هماهنگونه كه تنفس عمیق یكنوع تازه‌كردن هوای ریه‌هاست روزه نیز یك تازه كردن مواد غذایی در بدن می‌باشد.
تنفس عمیق برای شستشوی هوای داخل بدن و روزه برای شستشوی الكترولیت‌ها و عصاره‌های غذائی بین بافتی است.
آدمی‌هر دقیقه 16 نفس می‌كشد هر تنفس یك دم و یك بازدم معمولی دارد كه شمارش، نوع و مقدارهوائی كه وارد و خارج می‌گردد معین بوده و خود كار انجام می‌گیرد ولی تنفس عمیق یك دم و بازدم شدیدتری است كه طبق دستورات بهداشتی بجای آورده می‌شود.
بهداشت اجازه نمی‌دهد برای تنفس عمیق جز از هوای لطیف و نظیف استفاده كرد به همین ترتیب با یك جمله" مسلمان در ماه رمضان مهمان خداست" آوردن غذای ناسازگار و مسموم كننده و غیر حلال را بر سر سفره چنین میزبانی ممنوع ساخته است.
نه آنكه در بقیه سال خوردن غذای حرام و ناسازگار اشكالی نداشته‌باشد بلكه مقصود اینست، چون یكی از خواص روزه دفع سموم است در این ماه مراقبت بیشتری باید نمود كه از جذب مجدد سموم جلوگیری بعمل آید. و در واقع ماه رمضان ماه تمرین و آزمایش برای انتخاب سفره‌ای سازگار در سراسر سال است. سفره‌ای كه میزبانش" خداست" و میهمانش نباید بر آن مسموم گردد.
تنفس عمیق از هوای لطیف وبازدم هوای آلوده است كه تكرار آن سبب می‌شود به طور كلی همه ریه‌ها بلكه سراسر بدن تصفیه گردد به همین طریق روزه‌های متوالی نیز موجب خروج كلیه سموم از مجاری و فواصل بین سلولی وبافت‌ها می‌گردد.
اولین تنفس عمیق سبب می‌شود نزدیك به دو لیتر هوا كه 5/1 لیتر بیشتر از هوای دم عادی است بنام هوای تكمیلی وارد ریتین گردد و در بازدم شدید و عمیق باز 5/3 لیتر هوا كه مجموعه‌ای از بازدم عادی و هوای اندوخته است بنام ظرفیت حیاتی از دهان خارج می‌شود و چون در بازدم بسیار عمیق هم شش‌ها نمی‌توانند كاملاً روی هم جمع شوند لذا حدود یك لیتر هوا به نام هوای همیشگی در ریه‌ها باقی می‌ماند، اینك باز برای تصفیه باقیمانده یك تنفس عمیق دیگر دستور داده می‌شود كه می‌توان حساب كرد پس از چند مرتبه، هوای داخل ریه‌ها كاملاً نزدیك به هوای تازه خواهد بود. روزه نیز به همین نحو است كه روز اول مقداری از تمام اندوخته‌های اضافی كه بسیاری از آنها برای اعضا مسمومیت نسبی دارد از بدن خارج می‌شود و جای آنها را جذب شده‌های تازه می‌گیرد و به همین نحو چنانچه خواهیم گفت با تكرار روزه گویا منبع آبی را كه راكد بوده هر روز مقداری از آن را برداریم و آب پاكیزه بجای آن بریزیم تا اینكه به طور قطع یك ماه بگذرد پس از این مدت بدن غوطه ور در آبها و الكترولیت ها و عناصر تازه ای خواهد بود.
یك بحث جالب علمی‌در مورد روزه
بفرمائید سه لیوان مایع برای خوردن بیاورند. سه لیوان موجود آب آشامیدنی، آب هندوانه و شیرگاو است- به عبارتی مایعات جدا شده از جماد- نبات- حیوان.
ساختمان شیر( آب حیوان) نزدیكتر و سازگارتر به‌بدن است و در درجه دوم آب گیاه و آخر آب آشامیدنی.
آب قسمت اعظم هر سه را تشكیل می‌دهد و پس از خوردن باید آب زیادی بصورت ادرار و غیره دفع گردد اما:
آب سنگ ( آب آشامیدنی ) پس از چند روز( شاید 12 روز) خارج می‌شود آب گیاه بیشتر و باز آب حیوان زیادتر، بدین معنی كه آب شكاف سنگها جذب و وارد خون و سرانجام بین انساج و بافت‌ها قرار گرفته آب موجود و ذخیره 12 روز قبل را خارج می‌سازد.
ذرات رادیو اكتیو به‌غذائی افزودند و بكیفیت هضم و جذب ودفع آن با دنبال كردن ذرات وقوف حاصل كردند.
برای روشن شدن مطلب و اینكه مقصود ما از بحث چیست تحت عنوان مطالعات متابولیسمی‌شرحی داده می‌شود!
( مطالعات متابولیسمی):
آنچه می‌خوریم تصور می‌شود صرف سوختن و تهیه انرژی برای بدن می‌شود و دفع می‌گردد ولی تصوری نادرست بوده، اینگونه است كه بدن عنوان حوضی داشته كه غذا از طرفی وارد و از طرف دگرش خارج می‌شود، مثلاً مواد قندی از جانبی وارد شده و از جانب دگر بمصرف سوختن رسیده دفع می‌گردد و آنرا حوض متابولیسمی(Metabolic – Pool) نامیده‌اند. آنچه وارد می‌شود تازه است و باید تازه هم باشد و آنچه خارج می‌شود از مانده‌ها و كهنه‌هاست و باید هم فاسدها و مانده‌ها خارج شوند.( چنانچه تطهیر ظرف جهانی نیز چنین است كه تازه‌ها و كودكان بیایند و مانده‌ها و فرتوتها بروند)
اكسیژنی كه امروز وارد بدن می‌شود 6 ماه بعد خارج شده و كلسیم امروز 180 روز بعد مصرف می‌گردد.
اگر ازت رادیو اكتیو در غذا باشد چند هفته بعد آنرا در ادرار می‌بینیم.
برای تعیین خط سیركربن معمولی، كربن دیگری كه وزن اتمی14 دارد بكار می‌برند.
كربن گلوكز معمولی 12 است و اگر 14 باشد گلوكز رادیواكتیو است كه مدتها بصورت گاز كربنیك بعنوان یك كاتالیزر در بدن می‌ماند و سپس دفع می‌شود و همینطور برای اكسیژن با وزن اتمی15 آنرا انتخاب می‌نمایند كه نصف عمرش 124 ثانیه است.
اكسیژنی كه در تانك و كپسول است 15 است و اگر با این اكسیژن گاز كربنیك در بدن درست شد بعلت آنكه با آهك جذب شده باید رادیواكتیو باشد و به علت ماندن این عناصر در بدن است كه بدن را حوض متابولیسم می‌نامند و وارد شدن نوها به بدن و خروج كهنه‌ها و توقف فیمابین را - Dynamic State .
هم اكنون فكر كنید با این همه سرو صدا كه در خوردن یك ذره آب بوجود می‌آید آیا كافیست كه با چند روز روزه‌داری توقع داشت كه همه فاسدها و كهنه‌ها جای خود را به تازه‌ها بدهند یا باید با روزه‌های متوالی به چنین نتیجه و مقصودی رسید؟
