نعمت‌الله با محوریت غرور بی‌جا در میان جوانان امروز و پیامدهای آن در زندگی زوج محوری، سویه‌های اجتماعی چون فقر، بی‌پولی، بیکاری و... را نیز نشانه رفته و می‌تواند با لحنی یکدست در ترسیم فضای موجود موفق عمل کند. هر چند رسیدن به پرداخت یکدست این فضا مهمترین مشکل بوده اما فیلمساز توانسته بدون لغزش صرف به سوی کمدی و تراژدی، پیوندی بین این دو فضا ایجاد و از قِبل آن هم تلخی موجود را قابل هضم کند و هم فضای طنز را از افتادن به دام لودگی نجات دهد.
در "بی‌پولی" برای طراحی روند اوج و فرود زندگی این زوج نویسنده و فیلمساز دست به خلق شخصیت‌هایی تازه با پرداختی متفاوت زده‌اند که البته حضور بازیگران نیز به این امتیاز دامن زده است. لیلا حاتمی با فاصله گرفتن از کلیشه زن معصوم، عمیق و درونگرای همیشگی به شخصیت زنی جوان از طبقه مرفه با سطح فکری محدود نزدیک می‌شود که اوج و فرودی جذاب دارد.
زنی که از یک عاشق بی‌چون و چرا و کوته‌فکر که ناآگاهانه وارد بازی‌های شوهرش شده به زنی مقتدر بدل می‌شود که شوهرش را ترک کرده و در انتها با چرخشی تعیین‌کننده به سوی او بازمی‌گردد. در این میان روندی که برای شخصیت مرد با بازی بهرام رادان طراحی شده نیز سیر او را از یک جوان مغرور که به قابلیت‌های ظاهری خود غره است، به یک مرد تنها و ترک‌شده در قالب طنز به تصویر می‌کشد.
شخصیت‌های فرعی فیلم نیز به اندازه‌ای که باید پرداخت شده و حضوری تأثیرگذار با همان کمیت دارند. طیفی تمام و کمال از مردان بیکار که هر یک با رنگامیزی خاص در عین ایجاد فضایی مفرح برای پذیرفتنی شدن این موقعیت، به گونه‌ای نگاهی چند وجهی به معضل بیکاری مردان دارد.
"بی‌پولی" بیش از هر چیز ناشی از نگاه جزئی‌نگر نعمت‌الله و فیلمنامه‌نویسش به مضمونی که انتخاب کرده‌اند و احاطه آنها بر فضا و روابط موجود بین شخصیت‌های اصلی و فرعی است. فیلمی که تلخی عمیق آن تنها با لحن یکدست انتخاب شده می‌تواند برای مخاطب قابل تحمل شود.