیه سپرد. در آن سال‌ها با وجود آسیب دیدن چشم‌هایش باز هم به مطالعه و خلق آثار هنری می‌پرداخت.
از آثار این هنرمند نمایشگاه‌های بسیاری برگزار شده است. برگزاری نمایشگاه‌های متعدد در گالری بروجنی، گالری نگار، گالری مس، موزهی ایران باستان، گالری لوترک و گالری تهران، گالری گراند پاریس، انتشارات کتابسرا و موزهی هنرهای معاصر از فعالیت‌های این هنرمند به شمار می‌رود.
پیش از آغاز فعالیت جدی خود در زمینه نقاشی، مینیاتور را تجربه کرد. این موضوع سال‌ها بعد در کارهای این هنرمند نمود داشت. او از شاگردان بود. آشنایی او با هنر سنتی ایران و مینیاتور تاثیر خود را در طول عمر هنری این هنرمند گذاشت و باعث شد کارهای او از حال و هوای هنر اصیل ایرانی برخوردار باشند.
اوایل دهه 50 بود که برای مطالعه و پژوهش در زمینه هنرهای تزئینی راهی فرانسه شد. مدتی را در یکی از مراکز هنری فرانسه به حجاری، چاپ دستی و گراوورسازی مشغول شد و با شروع انقلاب به ایران برگشت و در شمال کشور ساکن شد. حضور او در طبیعت زیبای این منطقه بر نقاشی‌های روحبخش تاثیرگذار بود.
ویژگی بارز این هنرمند فعالیت در هنر سنتی و انتزاعی بود. به گفته بسیاری از کارشناسان هنری تجربه او از هنر سنتی و اصیل ایرانی در جوانی باعث شده بود حتی کارهای انتزاعی و آبستره این هنرمند نیز رگه‌هایی از نقاشی سنتی ایران را دارا باشند. او همچنین در کارهایش از نقوش پارچه‌های قدیمی الهام می‌گرفت.
اثر جعفر روحبخش
خود او درباره هنرش گفته است:«من در نقاشی به آنچه می‌آفرینم، هرگز نمی‌اندیشم. نمی‌دانم القای اندیشه به وسیله رنگ و بوم یعنی چه! من از نقاشی لذت می‌برم. در نقاشی تولد می‌یابم. در کار خود به نتیجه نمی‌اندیشم. حاصل کار نتیجه را نشان می‌دهد. برخی از بینندگان آثارم می‌گویند: تابلوها خیلی زیبا هستند، آرامش می‌دهند؛ در این شرایطی که بعضی از ماشینیسم و سایر مظاهر تمدن امروزی دم می‌زنند، آدم در این تابلوها یک نوع امیدوار بودن و پویایی حس می‌کند؛ خوب، رسیدن به یک نوع زیبایی، که از نظر تکنیک و هماهنگی با تحولات سبکی تا آن حد موفق باشد و بتواند بیننده امروز را این چنین برانگیزاند، می‌تواند هدف آفرینش هنری باشد.»
جعفر روحبخش را یکی از چهره‌های شاخص مکتب سقاخانه می‌دانند. مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دهه 40 شمسی در ایران شکل گرفت. در بحبوحه مدرانیزاسیون و درگیری‌های سنت‌گرایان و مدرنیته، در حالی که مکتب رایج در عرصه بین‌المللی، هنر مردمی یا پاپ آرت در حال عبور و انقضای دوره خود بود، عده‌ای از هنرمندان نوآور ایرانی، مکتب جدیدی را بنیان گذاشتند که تأثیر مهمی بر تحولات نقاشی ایران گذاشت.
این هنرمندان در جستجوی تعریف دوباره‌ای از زیبایی‌های ملی و سنتی برآمدند. آغاز کار مکتب سقاخانه را می‌توان با کارهای حسین زنده‌رودی قلمداد کرد و در کنار آن به هنرمندان دیگری نظیر رضا مافی، منصور قندریز، مسعود عربشاهی، فرامرز پیلارام، صادق تبریزی و پرویز تناولی اشاره کرد.
روحبخش در آغاز دهه 70 چشمانش را که در معرض نابینایی بودند به عمل جراحی پیوند قرنیه سپرد. در آن سال‌ها با وجود آسیب دیدن چشم‌هایش باز هم به مطالعه و خلق آثار هنری می‌پرداخت.
از آثار این هنرمند نمایشگاه‌های بسیاری برگزار شده است. برگزاری نمایشگاه‌های متعدد در گالری بروجنی، گالری نگار، گالری مس، موزهی ایران باستان، گالری لوترک و گالری تهران، گالری گراند پاریس، انتشارات کتابسرا و موزهی هنرهای معاصر از فعالیت‌های این هنرمند به شمار می‌رود.
جعفر روحبخش
جعفر روحبخش در هشتم اردیبهشت ماه سال 1375 درگذشت. فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع:isna.ir
مطالب پیشنهادی:
خبر فوت یا کنسرت مرتضی پاشایی!
ازدواج یک سینمایی!
ویشکا آسایش در چهارراه ولیعصر بند بازی کرد!
دعوت از خوانندگان لس آنجلسی به ایران!!!
هجده سال به بالا ممنوع