وضعیت مالی فدراسیون های ورزشی حتی پیش از عید هم كه هنوز دولت برابر اجرای قانون مقاومتش را علنی نكرده بود، چندان مناسب نبود و در برخی فدراسیون های ورزشی اوضاع آنچنان بغرنج بود كه خطوط تلفن هم قطع شده بود. با این حساب سال 1390 آغاز شد و احمدی نژاد علی رغم تمام تذكرات و درخواست های نمایندگان مجلس كه قانون تشكیل وزارت ورزش و جوانان را دی ماه 89 به تصویب رسانده بودند، حاضر به ابلاغ و اجرای قانون نشد و ورزش بیش از پیش در بلاتكلیفی فرورفت و جامعه ورزش ترجیح داد تا زمان مشخص شدن وضعیت مدیریت كلان این حوزه، محتاط تر عمل نماید.
روزها سپری می شد و انذارها و هشدارهای دلسوزان ورزش در خصوص آنچه لطمه دیدن ورزش و جهنمی كه پس از این برزخ انتظار حوزه ورزش را می كشد، از سوی دولتمردان جدی گرفته نشد تا پس از آنكه نامه رئیس جمهور به رهبر انقلاب در خصوص این مجموعه، منجر به لغو قانون نداشت، معاون رئیس جمهور خبر از تشكیل وزارت ورزش و جوانان در آینده نزدیك دهد و رئیس جمهور نیز پس از معاونش تاكید كند كه پس از رفع برخی ابهامات این وزارتخانه تشكیل می شود و در نهایت نامه نگاری نیز به علی لاریجانی رئیس مجلس داشته باشد و از مشكلاتی كه احتمال دارد با تشكیل این وزارتخانه پیش بیاید بگوید و همچنان ورزش كشور معلق بماند.
اوضاع روز به روز بدتر گشت و پس از آنكه مجلس در هنگام نهایی كردن بودجه، مجلس مقابل دور زدن قانون تشكیل وزارت ورزش و جوانان ایستاد و برداشت بودجه ورزشی 1390 را منوط به تشكیل وزارت ورزش و جوانان كرد و برداشت بودجه ورزشی بدون اجرای قانون ممنوع شد، فدراسیون های ورزشی كه تصور می كردند تا اواخر فروردین وزارت ورزش و جوانان تشكیل و سرپرست یا وزیرش مشخص و در نهایت بودجه هایش واریز شود، وضعیت مالی شان بدتر شد و بخشی از فعالیت های فدراسیون ها به دلیل عدم وجود بودجه تعطیل شد.
اردوهای آماده سازی تیم های ملی كه در برخی از رشته های ورزشی مسابقات كسب سهمیه المپیك لندن برایشان آغاز شده و یا در پی است، عمدتاَ به تعطیلی گرایید و روئسای فدراسیون هایی كه مدت ها با اعتبار شخصی و بدون برخوردی از نقدینگی به اداره فدراسیون هایشان پرداخته بودند، به نقطه ای رسیدند كه دیگر توان اعزام تیم و برگزاری اردو با هزینه های شخصی را نداشتند. در این میان اظهارات شاز برخی مسئولان كه عنوان كردند فدراسیون ها از محل هایی به جز بودجه دولتی شان می توانند خودشان را اداره كنند، از آن عباراتی بود كه حكم توجیه این اوضاع خراب را داشت.
در این میان در هفته های اخیر مجلس جدی تر موضع گیری كرده و چهره جدی تری به دولت نشان داده اما انگار ابهاماتی كه مجلسی ها منكر وجودش می شوند و دولت همچنان برآنها تاكید می كند باعث شده همچنان وزارت ورزش تشكیل نشود و كار تا تعطیلی ورزش پیش برود. این هفته نمایندگان مجلس كه همچنان حامی دولت هستند تاكید كردند وزارت ورزش و جوانان تشكیل خواهد شد اما آنچه رخ داد عدم اجرای قانون تا انتهای این هفته بود و آخرین روز اداری این هفته هم با عدم اجرای قانون و البته انتصاب علی آبادی رئیس سابق سازمان ورزش به عنوان سرپرست وزارت نفت به پایان رسید تا اوضاع وخیم تر از هر زمان شود.
این اوضاع كه شاید بتوان به گدایی افتادن ورزش ایران تعبیر كرد و فدراسیون ها را به جایی رسانده كه دنبال تامین حداقل اعتبار برای اداره امور روزمره شان باشند، باعث شده این واقعیت مسجل شود كه در صورت استمرار چنین وضعیتی طی چند هفته آینده، ضربات وحشتناكی به ورزش قهرمانی ایران و نتایج تیم های ملی ایران طی یك سال آینده در میادین جهانی و قاره ای می زند كه مهم ترین آنها عدم كسب سهمیه های وسیع المپیك لندن توسط قهرمانان ایران است كه در صورت عدم تشكیل وزارت ورزش و سامان یافتن فدراسیون ها، وعده نماینده دولت در خصوص بیستمی ایران در المپیك لندن در حد یكی از شعارهای تحقق نیافته دولت و شعار حضور ایران در میان چهار تیم جام جهانی، باقی خواهد ماند؛ بنابر درخواست می شود تا دیر نشده آقای رئیس جمهور از قانون تمكین كند تا هزینه اش را جامعه ورزش ایران ندهد.