اتومبیل استثنایی، برگ برنده ای که همه را غافلگیر کرد! + عکس

استون مارتین با معرفی One-77 در نمایشگاه اتومبیل ژنو بالاخره برگ برنده خود را رو کرد. از این شرکت همواره به عنوان خودروسازی ویژه نام می برند. اما One-77 آن را کاملا به سطح جدیدی وارد کرده است. در این خودرو موتور 6 لیتری V12 که در خودروهای قبلی آستون مارتین با حداکثر 470 اسب بخار توان به سرعت نهایی 306 کیلومتر در ساعت رسیده بود به موتور 3/7 لیتری ارتقا یافته است. این موتور بیش از 700 اسب بخار قدرت خروجی دارد و حداکثر سرعت آن 353 کیلومتر بر ساعت است.

 

ظاهرا تنها موضوعی را که در این خودرو فراتر از حد انتظار نیست تعداد تولید آن باید دانست؛ یعنی تنها 77 عدد! هنوز هیچ صحبتی مبنی بر این که آیا «دانیل کریگ» این مدل را برای قسمت بعدی جیمز باند در اختیار خواهد داشت یا خیر، نشده است.

 

One-77 آخرین نسخه سوپراسپورت های آستون مارتین است. به نظر می رسد که آستون این نسخه را تنها برای 77 بیمار خود تجویز کرده است؛ نسخه ای که همه چیز آستون مارتین، از فناوری برتر همه مدل هایش گرفته تا پانل های آلومینیومی دست ساز را در خود دارد. در این خودروی 5/1 تنی توانست شتاب صفر تا صد 6/4 ثانیه ای مدل تحسین شده DB9 به 5/3 ثانیه کاهش یافته است.

کار تولید موتور One-77 از بررسی دقیق خودروهای مسابقات DTM (بزرگترین مسابقه اتومبیل رانی تورینگ کار اروپا) شروع شد. سپس قواعد و فناوری های اصلی به کار رفته در طراحی آنها برای استفاده در یک خودروی جاده ای تغییر یافت. این تلاش ها بالاخره به ساخت شاسی منحصر به فرد One-77 که یک شاسی فیبرکربنی بی اندازه سخت و سبک وزن است، انجامید.  

هدف طراحان موتور One-77 این بود که موتور 12 سیلندر و 6 لیتری قبلی را تا جای ممکن از نظر وزن و قدرت بهبود بخشند. به این صورت که توان تولیدی آن کمتر از 700 اسب بخار نباشد و حداقل 10 درصد وزن آن کاهش یابد. در پایان به طورشگفت انگیزی نتیجه کار طراحان آستون مارتین و Cosworth (سازنده موتورهای افسانه ای) به کاهش وزن حدود 25 درصدی منجر شد. در مرحله کالیبراسیون اولیه موتور نیز، توان خروجی بیش از 700 اسب بخار به دست آمد.

 

حمل این شاسی منحصر به فرد را یک موتور 3/7 لیتری بر عهده دارد. ضمن این که این حجم تنها از 12 سیلندر برمی آید. سیستم روغن کاری موتور از نوع خشک (Dry Sump Lubrication) و برگرفته از خودروهای مسابقه ای فرمول یک است. با توجه به استفاده از این سیتسم، موتور 100 میلی متر پایین تر از محل قرار گرفتن آن در مدل های 13 سیلندر آستون مارتین جای می گیرد. این امر مرکز ثقل خودرو را در پایین ترین نقطه قرار می دهد. جای موتور همچنین 257 میلی متر عقب تر از مرکز محور چرخ های جلو قرار دارد. با این تغییر می بینیم که هدف محصولات آستون مارتین وارد مرحله جدیدی شده اند.

بدنه One-77 بهترین ضریب آیرودینامیک ممکن (با توجه به تست های انجام شده در تونل باد) را دارد و به فناوری آیرودینامیک فعال نیز مجهز است.

بالاترین جوایز طراحی خودرو نظیر Villa d’Este و Concorso d’Eleganza ، آستون مارتین One-77 را به سنگ محکی در طراحی اتومبیل تبدیل کرده اند.

 

در سیستم تعلیق جلوی One-77 از فرمول کلاسیک جناغی های دوبل در هر گوشه و در عقب از سیستم تعلیق inboard استفاده شده است که با Pushrod های به کار گرفته شده، حرکات عمودی سیستم تعلیق را به فنر و کمک فنرهای افقی انتقال می دهد. این تجربه ای است که به وضوح از طراحی خودروهای مسابقه ای گرفته شده است. مزیت این سیستم تعلیق را علاوه بر کاهش وزن می توان قابلیت بسته بندی اجزای سیستم به طور موثرتر دانست. به کمک فناوری پیشرفته Dssv (Dynamic Suspension Spool Valve) کمک فنرها کاملا قابل تنظیم هستند. این فناوری اولین بار در دنیاست که روی یک خودروی جاده ای به کار گرفته می شود.

تایرهای One-77 به صورت اختصاصی توسط کارخانه پیرلی (Rear: 335/30ZR20 Front 225/35ZR20) ساخته شده اند. همه 700 اسب بخار توان تولیدی موتور این خودرو از طریق چرخ های عقب و به واسطه یک
گیربکس جدید 6 سرعته به سطح جاده انتقال می یابد.

گیربکس سیکوئنشیال One-77 که دنده های آن توسط پدال های نصب شده پشت فرمان تعویض می شوند به مانند اکثر سیستم ها، منحصرا برای این خودرو ساخته شده و در ساخت اجزا آن دقت کافی به خرج داده شده است تا به خوبی از عهده انتقال قدرت و گشتاور بالای 680 نیوتن متری آن برآید.

ترمزهای One-77 از نوع سرامیک کربنی سبک وزن ماتریسی هستند. گیره های آن ها طوری طراحی شده اند که بتوانند حرارت کمتری را از لنت ها به روغن ترمز انتقال دهند. همچنین دیسک ها قدری بزرگتر شده اند تا بیشترین سطح ممکن میان رو به دیسک ها و لنت های ترمز در تماس باشد تا بیشترین سطح ممکن میان رویه دیسک ها و لنت های ترمز در تماس باشد و در نتیجه قدرت موتور و ترمزگیری باید توجه ویژه ای به سیستم خنک کننده لنت ها شده باشد زیرا لنت ها زمان کمتری برای خنک شدن بین شتاب گیری های پی در پی دارند.