او استاد جنگ‌های روانی است / مورینیوی محبوب و آقای خاص منفور

در این هفته بسیاری از اسپانیایی‌ها با همسر مورینیو موافق بودند هر‌چند که دلایلشان برای این دوست نداشتن متفاوت بود.

در بارسلونا آنها تصمیم گرفتند تا او را برای همیشه دوست نداشته باشند. سابقه این موضوع به سا‌ل‌ها قبل بر‌می‌گردد وقتی که آنها مورینیو را فردی خودخواه و بدون قید و بند اخلاقی تشخیص دادند. هواداران سایر باشگاه‌ها هم روی خوشی به آقای خاص نشان نداده‌اند و در چند ورزشگاه شاهد بالا رفتن بنرهایی علیه او بوده‌ایم. او شبیه شخصیت‌های منفی کارتون‌ها شده است و البته برای کسانی که کار او را در کشورهای ایتالیا، انگلستان و ایتالیا دیده‌اند این موضوع جدیدی نیست. از زمان ورودش به اسپانیا همیشه حریفان را متهم به کم‌کاری و وا دادن مقابل بارسا کرده و اصرار داشته که داوران هم از کاتالان‌ها حمایت می‌کنند. گفته‌های او تابه حال پاسخ‌هایی از سوی خوزه آنتونیو کاماچو مربی اوساسونا، مانولو پرسیادو مربی خیخون و لویس گارسیا مربی لوانته به همراه داشته است. در بین دو نیمه بازی با لوانته خوانلو هافبک تیم لوانته گفت: «بهتر است مورینیو خفه شود! او همه وقتش را برای برانگیختن احساسات مردم تلف می‌کند.»

مورینیو قبل از این لوانته را به وقت تلف کردن و تمارض به مصدومیت متهم کرده بود و گفته بود: «به نظر می‌رسید همه آنها در زمین مرده بودند و خوشحالم که کار هیچ‌کدام از آنها به بیمارستان نرسید هر‌چند با آن شرایطی که آنها تمارض وانمود می‌کردند راه همه باید به بیمارستان ختم می‌شد.» البته کار ناچو گونسالس مدافع لوانته پس از تکلی که سرخیو راموس روی پای او رفت به بیمارستان کشید و سرخیو بالستروس کاپیتان لوانته پس از آن قضیه گفت: «اگر بگویم مورینیو کمی دهان گشاد است حرف اشتباهی نزده‌ام.»

اما در مادرید کسی به این حرف‌ها توجهی ندارد و مورینیو شاید «دهان‌گشاد» باشد اما دهان‌گشاد مادریدی‌هاست. اکثر حرف‌هایی که او درباره مادرید می‌زند به عنوان «جنتلمن» باشگاه - چه در باخت‌ها و چه در بردها - ستایش می‌شود. اما باشگاه و هواداران به اینکه واکنش سایرین به این گفته‌ها چیست اهمیتی نمی‌دهند، چون روزی که با او قرارداد امضا شد همه می‌دانستند او چه شخصیتی دارد و زمانی که مراسم معارفه‌اش انجام شد فقط یک چیز را قول داد: «به ژوزه مورینیو بودن ادامه می‌دهم.»

او فقط به برد فکر می‌کند و البته مورینیو برنده است. درواقع بازی کردن با احساسات دیگر تیم‌ها هم بخشی از سیاست او برای برد است. برای مورینیو چیزی که می‌گوید و رفتاری که دارد همه بخشی از رسیدن به هدف نهایی‌اش هستند و «آقای خاص» شخصیتی است که برای رسیدن به این هدف خلق کرده و برای او و تیمش تنها برد اهمیت دارد.

ولی گذشته از همه اینها یک واقعیت وجود دارد که برای توجیه همه‌چیز در مورد او به کار می‌رود. او در کار خود نابغه است و استاد جنگ‌های روانی است. سردبیر مارکا یک بار در مورد او نوشت: «کسانی که او را متهم به خودکامگی و یا حتی دیوانگی می‌کنند باید به یاد داشته باشند که مورینیو هیچگاه کاری را بی‌دلیل انجام نمی‌دهد.»

به گفته یکی از مدافعان لالیگا مورینیو در همین هفته‌های اول لالیگا از پشت به بارسا خنجر زده است: ‌مورینیو سبب شده آنها با هراس بازی‌هایشان را ادامه دهند. بارسایی‌ها حالا از مورینیو و مادرید به یک اندازه وحشت دارند. پپ‌‌گواردیولا قافیه را باخته است و مورینیو آرامش را از گواردیولا گرفته و او به دام مورینیو افتاده است.

برای هر حرکت و ژست او در زمین دلیل و منطقی وجود دارد و هر کاری که او انجام می‌دهد جادویی است و به پیروزی ختم می‌شود.

اما بازی‌های مادرید در این فصل اصلاً جالب نبوده و دو بار مقابل مایورکا و لوانته به تساوی رسیده‌اند. بازی آنها فاقد جذابیت و گل است و مورینیو در این فاصله همیشه به دنبال بهانه بوده است. اما به هر حال او مربی هوشمندی است و از کنفرانس‌های خبری به بهترین شکل استفاده می‌کند. او درهمین کنفرانس‌ها شخصیتی ساخته که شاید همسرش دوست نداشته باشد اما به کسب پیروزی‌های او کمک زیادی می‌کند. بی‌دلیل نیست که دریکی از کنفرانس‌های خبری قبل از بازی گفت: «سوت شروع مسابقه زمانی زده شده که من وارد اتاق کنفرانس شدم.»